Το σώμα των ενόρκων στο δικαστήριο της Νέας Υόρκης χρειάστηκε λιγότερες από τρεις ώρες για να κρίνει ένοχο τον Ντόναλντ Τραμπ για συκοφαντική δυσφήμηση και σεξουαλική επίθεση εναντίον της δημοσιογράφου και συγγραφέως Ε. Τζέιν Κάρολ. Ναι, είμαστε στην εποχή μετά το #MeToo και ο κόσμος έχει αλλάξει. Πόσο, όμως;

Η είδηση δεν είναι ότι ο Τραμπ σύρθηκε στα δικαστήρια, ούτε ότι κάποια γυναίκα τον κατηγορεί για σεξουαλικής φύσεως αδίκημα (αντιμετωπίζει παρόμοιες κατηγορίες από 26 γυναίκες), αυτό είναι σχεδόν η καθημερινότητά του. Το εντυπωσιακό, όπως επισημαίνει και ο Ντέιβιντ Γκράχαμ στο Atlantic, είναι ότι η Αμερική από τη μία καταδικάζει έναν πρώην πρόεδρο και από την άλλη είναι πρόθυμη να τον επαναφέρει στην εξουσία. Και ίσως το κάνει στις εκλογές του 2024.

Το ακόμη εντυπωσιακότερο είναι η υπερασπιστική γραμμή του Τραμπ, αλλά και όσα έχει πει σχετικά με τη συγκεκριμένη υπόθεση και όλες τις παρόμοιες. Πέραν του περίφημου «δεν είναι ο τύπος μου», ο Τραμπ έχει περηφανευτεί στο παρελθόν, στις ηχογραφήσεις που είχε αποκαλύψει το Access Hollywood, ότι πράγματι επιτίθεται σεξουαλικά στις γυναίκες. «Ξέρετε, με τραβάνε αυτόματα οι όμορφες γυναίκες, απλώς πάω και τις φιλάω. Είναι σαν μαγνήτης. Δεν μπορώ καν να περιμένω. Και όταν είσαι σταρ, σε αφήνουν να το κάνεις. Μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις. Να τους πιάσεις το μουν*. Ό,τι θέλεις μπορείς να κάνεις».

Το γεγονός ότι ο Τραμπ δεν μπήκε καν στον κόπο να πάει στο δικαστήριο για να ακούσει την απόφαση δείχνει ότι, από τη μία, μάλλον περίμενε ότι θα χάσει τη δίκη, ενώ από την άλλη ήθελε να δείξει την περιφρόνησή του τόσο στην ενάγουσα όσο και στους ενόρκους. Είναι ξεκάθαρο, εξάλλου, ότι ο ίδιος δεν πιστεύει ότι έκανε κάτι κακό, συνεπώς δεν χρειάζεται να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Οι δικηγόροι του δεν κάλεσαν κανέναν μάρτυρα και απλώς προσπάθησαν να διαλύσουν την Κάρολ στη δίκη.

Στη δίκη οι δικηγόροι της Κάρολ επανέφεραν όσα είχε πει και είχε αποκαλύψει το Access Hollywood. Ο Τραμπ δεν υποχώρησε ούτε εκατοστό: «Ιστορικά, αυτό που είπα για τους σταρ είναι αλήθεια», επέμενε.

«Είναι αλήθεια ότι μπορούν να πιάνουν τις γυναίκες από το μουν*;», ρώτησε η δικηγόρος της Κάρολ, Ρομπέρτα Κάπλαν.

«Αν κοιτάξετε τα τελευταία ένα εκατομμύριο χρόνια, πιστεύω ότι αυτό είναι αλήθεια. Οχι πάντα, αλλά κατά κανόνα. Δυστυχώς ή ευτυχώς», απάντησε ο Τραμπ.

Οι Ρεπουμπλικανοί, όπως περίπου αναμενόταν, αντέδρασαν πολύ χλιαρά έως αδιάφορα στην καταδίκη του Τραμπ: «Θα προτιμούσα έναν πρόεδρο που να μην έχει καταδικαστεί για επίθεση, αλλά η καταδίκη δεν είναι απαγορευτική για την υποψηφιότητα», είπε πολύ κυνικά ο συντηρητικός γερουσιαστής Κέβιν Κράμερ.

Ο λόγος που η Κάρολ έγραψε για την επίθεση που δέχτηκε από τον Τραμπ ήταν το #MeToo. Το #MeToo ήταν και ο λόγος που η Πολιτεία της Νέας Υόρκης πέρασε, το 2022, τον νόμο που επιτρέπει στα θύματα σεξουαλικών επιθέσεων να μηνύσουν τον δράστη ακόμη και μετά την παραγραφή του αδικήματος, όπως γράφει στους New York Times η Μισέλ Γκόλντμπεργκ.

Το #MeToo είναι και ο λόγος που για πρώτη φορά ένας πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ καταδικάστηκε για αδικήματα που πολλοί από τους προκατόχους του έχουν διαπράξει ανενόχλητοι. Το #MeToo φέρνει, πράγματι, επιτέλους τις γυναίκες και τις ιστορίες τους στο προσκήνιο και τους θύτες στα δικαστήρια.

Το ερώτημα, όμως, παραμένει: Πόση σημασία έχουν όλα αυτά τη στιγμή που ο Ντόναλντ Τραμπ παραμένει επικρατέστερος υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων για το προεδρικό χρίσμα και επιπλέον, πόση σημασία θα έχουν εάν ο Τραμπ επανεκλεγεί του χρόνου πρόεδρος των ΗΠΑ;

Εάν οι Αμερικανοί επιλέξουν ένα σεξουαλικό αρπακτικό και αμετανόητο μισογύνη για πρόεδρό τους, πόσο αδιάφορο μπορεί να αφήσει αυτό την υπόλοιπη υφήλιο;

Και, κυρίως, τι θα σημαίνει για το #MeToo, για τη βεβαιότητά μας ότι τα πράγματα αλλάζουν και για όλον τον δημοκρατικό κόσμο;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News