Από τα αρχαία χρόνια οι άνθρωποι είχαμε αντιληφθεί ότι το ζήτημα του «άχθους αρούρης», δηλαδή του «άχρηστου βάρους για τη γη», δεν ήταν πρόβλημα κιλών. Ετσι, δεν κατηγορήσαμε ποτέ κανένα ζώο για παρασιτική ζωή εις βάρος άλλων, αφού χαραμοφάηδες και τιποτένιοι και παλιάνθρωποι βγαίναμε πάντα εμείς στο ζύγι. Ωστόσο, η εξέλιξη της επιστήμης στις ημέρες μας κάνει τα απλά πράγματα σύνθετα, αν και όχι απαραιτήτως κουραστικά ή βαρετά.

Σύμφωνα με μια μελέτη του ισραηλινού επιστημονικού ινστιτούτου Weizmann, όλα τα θηλαστικά που ζουν ελεύθερα πάνω στη Γη (από ελέφαντες μέχρι βουβάλια και άλλα ογκώδη θηλαστικά) ζυγίζουν λιγότερο από το 10% όλων των ανθρωπίνων όντων: με 22 εκατ. τόνους βαραίνουν το χώμα τα ζώα, με 390 εκατ. τόνους τσαλαπατούμε την άσφαλτο, τα λαγκάδια και τους κάμπους εμείς.

Τα οικόσιτα θηλαστικά (τα αιγοπρόβατα, οι αγελάδες κ.λπ.) ζυγίζουν περισσότερο από τα άγρια ​​θηλαστικά: 630 εκατ. τόνους. Και η βιομάζα των χοίρων από μόνη της είναι σχεδόν διπλάσια από εκείνη των ελεφάντων. Σύμφωνα με τους συντάκτες της έρευνας,  αυτές οι εκτιμήσεις είναι «καμπανάκι αφύπνισης» για το ανθρώπινο είδος. Προφανές συμπέρασμα: είμαστε πολλοί.

Οπότε, ο κύκλος κλείνει και επιστρέφουμε στα ουσιώδη: μάλιστα, δεν είναι ζήτημα ατομικού βάρους η καταπόνηση της Γης. Και ένα πρόσθετο συμπέρασμα: η συνολική μας ζωή φταίει, η τάση μας να επεκτεινόμαστε, να καταλαμβάνουμε όλο και περισσότερο χώρο και να αφήνουμε στα ζωντανά όλο και λιγότερο, να τα περιορίζουμε ασφυκτικά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News