Από την αρχή της εβδομάδας βλέπω τα κόκκινα αυγά κάθε φορά που ανοίγω το ψυγείο. Στοιβαγμένα σε ένα μπολ, περιμένουν ένα χέρι να τα πάρει. Σχεδόν τα ακούω να με μαλώνουν: «Πάλι δεν θα καταφέρετε να μας φάτε όλα; Πόση σπατάλη φαγητού πια;».

Τα ίδια και με τη μαγειρίτσα που περίσσεψε και με το κρέας από την Κυριακή του Πάσχα. Για να μην αναφέρω τα τσουρέκια που ξεραίνονται σε διάφορες γωνιές τις κουζίνας. Αυτά είναι καταδικασμένα από τη στιγμή που μπήκαν στο σπίτι. Τσουρέκια δώρα από νονούς, τσουρέκια των γιαγιάδων, τσουρέκια που αγοράσαμε γιατί πιστεύαμε ότι δεν θα φτάσουν, όχι για εμάς, γιατί εμάς τα τσουρέκια δεν μας αρέσουν ιδιαίτερα, αλλά για τους καλεσμένους που ίσως έρθουν. Ο παραλογισμός ο ίδιος.

«Να κάνω καμιά συνταγή με περισσεύματα, τόσες βλέπω άλλωστε σε κοινωνικά δίκτυα και ιστοσελίδες», η σκέψη που περνάει κάθε χρόνο τέτοιες μέρες από το μυαλό μου. Γλυκά με τα τσουρέκια, γλυκά με τα σοκολατένια αυγά, μακαρονοσαλάτες με τα κόκκινα αυγά, κρεατόπιτες με το αρνί της σούβλας. Ορεξη να έχεις να δοκιμάζεις συνταγές. Συνταγές υπάρχουν.

Ελα όμως που όρεξη δεν έχεις. Πού να τη βρεις; Εχεις φάει του σκασμού τις προηγούμενες μέρες, προσπαθείς ακόμα να χωνέψεις και το τελευταίο που θες είναι να μπεις στην κουζίνα και να ξεκινήσεις τα μαγειρέματα. Το μόνο που αντέχεις να μυρίσεις τώρα είναι η σόδα.

Φύκια για μεταξωτές κορδέλες, δικαιολογίες. Το θέμα δεν είναι ο κορεσμός μας, αλλά οι συνήθειές μας, που τελικά δεν μας βάζουν στη διαδικασία να καταναλώσουμε με κάποιον τρόπο το φαγητό που περίσσεψε από τις γιορτές. Το έχουν πει και οι έρευνες, πετάμε φαγητό χωρίς έλεος. Οσο πιο νέοι μάλιστα, τόσο χειρότερη η νοοτροπία μας ως προς την οικονομία στην κουζίνα.

Η γενιά των Millennials είναι η πρωταθλήτρια της σπατάλης και ακολουθεί η γενιά των Gen Z με μικρή διαφορά. Πρόκειται για τις δύο νεότερες γενιές, τους ανθρώπους που έχουν γεννηθεί μεταξύ του 1977 και του 2012 περίπου. Εμείς, δηλαδή, που έχουμε γεμίσει τον διαδικτυακό ιστό με συμβουλές διαχείρισης των τροφίμων, εμείς που έχουμε τρελαθεί να ανεβάζουμε βιντεάκια στο ΤikΤοk για «recipies leftovers» (συνταγές με περισσεύματα), εμείς τελικά πετάμε και τον μεγαλύτερο όγκο τροφής στον κάδο.

Οι οικονόμοι της υπόθεσης είναι οι παλιότεροι. Οι Baby Boomers, όπως έχει βαφτιστεί η γενιά που γεννήθηκε μεταξύ 1946 και 1964, αλλά και εκείνοι που γεννήθηκαν λίγο πιο πριν. Τους ξέρεις αυτούς τους ανθρώπους, είναι η γιαγιά και ο παππούς σου, ή οι γονείς σου, αν ανήκεις στους Millenials. Είναι η γενιά που μαγειρεύει για να φάει και όχι για να βγάλει βίντεο ή να φωτογραφίσει πιάτα για το Instagram.

Είναι η γενιά που στρώνει πλουσιοπάροχα το τραπέζι γιατί θέλει εκείνος που θα καθίσει, να απολαύσει και του πουλιού το γάλα, αλλά μετά στοιβάζει τα περισσεύματα στο ψυγείο και μπορεί να τρώει από αυτά επί μια εβδομάδα. Και δεν τη νοιάζει να κάνει τα περισσεύματα μια άλλη συνταγή, ανοίγει το τάπερ και τρώει μέχρι να τελειώσει και το τελευταίο μπαγιάτικο κεφτεδάκι.

Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι οικονόμοι μόνο στην κουζίνα, είναι παντού. Τρέχουν από πίσω σου να σβήσουν τον θερμοσίφωνα και το φως που ξέχασες ανοιχτά, ανάβουν τη θέρμανση μόνο στο δωμάτιο που χρησιμοποιούν και φορούν το ίδιο παλτό που φορούσαν και πριν δέκα χρόνια. Γιατί, αφού δεν έχει χαλάσει, δεν χρειάζονται άλλο.

Προχθές ένας πιτσιρικάς ανέβασε βίντεο στο ΤikTok για τα λίγων ημερών ληγμένα γιαουρτάκια που υπάρχουν στο ψυγείο της γιαγιάς του, την οποία επισκέφτηκε το Πάσχα. Ναι, η γενιά αυτή μπορεί να φάει και το ληγμένο, αλλά πριν την κοροϊδέψουμε γι’ αυτό, ας σκεφτούμε πρώτα πόσα μη ληγμένα πετάμε εμείς στην καθισιά μας.

Σε μια εποχή που μιλάμε με τόση αγωνία για το μέλλον του πλανήτη και προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι κάτοικοί του, οι παλιότεροι έχουν να μας διδάξουν πολλά με τη στάση τους. Τουλάχιστον ως προς το πώς να μην είμαστε σπάταλοι χωρίς λόγο. Με το φαΐ, με τα υλικά αγαθά, με την ενέργεια, με όλα. Το δικό μου μεταπασχαλινό ψυγείο, με τα κόκκινα αυγά που σε λίγο θα βρωμοκοπήσουν, λέει ότι είμαστε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News