Παρά τον πάταγο και τον αχό από το ευρωκοινοβουλευτικό σκάνδαλο Qatargate, τόσο στην περιφέρεια (Ιταλία και Ελλάδα) όσο και στο κέντρο (Βρυξέλλες), οι Δυτικές χώρες δεν έχουν ενδοιασμούς να συνάπτουν με το Κατάρ συμφωνίες, κυρίως στον ενεργειακό τομέα. Πώς δικαιούμαστε λοιπόν, να γκρινιάζουμε για τον εισοδισμό των Καταριανών στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο; Δεν είναι υποκριτική στάση να ζητάμε από τον επαγγελματικό αθλητισμό να κάνει ό,τι δεν κάνει η πολιτική; Εξάλλου, είναι πολύ νωπή η ανάμνηση του… χειμερινού Μουντιάλ.

Ο θόρυβος στα διεθνή μέσα όπου διεξάγεται η σχετική συζήτηση αφορά τον τελευταίο στόχο των Καταριανών, τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ποιος τη λιμπίζεται; Ο σεΐχης Τζασίμ μπιν Χαμάντ Αλ Θάνι, τρίτος γιος του πρώην εμίρη του Κατάρ Χαμάντ μπιν Χαλίφα Αλ Θάνι και αδελφός του νυν εμίρη. Βάσει φημών, αυτός ο επιφανής γιος θα παρουσιάσει όπου να ‘ναι και δεύτερη προσφορά για την εξαγορά του λαοφιλούς συλλόγου της βόρειας Αγγλίας. Η πρώτη προσφορά, τον περασμένο Φεβρουάριο, ήταν αστρονομικού ύψους (6 δισ. δολάρια) και προκάλεσε σοκ στο Νησί.

Τα κεφάλαια αυτά προέρχονται από το ίδρυμα Nine Two, ο πλούτος του οποίου συνδέεται με την Ισλαμική Τράπεζα του Κατάρ (QIB), ανήκουσα κατά 50% στο κρατικό επενδυτικό ταμείο του Κατάρ με την επωνυμία Qatari Investment Authority. Πρόεδρος της Ισλαμικής Τράπεζας του Κατάρ είναι άλλος γιος του πρώην εμίρη, ο ίδιος που ήταν επικεφαλής και του κρατικού επενδυτικού ταμείου. Και εκείνος ο αδελφός του Τζασίμ, που τυγχάνει τωρινός εμίρης του Κατάρ, ονομάζεται Ταμίμ μπιν Χαμάντ Αλ Θάνι και ήδη κατέχει την Παρί Σεν Ζερμέν. Απλά είναι τα πράγματα.

Καθώς η Παρί θεωρείται «μεγάλη ομάδα», δημιουργήθηκε πρόβλημα στην UEFA επειδή το καταστατικό της απαγορεύει τον ανταγωνισμό συλλόγων με την ίδια ιδιοκτησία –εν προκειμένω καταριανή– στην αυτή διασυλλογική διοργάνωση. Τα προβλήματα, όμως, υπάρχουν στη ζωή για να επιλύονται: οι λονδρέζικοι Times έγραψαν ότι η ευρωπαϊκή ομοσπονδία ποδοσφαίρου μάλλον θα παρακάμψει τη συγκεκριμένη άβολη διάταξή της. Ο Αλεξάντερ Τσεφερίν, πρόεδρος της UEFA, είπε πάντως ότι η αλλαγή στον κανονισμό δεν θα γίνει μόνο για τη Γιουνάιτεντ και τους σεΐχηδες: «Εχουμε πέντε-έξι ιδιοκτήτες κλαμπ που θέλουν να αγοράσουν και έναν δεύτερο σύλλογο. Θα δούμε τι θα κάνουμε…»

Διάφορα μέσα, όπως το Politico Europe και το The Athletic, κονταροχτυπήθηκαν κατά πόσον είναι επιθυμητή η νέα καταριανή επένδυση στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Ανέλυσαν τις παραμέτρους «οπαδοί», «Γκλέιζερς» (η τωρινή ιδιοκτησία) και «σεΐχης», και απεφάνθησαν ότι υπάρχει μια κάποια ανησυχία για τις εξελίξεις. Στη συζήτηση ενεπλάκησαν υπερασπιστές των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ και δεν άργησαν να εξαπολυθούν και οι σχετικοί κεραυνοί. Λόγου χάρη, παράγοντες της Διεθνούς Αμνηστίας της Βρετανίας δήλωσαν ότι υπάρχει ανάγκη αναθεώρησης των κανόνων της Premier League όσον αφορά την ιδιοκτησία των ομάδων, αφού πρέπει να πληρούνται τα κριτήρια περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Και άλλοι εξανέστησαν, υπογραμμίζοντας και τον ρόλο των ευρωπαίων πολιτικών στο ζήτημα. Είπαν ότι πρέπει να ανησυχούν για το φαινόμενο «sportwashing» από πλευράς εκπροσώπων αυταρχικών κρατών, διότι έτσι τους δίνεται η δυνατότητα να ασκούν επικίνδυνη πολιτική επιρροή στην Ευρώπη. Η Corriere della Sera, που αποδελτίωσε πλήθος δημοσιευμάτων για το θέμα, σχολίασε ότι να επικεντρώνει κανείς μόνο στους σεΐχηδες είναι λάθος. Ετσι, παρέθεσε γνώμες άλλων, ότι και ευρωπαίοι αυταρχικοί εκμεταλλεύονται το ποδόσφαιρο,  κατονομάζοντας τον ούγγρο πρωθυπουργό Βίκτορ Ορμπαν και τον τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Φυσικά, και τους Ρώσους της Gazprom.

Το ερώτημα που ενστερνίστηκε η Corriere και το συνυπέγραψε κλείνει το κείμενό της: «Μπορεί η Ευρώπη να είναι αξιόπιστη όταν μιλάει για τη σημασία των αξιών της και για τη στρατηγική αυτονομία της, ενώ συγχρόνως αδιαφορεί για την κατάκτηση του πιο δημοφιλούς αθλήματος στην επικράτειά της από κλίκες αυταρχικών κρατών, ένα από τα οποία μάλιστα κατηγορείται ότι προσπαθεί να διαφθείρει τους δημοκρατικούς θεσμούς της;»

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News