Η ευθανασία είναι θέμα εξίσου διχαστικό με τις αμβλώσεις: και τα δύο αφορούν ζητήματα ζωής και θανάτου, και στα δύο υπεισέρχεται η θρησκευτική κοσμοθεωρία. Παρότι, όμως, οι αμβλώσεις είναι νόμιμες στη συντριπτική πλειονότητα των κρατών του πολιτισμένου κόσμου, η ευθανασία παραμένει υπό καθεστώς απαγόρευσης ή αυστηρών περιορισμών σε πολλές χώρες της Δύσης.

Η Ολλανδία είναι μία από τις ευρωπαϊκές χώρες που την επιτρέπει υπό συνθήκες και με την αρωγή ιατρού. Τα τελευταία στοιχεία δείχνουν ότι ο αριθμός των ανθρώπων που κατέληξαν στην Ολλανδία μέσω ευθανασίας αυξήθηκε σχεδόν κατά 14% το 2022, ενώ 29 ζευγάρια δέχτηκαν βοήθεια για να πεθάνουν μαζί.

Η αύξηση ανεβάζει τον αριθμό των θανάτων από ευθανασία, η οποία διαφέρει από την υποβοηθούμενη αυτοκτονία επειδή πραγματοποιείται ως ιατρική πράξη, σε 8.720 πέρυσι, πάνω από το 5% της συνολικής ολλανδικής θνησιμότητας. Σε 115 περιπτώσεις, άτομα με σοβαρή ψυχιατρική νόσο βοηθήθηκαν να πεθάνουν – αριθμός ίδιος με εκείνον του 2021.

Δεν έχει πραγματοποιηθεί καμία επιστημονική έρευνα ή ιατρική αναφορά για να διαπιστωθεί η αιτία των αυξήσεων από την ολλανδική Επιτροπή Αναθεώρησης Ευθανασίας, η οποία συγκεντρώνει στοιχεία και εξετάζει περιπτώσεις ευθανασίας, σημειώνει το ρεπορτάζ των Times του Λονδίνου.

«Γινόμαστε πιο ατομικιστές και ολοένα πιο υπεύθυνοι για τις ζωές μας» ισχυρίζεται ο Γερούν Ρεκούρτ, πρόεδρος της επιτροπής. «Επιπλέον, γενικά γινόμαστε λιγότερο συντηρητικοί όσον αφορά τέτοιου είδους θέματα». Στην περίπτωση των ζευγαριών που πεθαίνουν από κοινού με ευθανασία, και οι δύο σύντροφοι ή σύζυγοι έχουν επισκεφτεί διαφορετικούς γιατρούς πριν από τη διενέργεια της ιατρικής διαδικασίας – που γίνεται συνήθως με θανατηφόρα ένεση.

Ο Ρεκούρτ, πρώην δικαστής, λέει ότι μεγάλο μέρος της αυξητικής τάσης μπορεί να οφείλεται στη μετατόπιση από την ευθανασία λόγω αφόρητου πόνου ή επακόλουθης ασθένειας, προς τις δολοφονίες ελέους για «αφόρητα βάσανα», συμπεριλαμβανομένης της ψυχολογικής δυσφορίας ή ασθένειας.

«Στην πράξη βλέπετε ότι οι λόγοι ψυχολογικής ταλαιπωρίας κερδίζουν σιγά σιγά έδαφος, αν και εξακολουθούν να αποτελούν μειοψηφία» εξηγεί ο Ρεκούρτ. Ο καθηγητής Κέβιν Γιούιλ, διευθύνων σύμβουλος της ολλανδικής οργάνωσης «Ανθρωπιστές κατά της Υποβοηθούμενης Αυτοκτονίας και της Ευθανασίας», πιστεύει ότι τα νέα στοιχεία είναι ανησυχητικά.

«Η ευθανασία θεωρείται ολοένα και περισσότερο ως λύση για κοινωνικά και όχι ιατρικά προβλήματα. Είναι δύσκολο να συμπεράνουμε κάτι διαφορετικό όταν 29 ζευγάρια υποβάλλονται σε ευθανασία μαζί» ισχυρίζεται. «Είναι πολύ απίθανο οι ιατρικές τους παθολογίες να ταιριάζουν τόσο τέλεια».

«Αυτό που βλέπουμε όλο και πιο συχνά είναι ο θάνατος –με έναν ειρωνικό τρόπο– ως “επιλογή τρόπου ζωής” για όσους φοβούνται να ζήσουν. Αυτό είναι τουλάχιστον ανησυχητικό» καταλήγει ο Γιούλ.

Από το 2022, η ευθανασία είναι απολύτως νόμιμη σε μόλις οκτώ χώρες του κόσμου – στο Βέλγιο, τον Καναδά, την Κολομβία, το Λουξεμβούργο, την Ολλανδία, τη Νέα Ζηλανδία, την Ισπανία και τις έξι συνολικά πολιτείες της Αυστραλίας.

Η παθητική ευθανασία είναι νόμιμη στη Γερμανία, εάν έχει ζητηθεί από τον ασθενή. Το 2014, το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο νομιμοποίησε την παθητική ευθανασία μέσω απόσυρσης της υποστήριξης ζωής, για ασθενείς που ζητούν ευθανασία. Οι μορφές ενεργητικής ευθανασίας, περιλαμβανομένης της χορήγησης θανατηφόρου ένωσης, είναι παράνομες.

Το 2012, η Γερουσία της Αργεντινής μετέτρεψε σε νόμο ένα σχέδιο που επιτρέπει την απόρριψη θεραπειών που παρατείνουν τεχνητά τη ζωή ασθενών με τερματικά ή μη αναστρέψιμα συμπτώματα. Η συγκατάθεση μπορεί να δοθεί από τον ασθενή ή, εάν δεν είναι σε θέση να το πράξει, από τους συγγενείς ή τους νόμιμους εκπροσώπους του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News