Η Αντρέα Μαρκολόνγκο είναι μία ιταλίδα συγγραφέας που έχει πάθος με την αρχαία Ελλάδα, με τη γλώσσα, την ιστορία και τους μύθους της. Γεννήθηκε στην πόλη Κρέμα της Λομβαρδίας το 1987 και σπούδασε αρχικά Κλασική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου και στη συνέχεια Δημιουργική Γραφή στο Τορίνο. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της εργάστηκε για κάποιο διάστημα ως σύμβουλος επικοινωνίας για εταιρείες και πολιτικούς (μεταξύ των οποίων και ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Ματέο Ρέντσι) ωστόσο σύντομα αφιερώθηκε στη συγγραφή.

Το πρώτο της βιβλίο «Η Υπέροχη Γλώσσα: 9 Λόγοι για να Αγαπήσεις τα Αρχαία Ελληνικά» κυκλοφόρησε το 2016 και σημείωσε τεράστια επιτυχία, πουλώντας δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα στην Ιταλία, με αποτέλεσμα πολύ σύντομα να μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, περιλαμβανομένων, φυσικά, και των ελληνικών (από τις εκδόσεις Πατάκη). Το 2018 κυκλοφόρησε «Το Μέτρο του Ηρωισμού – Ο Μύθος των Αργοναυτών και το Θάρρος που Παρακινεί τους Ανθρώπους να Αγαπούν», το δεύτερό της βιβλίο (επίσης από τις εκδόσεις Πατάκη). Την αρχαία Ελλάδα είχε στο μυαλό της, συγγράφοντας και το έκτο της βιβλίο, «Περί της Τέχνης της Γυμναστικής: Από τον Μαραθώνα στη Αθήνα με Φτερά στα Πόδια» (εκδόθηκε πέρυσι) ενώ αυτές τις ημέρες κυκλοφορεί το τελευταίο της συγγραφικό πόνημα με τον τίτλο «Spostare la Luna dall’ Orbita. Una Notte al Museo dell’Acropoli» (Μετακινώντας τη Σελήνη από την Τροχιά της: Μια Νύχτα στο Μουσείο της Ακρόπολης)

«Μια ελεγεία για την Ελλάδα, μια ελεγεία αργή, διάρκειας μιας ολόκληρης νύχτας, την οποία η συγγραφέας Αντρέα Μαρκολόνγκο είχε το προνόμιο να την περάσει στο Μουσείο της Ακρόπολης. Μόνη της με απομεινάρια των Γλυπτών του Παρθενώνα […] Μόνη μεταξύ εκείνων των γυάλινων τοίχων που αναπόφευκτα στρέφουν το βλέμμα στον Ιερό Βράχο και στον πιο λαμπρό ναό του. Μόνη με τις μελαγχολικές της σκέψεις για μια Ελλάδα που στερείται επί αιώνες μια πολιτιστική κληρονομιά, την οποία στη συνέχεια ανοικοδόμησε με κόπο, ενώ η Δύση την οικειοποιούνταν και με τα δύο χέρια», γράφει η Τσίντσια νταλ Μάζο, παρουσιάζοντας το βιβλίο στο il venerdi, το εβδομαδιαίο περιοδικό της εφημερίδας La Repubblica. «Αυτό το διήγημα της μιας νύχτας, είναι μια πράξη αγάπης της Μαρκολόνγκο για την Ελλάδα. Και το άκρως προσωπικό της mea culpa για ό,τι εκείνη, όπως όλοι μας, πήραμε από την Ελλάδα και από τους Ελληνες, δίχως ποτέ να το ανταποδώσουμε», προσθέτει η ιταλίδα δημοσιογράφος.

Πώς, όμως, η παθιασμένη ελληνίστρια συγγραφέας από την Ιταλία κατέληξε να διανυκτερεύσει στο Μουσείο της Ακρόπολης; Η αρχή έγινε όταν ο γαλλικός εκδοτικός οίκος Stock (η Μαρκολόνγκο ζει στο Παρίσι) της ζήτησε να συνεισφέρει στη σειρά βιβλίων «Ma Nuit au Μusée» που εκδίδει. «Μπορούσα να επιλέξω οποιοδήποτε αλλά επιθύμησα αμέσως το Μουσείο της Ακρόπολης. Σίγουρα λόγω των σπουδών μου, λόγω των συγγραμμάτων μου. Κυρίως, όμως επειδή τα βιβλία είναι αφηρημένα. Αντιθέτως σε ένα μουσείο υπάρχουν ο πηλός, τα αντικείμενα, η απτή ζωή», ανέφερε, συνομιλώντας με την Τσίντσια νταλ Μάζο.

Σημείωσε, ωστόσο, πως δεν ήταν εύκολο να λάβει τη σχετική άδεια. «Επειτα από περισσότερο από έναν χρόνο ατελείωτων διαπραγματεύσεων, με τη συνδρομή πρεσβειών και πολιτιστικών οργανισμών, ήμασταν σχεδόν έτοιμοι να τα παρατήσουμε», είπε.

