Η Νασίμ Εσκλί είναι Ιρανή, 40 ετών και πρωταθλήτρια αναρρίχησης. Μετέβη στην Ιταλία το περασμένο καλοκαίρι για τρίμηνη παραμονή και προπόνηση στα βουνά, όμως τελικά παρέμεινε στη γειτονική μας χώρα. Τι συνέβη και την ανάγκασε να μην επιστρέψει στην πατρίδα της; Ο φόνος της Μάσα Αμινί από την «αστυνομία ηθικής» της Τεχεράνης. Η Corriere della Sera τη συνάντησε και μίλησε μαζί της.

«Εδώ έφθασα τον Ιούνιο, επειδή από το Ιράν φεύγω τα καλοκαίρια και εξασκούμαι στα βουνά άλλων χωρών. Μία εβδομάδα μετά τον θάνατο της Αμινί έπρεπε να επιστρέψω στην Τεχεράνη, όμως προτίμησα να μείνω εδώ. Νομίζω ότι εκτός Ιράν είμαι πιο χρήσιμη, αφού μιλάω στο εξωτερικό για τα δεινά του λαού μου».

Οι Ιταλοί την παρουσίασαν ως ένα κορίτσι που ηθελημένα μεγάλωσε αγορίστικα, με κοντά μαλλιά, επειδή από μικρή συνειδητοποίησε τη μοίρα των γυναικών στο ισλαμιστικό κράτος. Αργότερα, βέβαια, κατάλαβε ότι και τα αγόρια δεν έχουν σημαντικότερα προνόμια, αφού τα ίδια πράγματα μαθαίνουν στο σχολείο. «Ονειρευόμουν ότι είμαι αγόρι και ότι έκανα ό,τι ήθελα. Το να είσαι γυναίκα στην Τεχεράνη είναι Κόλαση».

Είπε διάφορα η αθλήτρια για τα παιδικά της χρόνια: «Θυμάμαι ότι στο σχολείο, αντί να πω ότι ‘‘ο Θεός είναι μεγάλος’’, έλεγα ότι ‘‘εγώ είμαι μεγάλη’’, ‘‘η μητέρα μου είναι μεγάλη’’». Ως φοιτήτρια, ανακάλυψε τα βουνά και την αναρρίχηση, και τότε άλλαξε η ζωή της, γράφει η Corriere.

«Πρώτη φορά στη ζωή μου βρήκα ένα μέρος όπου δεν είχε σημασία αν είσαι άνδρας ή γυναίκα, πλούσιος ή φτωχός, μαύρος ή λευκός. Το βουνό, εκεί ψηλά, είναι η ελευθερία. Η ‘‘αστυνομία ηθικής’’ φθάνει εκεί με δυσκολία, έτσι έδωσα στον εαυτό μου την ευκαιρία να είμαι… ο εαυτός μου. Αφησα και τα μαλλιά μου μακριά».

Για τις διαδηλώσεις των συμπατριωτισσών της λέει ότι δεν τις περίμενε, αφού δεν πίστευε ότι οι γυναίκες θα έβρισκαν το θάρρος να διαμαρτυρηθούν, τρομοκρατημένες από το καθεστώς. «Προφανώς, η εξέγερση βρισκόταν σε κάθε σπίτι, κάθε γυναίκα είχε μέσα της μια φλόγα να σιγοκαίει. Η Αμινί ήταν ο αέρας που φύσηξε, ένωσε τις φλόγες και προκάλεσε την πυρκαγιά». Δηλώνει ταυτόχρονα ότι όλοι οι φίλοι της στο Ιράν θα το εγκατέλειπαν, εάν είχαν την ευκαιρία.

Το πρόβλημα, κατά την αθλήτρια αναρρίχησης, ξεκινάει από τα σχολεία και από την εκπαίδευση που προσφέρουν στα παιδιά: «Το καθεστώς δεν θέλει τα κορίτσια να μορφώνονται. Η γυναίκα που γνωρίζει, είναι επικίνδυνη. Μισούσα το γεγονός ότι είμαι γυναίκα, όμως μελετώντας κατάλαβα ότι δεν υπήρχε διαφορά μεταξύ εμού και των αγοριών. Είχα το ίδιο σώμα, το ίδιο κεφάλι. Οι σπουδές είναι η μεγαλύτερη απειλή κατά της Ισλαμικής Δημοκρατίας, διότι αν μορφωθείς, δεν μπορούν να σε χειραγωγήσουν άλλο».

Για την εξεγερμένη νεολαία της πατρίδας της, λέει πως είναι μια γενιά που και αυτή υφίσταται την καταπίεση και τις απαγορεύσεις, ωστόσο «τα παιδιά έχουν το Ιντερνετ». Πού τα βοηθάει; «Με αυτό μαθαίνουν τα πάντα, μπορούν να πουν τα πάντα». Η Εσκλί δεν συμφωνεί με την παρατήρηση της Corriere ότι οι διαδηλώσεις έχουν κοπάσει: «Αυτό θέλει να σκέφτεστε το καθεστώς. Δεν υπάρχει ούτε μία ημέρα χωρίς διαδήλωση, δεν υπάρχει κανένας τοίχος στην πόλη χωρίς την επιγραφή ‘‘Θάνατος στον Χαμενεΐ’’»…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News