Ας υποθέσουμε ότι με κάποιον τρόπο πέφτει ο Πούτιν – πεθαίνει ή ανατρέπεται από το επιτελείο του ή τους στρατηγούς του. Και μετά, τι; Ποιος αναλαμβάνει στη θέση του; Τι ακριβώς έχει να διαχειριστεί από τα ερείπια του καθεστώτος; Αυτή είναι μια σειρά ερωτημάτων που έχουν αρχίσει να απασχολούν τους Δυτικούς ηγέτες και αναλυτές, μετά από 23 χρόνια κατά τα οποία ο ρώσος πρόεδρος κατέλαβε τον έλεγχο όλων των δομών εξουσίας του αχανούς κράτους.

Σύμφωνα με το ρωσικό Σύνταγμα, εάν ο Πούτιν πεθάνει ή δεν είναι πλέον σε θέση να κυβερνήσει, η εν ενεργεία ηγεσία θα περάσει στον πρωθυπουργό Μιχαήλ Μισούστιν – έναν τεχνοκράτη με ελάχιστα χαρίσματα ή επιρροή. Οι προεδρικές εκλογές θα γίνουν εντός τριών μηνών, αναφέρει ρεπορτάζ των Times του Λονδίνου.

Κατά τη μακρά θητεία του Πούτιν, οι ντε φάκτο αντίπαλοί του στη Ρωσία έχουν εκκαθαριστεί. Ο 46χρονος Αλεξέι Ναβάλνι επέζησε από μια απόπειρα δηλητηριασμού, αλλά είναι κλεισμένος στη φυλακή με αμφίβολες κατηγορίες απάτης και είναι απίθανο να εμφανιστεί για χρόνια. Αλλα στελέχη της αντιπολίτευσης έχουν επίσης φυλακιστεί, σκοτωθεί ή τραπεί σε φυγή.

Σε κάθε περίπτωση, οι εκλογές στη Ρωσία είναι βαθιά άδικες και γέρνουν πάντα υπέρ του κατεστημένου. Ο 70χρονος πρόεδρος δεν μπορούσε να θέσει υποψηφιότητα για τρίτη συνεχόμενη θητεία το 2008, με αποτέλεσμα να τον διευκολύνει ο εύπλαστος Ντμίτρι Μεντβέντεφ με μια θητεία μεταξύ 2008 και 2012, ενώ Πούτιν διατηρούσε την εξουσία στα παρασκήνια.

Αν πεθάνει ο Πούτιν, οι σύμμαχοί του ίσως διατηρούν αρκετή επιρροή ώστε να εξασφαλίσουν μια στροφή σε μια συμπαθητική προσωπικότητα που θα προστάτευε την κληρονομιά του αλλά και τους συνεργάτες του από τη δίωξη. Αυτός θα μπορούσε να είναι ο 59χρονος Βίτσεσλαβ Βολόντιν, πρόεδρος της κρατικής Δούμας, ή ο 47χρονος Αντρέι Τούρτσακ, ένα από τα αφεντικά του κόμματος της Ενωμένης Ρωσίας.

Ο ρώσος συγγραφέας Μιχαήλ Σίσκιν προβλέπει χάος αν πεθάνει ή απομακρυνθεί ο Πούτιν: «Ο πόλεμος στην Ουκρανία θα σταματήσει και θα ξεκινήσει ένας ληστρικός πόλεμος για τον έλεγχο της Ρωσίας» λέει. «Και αυτοί οι άνθρωποι, που θα παλέψουν για τη ζωή τους και για την εξουσία, δεν θα μπορούσαν να νοιάζονται λιγότερο σε ποιον ανήκει η Κριμαία ή το Ντονμπάς».

Η χώρα θα διαλυόταν σε ένα μοτίβο τύπου «πτώση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας», με τους περιφερειακούς κυβερνήτες να προστατεύονται και να αρπάζουν περιουσιακά στοιχεία χρησιμοποιώντας ιδιωτικούς στρατούς, προβλέπει ο Σίσκιν. Ο Γεβγένι Πριγκόζιν, αφεντικό της ομάδας μισθοφόρων Βάγκνερ, που υποστηρίζεται από μαχητές που θα αποσύρονταν από την Ουκρανία, θα μπορούσε να εμφανιστεί ως ισχυρή φιγούρα σε ένα τέτοιο σενάριο.

Ο Λεονίντ Βολκόφ, πρώην επιτελάρχης του Ναβάλνι, προβλέπει μια απελπισμένη μάχη μεταξύ διαφόρων φατριών, αλλά, σε μια εντυπωσιακά θετική εκτίμηση, ισχυρίζεται επίσης ότι ο ανταγωνισμός θα οδηγούσε τελικά σε φιλελευθεροποίηση της ρωσικής πολιτικής και σε απελευθέρωση πολιτικών κρατουμένων όπως ο Ναβάλνι.

Οι πολιτικές δολοφονίες είναι δυσκολότερες από όσο φανταζόμαστε

Οι Ρώσοι ανακοίνωσαν ότι η επίθεση με drone στην κατοικία του Πούτιν στο Κρεμλίνο την περασμένη εβδομάδα ήταν μια ουκρανική συνωμοσία δολοφονίας του. Αντίθετα, το Κίεβο μιλάει για προβοκάτσια που μηχανεύτηκε το ίδιο το Κρεμλίνο για να δικαιολογήσει την κλιμάκωση της σύγκρουσης. Εν τω μεταξύ, τα στοιχεία βίντεο που παρουσιάστηκαν δείχνουν κάτι σαν ένα μεγάλο πυροτέχνημα.

