Η κλιματική αλλαγή και ο κίνδυνος που αυτή συνιστά για το μέλλον του πλανήτη έχει αρκετούς επώνυμους «προφήτες» την τελευταία 20ετία – από τον πρώην αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Αλ Γκορ μέχρι την ακτιβίστρια ηθοποιό Τζέιν Φόντα. Το σταρ σύστεμ της εποχής μας προβάλλει τους περιβαλλοντικούς ακτιβιστές πολύ περισσότερο από τους επιστήμονες που έχουν επισημάνει τα προβλήματα της υπερθέρμανσης του πλανήτη, δεκαετίες πριν το θέμα γίνει της μόδας.

Ο Κλοντ Λοριούς ήταν ένας από τους πρώτους ακαδημαϊκούς που ανακάλυψαν και προέβαλαν τους κινδύνους της κλιματικής αλλαγής για το μέλλον της ανθρωπότητας. Ο γάλλος παγετολόγος, που έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών, στα 91 του, στη γαλλική Βουργουνδία, ηγήθηκε 22 αποστολών στη Γροιλανδία και στην Ανταρκτική τα τελευταία 70 χρόνια.

Ηταν στη διάρκεια ενός από αυτά τα ταξίδια του στην Ανταρκτική που οδηγήθηκε στο συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος έπαιζε καθοριστικό ρόλο στη θέρμανση της επιφάνειας της Γης. Η αγάπη του για την περιπέτεια τον έβαλε στο μονοπάτι του εντοπισμού και της πρόβλεψης μιας επικείμενης καταστροφής του πλανήτη.

Το 1956, μόλις τέλειωσε το πανεπιστήμιο, έγινε μέλος μιας αποστολής στην Ανταρκτική. Οι θερμοκρασίες εκεί έφταναν τους -40 βαθμούς Κελσίου. Παρ’ όλα αυτά, ο Λοριούς και δύο άλλοι έμειναν εκεί επί δύο χρόνια, επιζώντας με περιορισμένες προμήθειες και ένα ελαττωματικό ραδιόφωνο.

Οσες περισσότερες πολικές αποστολές οδηγούσε στην παγωμένη ήπειρο τόσο περισσότερο γοητευόταν από τα μυστήρια της Ανταρκτικής, αναφέρει το BBC News. Το 1965, καθώς μάζευε δείγματα πάγου και τα έριχνε στο ουίσκι του, ο Λοριούς είχε μια στιγμή αποκάλυψης. Μίλησε για αυτή την εμπειρία μισό αιώνα αργότερα.

«Ενα βράδυ, μετά από μια βαθιά γεώτρηση, στο τροχόσπιτο μας ήπιαμε ένα ποτήρι ουίσκι στο οποίο είχαμε βάλει παγάκια κομμένα από τους πάγους» είπε. «Βλέποντας φυσαλίδες αέρα να αναδύονται στα ποτήρια μας, κατέληξα στην ιδέα πως ήταν δείγματα της ατμόσφαιρας παγιδευμένα στον πάγο».

Συνειδητοποιώντας τις επιστημονικές δυνατότητες της ανάλυσης του παγιδευμένου αέρα, αποφάσισε στη συνέχεια να μελετήσει τους πυρήνες του πάγου – δείγματα που αντλήθηκαν από τον πάγο και λειτουργούν ως παγωμένες χρονοκάψουλες. Κάνοντας γεωτρήσεις στον πάγο, ο Λοριούς ουσιαστικά τρυπούσε μέσα στον χρόνο, διεισδύοντας, κατά τα λεγόμενά του, στον «πάγο της πρώτης εποχής των παγετώνων».

Η έρευνά του για τις φυσαλίδες αέρα που ήταν παγιδευμένες στον πάγο δημοσιεύθηκε το 1987. Αποκάλυψε ότι ενώ το διοξείδιο του άνθρακα είχε ελαφρώς μεταβληθεί, οι συγκεντρώσεις του αερίου του θερμοκηπίου μετά τη Βιομηχανική Επανάσταση είχαν εκτοξευθεί, καθώς οι θερμοκρασίες αυξάνονταν.

Η έρευνα αυτή προσέφερε στον ίδιο διεθνή φήμη και επέτρεψε στους επιστήμονες να ανατρέξουν σε αρχεία παγετώνων ηλικίας 160.000 ετών. Το Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας (CNRS) δήλωσε ότι η έρευνα δεν αφήνει «κανένα περιθώριο αμφιβολίας» ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη οφείλεται στην ανθρωπογενή ρύπανση.

Από τότε έγινε ακτιβιστής και το 1988 ήταν ο εναρκτήριος εμπειρογνώμονας της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή. Το 2002 του απονεμήθηκε το χρυσό μετάλλιο του CNRS, εξ ημισείας με τον συνάδελφό του Ζαν Τζουζέλ.

Ο Λοριούς ήταν επίσης ο πρώτος Γάλλος που το 2008 έλαβε το διάσημο βραβείο Blue Planet, το οποίο αποδίδεται από το 1992 σε άτομα ή οργανισμούς των οποίων το έργο συμβάλλει σημαντικά στη βελτίωση του γήινου περιβάλλοντος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News