Πριν μερικές μέρες, πήραμε, με τον Μάκη Προβατά, μια συνέντευξη από τον Κυριάκο Πιερρακάκη. Σε ένα σημείο τον ρώτησα αν η υποψηφιότητα στην Α’ Αθηνών, με όλα τα παρελκόμενα, δηλαδή βόλτες στις γειτονιές και τις λαϊκές, εκδηλώσεις συλλόγων και τα σχετικά, που μόνο κάποιος που έχει κατέβει υποψήφιος μπορεί να καταλάβει, είναι άνευ νοήματος. Ο Πιερρακάκης απάντησε ότι ισχύει το αντίθετο. Οτι η προεκλογική περίοδος σε περιοχές που έχει μεγαλώσει τον βοηθάει να ξαναέρθει σε επαφή με τον κόσμο και να καταλάβει ποιες είναι  οι προτεραιότητες στην ψηφιακή διακυβέρνηση.

Ο σταυρός για τον πολιτικό είναι ό,τι το 45άρι colt στο Φαρ Ουέστ: ο μεγάλος εξισωτής που τον κάνει να καταλάβει ότι δεν είναι άτρωτος. Η απόδειξη ότι ο κόσμος δεν τελειώνει στα echo chambers και τα bubbles των friends και των followers· αυτός που δεν μπορούν να υποκαταστήσουν οι καρδούλες και τα likes· η διαφορά ανάμεσα στο «τώρα θα μπούμε στο γήπεδο και θα παίξουμε μπάλα» και το «θα κάτσουμε μπροστά στην τηλεόραση για να παίξουμε στο Championship Manager».

O σταυρός είναι ο σκλάβος που, όπως στο άρμα έλεγε στον θριαμβευτή στρατηγό «memento mori», λέει στον πολιτικό «χωρίς εμένα δεν υπάρχεις». Η στιγμή που ο αρχηγός καταλαβαίνει ότι κάποιοι θα πρέπει να κατέβουν στους δρόμους για να μαζέψουν σταυρούς και μαζί και τα ψηφοδέλτια. Ο μήνας που ανάμεσα στις εκδηλώσεις, στις χιλιοειπωμένες ιστορίες για κατορθώματα στελεχών σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις θα ακούσει το vox populi, που δεν θα έχει την ευκαιρία να ακούσει τόσο καθαρά τα επόμενα τέσσερα χρόνια.

Και τo colt που λέγεται σταυρός, αντίθετα με το Επικρατείας, δεν αφήνει περιθώρια για «αντί για αυτόν θα μπορούσε να ήμουν εγώ». Το περιθώριο που αφήνει η λίστα της Επικρατείας. Μέχρι κάποιος να καταλάβει ότι ιδανικά η λίστα της Επικρατείας είναι οι σταυροί στο ψηφοδέλτιο του αρχηγού. Το director’s cut που δεν χρειάζεται να περιορίσει τις επιλογές του από «εμπορικές» δεσμεύσεις.

Το εντυπωσιακό στο director’s cut της λίστας Επικρατείας του Κυριάκου Μητσοτάκη, εκτός από τον ίσο αριθμό ανδρών και γυναικών, ήταν η υποψηφιότητα της Ειρήνης Αγαπηδάκη στην πρώτη θέση της λίστας. Εάν η τελευταία θέση της λίστας Επικρατείας θεωρείται τιμητική χωρίς αναφορά στο μέλλον, η πρώτη δείχνει το παρόν και το μέλλον.

Η τοποθέτηση της Ειρήνης Αγαπηδάκη στην πρώτη θέση του Επικρατείας δείχνει ότι ανάμεσα στο «γαλάζιος ή ειδικός», για να παραφράσω τον Μάο, κερδίζει το «ειδικός». Στελέχη που δοκιμάστηκαν στην πράξη χωρίς να ενταχθούν κομματικά. Η αλλαγή πορείας 180 μοιρών, από το μητρώο στελεχών της Πειραιώς στο Κάμελοτ του Μαξίμου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News