Είναι αστείο αλλά συμβαίνει: όλα όσα η Δύση έχει αποποιηθεί στην casual εκδοχή της μόδας της και πλέον δεν απαντώνται συχνά σε τρένα, λεωφορεία, καφενεία και εστιατόρια, η Ανατολή τα επαναφέρει στην καθημερινότητά της, περιβάλλοντάς τα και με ιδεολογική αύρα.

Στο Ιράν, γράφει η Repubblica, το αξεσουάρ ένδυσης που επέστρεψε δριμύτερο στις ανδρικές γκαρνταρόμπες είναι η γραβάτα. Γιατί; Διότι ο κόσμος μπούχτισε από τις «κελεμπίες» των μουλάδων. Τα μουσουλμανικά ράσα έγιναν στενός κορσές για τους κοσμικούς ανθρώπους.

Εκεί, λοιπόν, στην εξωτική επικράτεια της ισλαμικής θεοκρατίας, σήμερα οι γυναίκες παλεύουν να πετάξουν από τις κεφαλές τους τα τσεμπέρια της υποταγής και οι άνδρες αρχίζουν να ψωνίζουν γραβάτες για να αναδείξουν το μήλο του Αδάμ.

Το Δυτικού στυλ ντύσιμο είχε απαγορευτεί στο Ιράν αμέσως μετά την επανάσταση του 1979. Το είχαν καταδικάσει οι μουλάδες ως αποδεικτικό στοιχείο της παρακμής της Δύσης και του διεφθαρμένου μοντέλου που είχε εισαγάγει στη χώρα ο τελευταίος σάχης, Μοχαμάντ Ρεζά Παχλεβί.

Η μέγγενη στον ενδυματολογικό κώδικα είχε αρχίσει να χαλαρώνει την εποχή του μεταρρυθμιστή προέδρου του Ιράν Μοχάμαντ Χαταμί, έτσι πλέον φθάσαμε στο σημείο να φορούν γραβάτες όλο και περισσότεροι Ιρανοί.

Ασφαλώς, οι γραβατωμένοι θέλουν να διακηρύττουν με τη γραβάτα την ανεξαρτησία του πνεύματός τους, ιδιαίτερα τώρα, μετά τον φόνο της αδικοχαμένης Μάσα Αμινί για το… στραβό τσεμπέρι της και μετά το φουσκωμένο κύμα των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων.

Στις βόρειες συνοικίες της Τεχεράνης, στην πλουσιότερη περιοχή της πρωτεύουσας, εκεί όπου βρίσκονται μπουτίκ και εμπορικά κέντρα, οι λαιμοδέτες αγοράζονται από τους επιχειρηματίες και τους νέους που θέλουν να δηλώσουν λάτρεις της ευρωπαϊκής αισθητικής και του καλού γούστου.

Οι καταστηματάρχες ανέφεραν στη Repubblica ότι πωλούν περί τα 100 κομμάτια κάθε μήνα, κάθε είδους: γραβάτες μάλλινες, βαμβακερές και, φυσικά, μεταξωτές. Οι περισσότερες είναι τουρκικής κατασκευής, εισαγόμενες δηλαδή, ωστόσο κυκλοφορούν και γραβάτες τοπικών βιοτεχνιών.

Πού τις φορούν οι Ιρανοί; Σε διάφορες τελετές και στη δουλειά τους. Στα πλούσια προάστια της Τεχεράνης γραβατωμένοι κυκλοφορούν στους δρόμους οι δύο στους δέκα άνδρες. Πρόκειται για εντυπωσιακή αλλαγή σκηνικού, έπειτα από πολλές δεκαετίες.

Οι γραβάτες στο Ιράν απαγορεύτηκαν επί Χομεΐνί, αλλά, όπως προαναφέραμε, ξαναδέθηκαν σε λαιμούς επί Χαταμί, μετά το 1997 για την ακρίβεια. Οι μουλάδες δεν έβγαλαν φετφά κατά της γραβάτας, ωστόσο τη χρήση της την αποδοκίμασαν δημοσίως. Στους επισήμους του καθεστώτος, στους κυβερνητικούς αξιωματούχους, υπουργούς και διπλωμάτες, επέβαλαν και πουκάμισο με ψηλό γιακά χωρίς μύτες, α λα Μάο.

Η μόδα, συνεπώς, αλλάζει στο Ιράν και αποκαλύπτει ότι στην κοινωνία συντελούνται βαθύτερες διεργασίες μεταμόρφωσης. Στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης ισλαμιστών και κοσμικών είναι και τα έθιμα και η ένδυση. Και η εξέγερση των γυναικών κατά του τσεμπεριού επιβεβαιώνει αυτή την αλήθεια.

Το κίνημα Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία καλεί για δημοκρατία και αμφισβητεί τους μουλάδες και για το στυλ τους και για τις καθημερινές τους συνήθειες. Ο αντίστοιχος της γραβάτας απαγορευμένος καρπός είναι για τις γυναίκες ο χορός. Οποια χορέψει, συλλαμβάνεται. Ωστόσο, όλο και περισσότερες αδιαφορούν για την απαγόρευση και τραγουδούν ή χορεύουν παρουσία άλλων, σημειώνει η Repubblica.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News