Το 1986 Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός έπαιζαν στον τελικό του Κυπέλλου. Στο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός προηγείτο με 1-0. Στα αποδυτήρια, ο Αντώνης Γεωργιάδης αποφάσισε να βγάλει τον Βαΐτση, να βάλει τον Παπαγγέλη και να στείλει τον Τόγια μπροστά. Τότε ο αστικός μύθος λέει ότι ο Νίκος Αναστόπουλος, που έβλεπε την καταστροφή να έρχεται, είπε: «Κόουτς γιατί να μην παίξουμε άμυνα και αν χάσουμε να τα ρίξουμε στην διαιτησία;». Ο Γεωργιάδης δεν άκουσε τον «μουστάκια», ο Ολυμπιακός έφαγε στο β’ ημίχρονο άλλα τρία γκολ. Το αποτέλεσμα ήταν ο Νίκος Ανδρουλάκης να γίνει Παναθηναϊκός και τα «πέτρινα χρόνια» να ξεκινήσουν για τον Ολυμπιακό.

Δεν ξέρω αν ο Αλέξης Τσίπρας θεώρησε ότι η προεκλογική του στρατηγική απέτυχε και έπρεπε να βγάλει μπροστά τον Πολάκη ή αν ο «αψύς Κρητικός» αποφάσισε από μόνος του να δείξει ότι ο αυθεντικός ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτός. Αλλά η ανάρτησή του για τον Σαββόπουλο ήταν σάλπισμα επίθεσης. Με το γιουρούσι στιλ που χαρακτηρίζει τον Πολάκη στον πολιτικό λόγο –σε σημείο να αποκαλεί τον Σαββόπουλο «επαρχιώτη», που είναι σαν ο Σεφερλής να λέει ότι ο Γούντι Αλεν κάνει λαϊκό χιούμορ.

Το δεύτερο χαρακτηριστικό της προεκλογικής καμπάνιας του ΣΥΡΙΖΑ των τελευταίων ημερών είναι η αποδοχή ότι για να μπει στου Μαξίμου θα το κάνει με μεγάλη παρέα. Είτε αυτή λέγεται κυβέρνηση ηττημένων, είτε κυβέρνηση ανοχής, είτε ειδικού σκοπού. Τώρα γιατί ένα κόμμα πιστεύει ότι οι πολίτες μιας χώρας, που πέρασε μύριες περιπέτειες, θα ψηφίσει μια κυβέρνηση που θα υπόσχεται ότι θα περάσει άλλες τόσες, εξηγείται μόνο από το αξίωμα Τόγια σε εκείνο τον τελικό: αφού τίποτα άλλο δεν πιάνει, δεν τον βάζουμε να παίξει μπροστά να δούμε τι θα γίνει;

Στο ποδόσφαιρο αν η επίθεση καταλήξει σε τεσσάρα ο προπονητής φεύγει. Στην πολιτική όχι. Με την τελευταία δικαιολογία να είναι η νοθεία. Τώρα ότι οι ψήφοι ελέγχονται από τους κομματικούς, τους εκλογικούς αντιπροσώπους και την εφορευτική επιτροπή ο σάκος πάει στο πρωτοδικείο μικρό ρόλο παίζει. Σε τέτοιες καταστάσεις δεν παίζει ρόλο ποια είναι η αλήθεια αλλά αν υπάρχει κόσμος να σε πιστέψει. Και όσο η τακτική στο ματς δεν βγαίνει, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ θα βασίζεται όχι στους φιλάθλους, δηλαδή στους πολίτες, αλλά στους οπαδούς.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News