Τελικά, πέρυσι τον Μάιο, μια μέρα την τελευταία εβδομάδα του μήνα, η Αντρέα Μαρκολόνγκο εισήλθε στο περίφημο μουσείο λίγα λεπτά πριν κλείσει. «Δεν το πίστευα, δεν μπορούσα να σκεφτώ ότι αυτό το πράγμα συνέβαινε σε εμένα. Ακόμη δυσκολεύομαι να το συνειδητοποιήσω. Δεν ήξερα τι να πάρω μαζί μου. Πιζάμες, μαξιλάρι, παντόφλες; Τελικά είχα το ράντσο που μου έδωσε ο εκδότης, έναν υπνόσακο και μια οδοντόβουρτσα. Και φορούσα τζιν παντελόνι και ένα πουκάμισο», ανέφερε.

Εισήλθε στις οκτώ το απόγευμα και εξήλθε στις οκτώ το πρωί. «Στην αρχή σκέφτηκα: τι θα κάνω όλη αυτήν την ώρα; Πρέπει να επωφεληθώ από ένα θαύμα που δεν θα μου συμβεί ποτέ ξανά. Σκεφτόμουν το προνόμιο και αισθανόμουν πως δεν μου άξιζε. Προέρχομαι από μια ταπεινή οικογένεια, είμαι η πρώτη που σπούδασα, και αυτή η επίγνωση της καταγωγής μου δεν με εγκαταλείπει ποτέ», πρόσθεσε η 36χρονη συγγραφέας.

Η οποία κατά τη διανυκτέρευσή της στο Μουσείο της Ακρόπολης, τελικά, δεν ήταν εντελώς μόνη. Αρχικά συντροφιά της κράτησε ο Τόμας Μπρους, 7ος κόμης του Ελγιν και 11ος κόμης του Κινκάρντιν, ο γνωστός σε όλους μας λόρδος Ελγιν, ο οποίος, στις αρχές του 19ου αιώνα, ακρωτηρίασε τον Παρθενώνα, μεταφέροντας τα γλυπτά του στη Βρετανία.

«Διαβάζοντας τον Λόρδο Βύρωνα, θέλησα να γνωρίσω καλύτερα τον Ελγιν. Δεν μπορούσα να τον φανταστώ τόσο κυνικό και αδίστακτο. Αισθάνθηκα αμέσως συμπόνια για αυτόν. Οπότε εκείνη τη νύχτα πήρα μαζί μου τη βιογραφία του», εξήγησε η Μαρκολόνγκο, η οποία στην μυθιστορηματική ζωή του Ελγιν αφιέρωσε αρκετές σελίδες του νέου της βιβλίου. Οσον αφορά την ανείπωτη λεηλασία ανέφερε (πολύ εύστοχα) πως, εάν δεν το είχε κάνει ο Ελγιν, θα το έκανε κάποιος άλλος, δεδομένου ότι όλοι οι σύγχρονοί του, είχαν συμβάλει στο να μετατραπεί η Ελλάδα σε ένα «φθηνό παζάρι τεχνουργημάτων και ιδεών».

Ομως παρέα στην Αντρέα Μαρκολόνγκο στο Μουσείο της Ακρόπολης έκαναν επίσης οι ένοικοί του. «Σκεφτόμουν επί ώρα τα αρχαία φαντάσματα, όλους τους ανθρώπους που πέρασαν από εκείνα τα μέρη μέσα σε 2.500 χρόνια και αισθάνθηκα μια βαθιά συγκίνηση», σημείωσε. Παρότι δεν ήθελε, τελικά την πήρε ο ύπνος, αλλά κοιμήθηκε μόλις δύο ώρες, απολαμβάνοντας στη συνέχεια «μια ανατολή στον Παρθενώνα και στα μνημεία του που δεν θα ξεχάσω ποτέ».

Για το «Μετακινώντας τη Σελήνη από την Τροχιά της: Μια Νύχτα στο Μουσείο της Ακρόπολης», για αυτό «το απίστευτο έπος της αρπαγής των Γλυπτών του Παρθενώνα από τον λόρδο Ελγιν» έγραψε και η Les Echos. Ομως μιλώντας στη γαλλική εφημερίδα η ιταλίδα λάτρης της αρχαίας Ελλάδας θέλησε εκ νέου να υπερασπιστεί τρόπον τινά τον βρετανό αρχαιοκάπηλο.

Σημείωσε πως εάν ο Ναπολέων είχε αναδειχθεί νικητής στο πλαίσιο της εκστρατείας του στην Αίγυπτο, σήμερα η ζωφόρος του Παρθενώνα θα ανήκε στις συλλογές του Λούβρου. Πρόσθεσε, ωστόσο, πως αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι η αδυσώπητη διάθεση με την οποία οι εργάτες του Ελγιν, με τη βοήθεια του ιταλού ζωγράφου Τζοβάνι Μπατίστα Λουζιέρι, οργάνωσαν τη συστηματική λεηλασία των μαρμάρινων όγκων, οι οποίοι «τεμαχίστηκαν αδίστακτα και συνθλίφτηκαν σε χίλια κομμάτια».

«Ο Λόρδος Ελγιν θα μπορεί να καυχιέται ότι κατέστρεψε την Αθήνα», είχε πει ο Λόρδος Βύρωνας, ο οποίος πήρε εκδίκηση για την Ελλάδα με το ποίημα του «Η Κατάρα της Αθηνάς». «Πρώτος τον λίθον βαλέτω, όποιος δεν πήρε ποτέ τίποτα από την Ελλάδα, ούτε μια ιδέα», υποστηρίζει σήμερα η Αντρέα Μαρκολόνγκο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News