Για μια ολόκληρη γενιά μικρών και μεγαλύτερων σινεφίλ, εκεί στη δεκαετία του ’80, ο μικρούλης Κε Χούι Κουάν ήταν ο αγαπημένος τους ήρωας: το 1984 ήταν ο «Σόρτι», ο πιστός σύντροφος του αρχαιολόγου Ιντιάνα Τζόουνς στη δεύτερη ταινία της θρυλικής κινηματογραφικής σειράς του Στίβεν Σπίλμπεργκ με πρωταγωνιστή τον Χάρισον Φορντ και έπειτα, το 1985, ήταν ο «Ντάτα» στο «The Goonies», μια ακόμη ταινία που ο μουσάτος μάγος του Χόλιγουντ, ως σεναριογράφος και παραγωγός αυτή τη φορά, έβγαζε το παιδί μέσα του –και μέσα μας. Και έπειτα; Επειτα σιωπή.

Ο Κε Χούι Κουάν εξαφανίστηκε. Ελάχιστα φιλμ στο υπόλοιπο των 80s και στα 90s, μετρημένα στα δάχτυλα και αυτά άσημα και άσχημα, ένα ακόμα παιδί-θαύμα της αμερικανικής βιομηχανίας του θεάματος το οποίο θα χανόταν επειδή θα μεγάλωνε και δεν υπήρχαν ρόλοι γι’ αυτό.

Υπό μία έννοια, όταν το βράδυ της Κυριακής (ξημερώματα Δευτέρας, ώρα Ελλάδος), ο Κε Χούι Κουάν ανέβηκε στην σκηνή του Dolby Theater για να παραλάβει το Οσκαρ β’ ανδρικού ρόλου για το «Everything Everywhere All at Once» («Τα πάντα όλα») και έπειτα, κατά την απονομή του Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας, συνάντησε και αγκάλιασε τον μέγα Χάρισον Φορντ, συμπλήρωσε έναν ολόκληρο κύκλο.

Γεννημένος το καλοκαίρι του 1971 στη Σαϊγκόν του Βιετνάμ, ο Κε Χούι Κουάν εγκατέλειψε την πατρίδα του σε ηλικία επτά ετών. Ο ίδιος με τον πατέρα του και κάποια από τα αδέλφια του, μέσω Χονγκ Κονγκ, και η μητέρα του με τα υπόλοιπα αδέλφια του μέσω Μαλαισίας. Για έναν χρόνο, δεν είχαν νέα οι μεν από τους δε. Ενώθηκαν στις ΗΠΑ όπου έζησαν για λίγο σε στρατόπεδο προσφύγων. Το 1983, τον βρήκε ο Στίβεν Σπιλμπεργκ, ο οποίος αναζητούσε ένα πιτσιρικά κινεζικής καταγωγής για το «Ιντιάνα Τζόουνς και ο ναός του χαμένου θησαυρού». Ακολούθησε το «The Goonies» σε παραγωγή Σπίλμπεργκ.

Αλλα έπειτα ο Κε Χούι Κουάν έμεινε για πολύ καιρό στο ημίφως, αν όχι στο σκοτάδι του αμερικανικού σινεμά. Ρόλοι για ασιατικής καταγωγής ηθοποιούς δεν υπήρχαν και αν υπήρχαν ήταν καρικατούρες. Ο ίδιος έπαψε να παίζει ή να ψάχνει για δουλειά στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και σπούδασε στην ακριβοθώρητη σχολή USC School of Cinematic Arts στο Λος Αντζελες. Επειτά και για τις δύο πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα ουσιαστικά έκανε άλλες δουλειές για να εξασφαλίζει τα προς το ζην. Και έφτασε στα 51 του, χάρη σε μια ανατρεπτική κωμωδία που σάρωσε τα Οσκαρ, να πάρει το δικό του.

«Η μαμά μου είναι 84 ετών και είναι στο σπίτι και την παρακολουθεί. Μαμά, μόλις κέρδισα ένα Οσκαρ», είπε παραλαμβάνοντας το χρυσό αγαλματίδιο –πάντα παιδί.

Ο Φορντ, στα 80 του πια, τον αγκάλιασε, όπως πριν από σχεδόν 40 χρόνια έκανε ως Ιντι. «Είμαι τόσο χαρούμενος γι’ αυτόν. Είναι ένας εξαιρετικός τύπος. Είναι καταπληκτικός ηθοποιός. Ηταν όταν ήταν μικρό παιδί και παραμένει και τώρα. Είμαι τόσο χαρούμενος» είχε πει στο Entertainment Tonight όταν είχε μάθει την υποψηφιότητά του για Οσκαρ τον περασμένο Ιανουάριο.

Η εικόνα των δύο, πάνω στη σκηνή του Dolby Theater, δεν ήταν απλώς ένας κύκλος. Είναι ένα ακόμα πανέμορφο χολιγουντιανό παραμύθι, σαν και αυτά που γυρνούσε μαζί τους ο Σπίλμπεργκ –ο οποίος παρεμπιπτώντος ήταν και εφέτος υποψήφιος αλλά έφυγε και πάλι με άδεια χέρια.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News