Το πρώτο μετάλλιο της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη, το βράδυ της Παρασκευής, ήταν σπουδαίο. Ολα είναι σημαντικά σε αγώνες τόσο υψηλού επιπέδου, όμως αυτό είχε ακόμη μεγαλύτερη αξία. Από την εποχή του Απόστολου Καθηνιώτη, που σε λίγες μέρες κλείνει τα 71, μέχρι χθες, σε 13 διοργανώσεις, η μεγαλύτερη διάκριση έλληνα αθλητή στο τριπλούν Ανδρών, σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κλειστού στίβου, ήταν η 5η θέση του Δημήτρη Μίχα το 1982 στο Μιλάνο. Μόνο η Βούλα Παπαχρήστου είχε κερδίσει (αργυρό) μετάλλιο, το 2019 στη Γλασκώβη.

Εκτός από ιστορικό, ήταν και απρόσμενο. Ούτε ο ίδιος ο Νικόλας Ανδρικόπουλος δεν περίμενε ότι θα τερμάτιζε δεύτερος, πίσω από τον φοβερό Πορτογάλο, Πέδρο Πιτσάρδο, ο οποίος δικαίωσε τον τίτλο του ακλόνητου φαβορί για το «χρυσό», πετυχαίνοντας την κορυφαία επίδοση (17,60μ.) για το 2023 στον κλειστό στίβο. Το άλμα (16,58μ.) που του χάρισε το αργυρό μετάλλιο, ήταν εξωπραγματικό. Γιατί μόνο μια φορά στο παρελθόν είχε πηδήσει πιο μακριά στο σκάμμα (16,73μ.), στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα του 2021 στη Σερβία – και δεν είναι καθόλου εύκολο για έναν αθλητή να πλησιάζει το προσωπικό του ρεκόρ κάτω από το στρες που συνεπάγεται η εμφάνιση σε μια από τις κεντρικές σκηνές του στίβου. Αλλά και γιατί οι προηγούμενες επιδόσεις του σε μεγάλες διοργανώσεις δεν προμήνυαν ένα τέτοιο άλμα. Πήδησε 97 πόντους πιο μακριά σε σχέση με το αντίστοιχο ευρωπαϊκό κλειστού στίβου του 2021, και 53 σε σύγκριση με το περσινό παγκόσμιο πρωτάθλημα.

Μέχρι χθες βράδυ, οι κορυφαίες στιγμές της καριέρας του ήταν τα δύο «χρυσά» που είχε κερδίσει σε βαλκανικά πρωταθλήματα. Οπως παραδέχτηκε στο Sportsfeed αμέσως μετά τον θρίαμβό του, η κατάκτηση ενός μεταλλίου στην Κωνσταντινούπολη δεν υπήρχε ως πιθανότητα στο μυαλό του: «Ακόμη δεν έχω συνειδητοποιήσει, τι έκανα. Θα το καταλάβω τη στιγμή που θα ανέβω στο βάθρο». «Ελπίζω αυτό το μετάλλιο να δώσει λίγη χαρά στην Ελλάδα», τόνισε μπροστά στην κάμερα της ΕΡΤ. Και, μιλώντας στο Sport24, το αφιέρωσε στη μνήμη των θυμάτων της τραγωδίας στα Τέμπη και στις οικογένειές τους: «Μακάρι να μπορούσε να απαλύνει τον πόνο τους, που είναι τεράστιος για όλους μας. Ολα τα παιδιά της ελληνικής αποστολής νιώθαμε πως είχαμε μια επιπλέον ευθύνη. Επρεπε να αγωνιστούμε γι’ αυτούς. Ημασταν εδώ, όταν μάθαμε τι έγινε. Αυτό συζητούσαμε. Στη θέση αυτών των ανθρώπων θα μπορούσε να είναι ο καθένας από εμάς, η οικογένειά μας, οι φίλοι μας…».

Ο 26χρονος (θα τα κλείσει στις 17 Ιουλίου) δευτεραθλητής Ευρώπης του τριπλούν είναι πτυχιούχος του Τμήματος Ψηφιακών Συστημάτων στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, και ζει στην Αθήνα. Οταν δεν προπονείται, θα παίζει βιντεοπαιχνίδια, ή θα βγάζει φωτογραφίες – αυτό είναι το χόμπι του. Μέχρι πρότινος, προπονητής του ήταν ο Γιώργος Πομάσκι, όμως τώρα συνεργάζεται με τον Δημήτρη Βασιλικό. Θεωρείται διάδοχος του 41χρονου Δημήτρη Τσιάμη, που αγωνίστηκε δίπλα του στον τελικό της Κωνσταντινούπολης, αλλά, δυστυχώς, δεν τα κατάφερε. Με 16,39μ. τερμάτισε 7ος. Κρίμα! Με λίγη τύχη θα είχαμε δυο Ελληνες στο βάθρο του τριπλούν, καθώς ο Τσιάμης πραγματοποίησε ένα πολύ μεγάλο άλμα, κοντά στα 17 μέτρα, το οποίο ακυρώθηκε για ένα εκατοστό.

«Εκανε τον αγώνα της ζωής του», είπε ο παλιός για τον νέο. «Για μένα αυτό το μετάλλιο (το 35ο της Ελλάδας σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα κλειστού στίβου) είναι μια δικαίωση και, ελπίζω, η αφετηρία για κάτι καλύτερο», δήλωσε στους εκπροσώπους του Τύπου ο Νικόλας. Αυτή τη φορά, στο ακροατήριό του δεν υπήρχαν μόνον Ελληνες δημοσιογράφοι. Εντελώς ξαφνικά, μέσα σε ένα βράδυ, ο Ανδρικόπουλος πέρασε τα σύνορα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News