Το τέλος εποχής πλησιάζει για τον Ράφα Ναδάλ – ήταν γνωστό. Χθες (Πέμπτη) μάθαμε δια στόματος του ίδιου του ισπανού πρωταθλητή πότε θα συμβεί αυτό που όλοι οι λάτρεις του τένις εύχονταν να αργήσει. Οπως είπε στο περιθώριο συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε στις ακαδημίες του στη Μαγιόρκα, το 2024 θα είναι, πιθανότατα, η τελευταία του χρονιά στα κορτ.

Το Ρολάν Γκαρός, που αρχίζει την προσεχή Δευτέρα, τον περίμενε «πώς και πώς». Είναι ο πολυνίκης του, με 14 κατακτήσεις. Αλλά, δυστυχώς, ο Ναδάλ δεν θα είναι εκεί, για πρώτη φορά μετά το 2005. Η αποθεραπεία του μετά τον τραυματισμό που υπέστη στην αρχή της σεζόν στον λαγονοψοΐτη του αριστερού του ποδιού (στο Αυστραλιανό Οπεν, όπου δεν κατάφερε να περάσει τον δεύτερο γύρο) δεν πήγε όπως θα ήθελε. Μετά τη Μελβούρνη, δεν αγωνίστηκε ξανά. Κάθε εβδομάδα ήταν αναγκασμένος να αποσύρει τη συμμετοχή του και από ένα τουρνουά.

Τη Δευτέρα 12 Ιουνίου, όταν το Γαλλικό Οπεν θα έχει αναδείξει τον νέο του πρωταθλητή, ο Ναδάλ θα βρίσκεται, περίπου, στο Νο.130 της παγκόσμιας κατάταξης, από Νο.2 που ήταν τον Ιανουάριο. Εκτός top-100 για πρώτη φορά μετά τον Απρίλιο του 2003, όταν ήταν 17 ετών. Τώρα είναι 37 (θα τα κλείσει στις 3 Ιουνίου), χορτασμένος από τρόπαια και πάμπλουτος. Για να ξαναπαίξει τένις σε τόσο υψηλό επίπεδο, θα χρειαστεί να υποφέρει πόνους και θυσίες. Γιατί να το κάνει;

Επειδή δεν… αντέχει να αποσυρθεί «έτσι απλά». Το εξήγησε ο ίδιος: «Θεωρώ ότι δεν άξιζα να τελειώσω τώρα, με αυτόν τον τρόπο. Θέλω, το τέλος μου να είναι διαφορετικό, και θα παλέψω γι’ αυτό. Στόχος μου είναι, να αποχαιρετήσω τα τουρνουά που έχουν σημαδέψει την καριέρα μου».

Σύμφωνα με τους Times, στο ημερολόγιο του 2024 ο Ναδάλ έχει κυκλώσει 10 events: το Αυστραλιανό Οπεν, το Ιντιαν Γουέλς, το Μάστερς του Μόντε Κάρλο, τα Οπεν της Βαρκελώνης, της Μαδρίτης και της Ρώμης, το Ρολάν Γκαρός, το Γουΐμπλεντον, το Οπεν της Νέας Υόρκης και -πάνω απ’ όλα- τους Ολυμπιακούς Αγώνες που θα γίνουν στο Παρίσι (το τένις θα φιλοξενηθεί στις εγκαταστάσεις του αγαπημένου του Ρολάν Γκαρός, σε χωμάτινη επιφάνεια για πρώτη φορά μετά το 1992). Στην πλούσια τροπαιοθήκη του περιλαμβάνεται, ήδη, ένα χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο: αυτό που είχε κατακτήσει στο μονό, στους Αγώνες του Πεκίνου.

Για να πραγματοποιήσει όλα όσα σχεδιάζει (και χωρίς τη βεβαιότητα ότι θα τα καταφέρει), δεν θα αγωνιστεί, ούτε θα προπονηθεί, τους επόμενους μήνες. «Οταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά, πρέπει να σταματάμε, όχι να συνεχίζουμε να κάνουμε προπονήσεις, απογοητευμένοι και δυστυχισμένοι», τόνισε. Δεν όρισε ημερομηνία επιστροφής – ανέφερε μόνο ότι, ίσως, παίξει στο Ντέιβις Καπ στο τέλος της σεζόν. «Οταν νιώσω σωματικά έτοιμος, θα ξεκινήσω από την αρχή».

Χαρά στο κουράγιο του! Ο τραυματισμός του στη Μελβούρνη, αυτός που ακόμη τον ταλαιπωρεί, ήταν ο τρίτος (σοβαρός) μέσα σε ένα εξάμηνο. Πέρυσι σήκωσε το τρόπαιο του Γαλλικού Οπεν για 14η φορά, αγωνιζόμενος επί δυο εβδομάδες… με ένα πόδι. Επαιξε 23 σετ, πάνω από 20 ώρες, και απέκλεισε τέσσερις αθλητές του top-10, με τοπική αναισθησία στα νεύρα του ποδιού του, ώστε να μην το αισθάνεται. Για να γίνει, δυο μέρες μετά τα 36α του γενέθλια, ο γηραιότερος θριαμβευτής στα χρονικά του τουρνουά. Μερικούς μήνες νωρίτερα, στο Αυστραλιανό Οπεν του 2022, πάλι ήταν τραυματίας. Κανείς δεν τον θεωρούσε φαβορί, όμως εκείνος κέρδισε στον τελικό με ανατροπή (από 0-2 σετ).

Στο βιογραφικό του, οι τραυματισμοί είναι περισσότεροι και από τις (αμέτρητες) διακρίσεις του. Εχει υποφέρει σχεδόν σε κάθε εκατοστό του κορμιού του, όπως έδειχνε ένα «σοκαριστικό» γράφημα που είχε δημοσιεύσει η El Mundo το 2014. Εχει υποβληθεί σε δεκάδες χειρουργικές επεμβάσεις και θεραπείες. Κανείς δεν έχει πονέσει για το τένις, όσο ο Ναδάλ. Πόσο πόνο μπορεί να αντέξει ακόμη; Γιατί το κάνει αυτό στον εαυτό του;

Παλαιότερα, επειδή δεν μπορούσε να φανταστεί τη ζωή του χωρίς το τένις. Τώρα πια, γιατί επιθυμεί ένα φινάλε αντάξιο της μυθικής του καριέρας. Το ίδιο προσπάθησε να κάνει και ο μεγάλος του αντίπαλος (και φίλος), Ρότζερ Φέντερερ. Πάλεψε πολύ καιρό για να εμφανιστεί σε ένα τελευταίο γκραν-σλαμ, αν και γνώριζε ότι κάτι τέτοιο πολύ δύσκολα θα του το επέτρεπε το χειρουργημένο του γόνατο. Στο τέλος, ο Ελβετός δεν τα κατάφερε. Είπε «αντίο» με μια ανακοίνωση.

Ο Ναδάλ πιστεύει πως η αδάμαστη θέλησή του, η οποία τον βοήθησε αρκετές φορές να υπερβεί τα ανθρώπινα όρια, δεν θα τον προδώσει. Αυτό που λέει για εκείνον ο ΜάκΕνρο, ότι «σήμερα το παιχνίδι του δεν δικαιολογεί την κλάση και την ιστορία του», δεν τον απασχολεί. Εχει αποφασίσει να φύγει μετά το τέλος ενός σπουδαίου αγώνα. Νικητής ή ηττημένος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News