Ωστόσο, αν ένα drone μεγάλης εμβέλειας και χαμηλής έκρηξης μπορεί να φαίνεται ως ένας αναποτελεσματικός τρόπος για να συντελεστεί μια δολοφονία, ωχριά σε σύγκριση με μερικές από τις πιο περίεργες απόπειρες εξόντωσης διεθνών ηγετών τον περασμένο αιώνα.

Το πιο διάσημο ήταν ίσως το «πούρο που εκρήγνυται», που υποτίθεται ότι έστειλε η CIA στον Φιντέλ Κάστρο, τον κουβανό δικτάτορα. Οι περισσότεροι ειδικοί στην τέχνη της κατασκοπείας πιστεύουν ότι η ιστορία είναι παραπλανητική, αλλά οι ειδικοί της υπηρεσίας είναι γνωστό ότι είχαν εργαστεί για την κατασκευή ενός κουτιού με πούρα, όλα μολυσμένα με μια αλλαντοτοξίνη, που θα σκότωνε τον ηγέτη αν ερχόταν σε επαφή με τα χείλη του.

Σύμφωνα με αποχαρακτηρισμένα αρχεία, αρκετά πούρα παρασκευάστηκαν από το αμερικανικό Γραφείο Ιατρικών Υπηρεσιών, αλλά δεν έγινε ποτέ γνωστό πόσο κοντά έφτασαν στον στόχο τους. Η CIA ερεύνησε επίσης πιθανότητα επίθεσης στον Κάστρο την ώρα που έκανε καταδύσεις. Οι οργανωτές σκέφτηκαν να τοποθετήσουν ένα κοχύλι που εκρήγνυται στον βυθό της θάλασσας ή να μολύνουν τη στολή του με έναν δηλητηριώδη μύκητα. Καμία προσπάθεια δεν ξεπέρασε το στάδιο του σχεδιασμού.

Υπήρξαν πολλές απόπειρες δολοφονίας του Αδόλφου Χίτλερ. Επέζησε της πιο γνωστής, στις 20 Ιουλίου 1944, στο κέντρο διοίκησης της «Φωλιάς του Λύκου», επειδή ο σχεδιαστής της, ο συνταγματάρχης Κλάους φον Στάουφενμπεργκ, είχε χρόνο να ενεργοποιήσει μόνο μία από τις δύο συσκευές στον χαρτοφύλακά του. Μεγάλο μέρος του σοκ από την έκρηξη απορροφήθηκε από το τραπέζι συνεδριάσεων, φτιαγμένο από ξύλο βελανιδιάς, κάτω από το οποίο ήταν κρυμμένος ο χαρτοφύλακας.

Ο Χίτλερ επέζησε και μιας βόμβας που τοποθετήθηκε σε μπυραρία του Μονάχου τον Νοέμβριο του 1939, η οποία εξερράγη 13 λεπτά μετά την αναχώρησή του, και μιας άλλης που τοποθετήθηκε σε αεροσκάφος που τον μετέφερε πίσω μετά από επίσκεψη στο ανατολικό μέτωπο, τον Μάρτιο του 1943. Στην τελευταία περίπτωση ο διακόπτης ασφαλείας της βόμβας πάγωσε από το κρύο.

Ο Μορίς Μποβό, ένας ελβετός φοιτητής Θεολογίας, παρακολουθούσε τον Χίτλερ επί εβδομάδες το 1938. Η απόπειρά του απέτυχε όταν, τη στιγμή που σήκωσε το πιστόλι του για να τον πυροβολήσει, οι φρουροί του Χίτλερ σήκωσαν τα χέρια τους στον ναζιστικό χαιρετισμό και του απέκλεισαν τη θέα.

Το Ισραήλ διαθέτει πιθανώς το πιο εξελιγμένο πρόγραμμα κρατικών δολοφονιών στον κόσμο, έχοντας σκοτώσει στόχους που κυμαίνονται από παλαιστίνιους τρομοκράτες μέχρι ιρανούς πυρηνικούς επιστήμονες. Αλλά οι Ισραηλινοί απέτυχαν απέναντι σε έναν από τους μεγαλύτερους εχθρούς τους: τον Σαντάμ Χουσεΐν.

Μια ομάδα κρούσης ειδικών δυνάμεων σχεδίαζε να εξοντώσει τον ιρακινό δικτάτορα το 1992 εκτοξεύοντας πυραύλους εναντίον του ενώ παραβρισκόταν σε οικογενειακή κηδεία. Μια πρόβα της επίθεσης είχε τραγικά αποτελέσματα, όταν η ομάδα χρησιμοποίησε αληθινά πυρομαχικά αντί για άσφαιρα, σκοτώνοντας πέντε στρατιώτες. Ο Ισραηλινός που «υποδύθηκε» τον Σαντάμ γλίτωσε από τα πυρά, αλλά η επιδρομή ακυρώθηκε.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες δοκίμασαν μια πιο άμεση οδό, ρίχνοντας μια βόμβα στην κατοικία του Σαντάμ, καθώς ξεκινούσε η εισβολή τους στο Ιράκ τον Μάρτιο του 2003. Το χτύπημα ήταν άμεσο, αλλά εκείνος δεν βρισκόταν εκεί εκείνη τη στιγμή.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News