Το φως της δημοσιότητας βλέπουν νέες μαρτυρίες για το γεμάτο κόσμο βαγόνι 2 της αμαξοστοιχίας ΙC 62, αυτό με το κυλικείο, που μετατράπηκε σε άμορφη μάζα από σίδερα στη σύγκρουση με το εμπορευματικό τρένο τη νύχτα της Τρίτης, παρασύροντας στον θάνατο δεκάδες νέους –κυρίως– ανθρώπους.

Οπως είπε μητέρα επιζώντος του δυστυχήματος, το βαγόνι 2 είχε πρίζες και ήταν γεμάτο φοιτητές, καθώς άλλοι φόρτιζαν τα κινητά τους και άλλοι δούλευαν στα λάπτοπ τους. Το παιδί της γλίτωσε από καθαρή τύχη, αφού δεν βρήκε θέση να κάτσει και τη στιγμή της σύγκρουσης είχε επιστρέψει  στη θέση του στο βαγόνι 7.

Οι δίδυμες

Σοκαριστική, η μαρτυρία ενός ακόμη νεαρού επιβάτη της αμαξοστοιχίας, ο οποίος κατά δήλωσή του, είδε τις δίδυμες αδελφές που έχασαν τη ζωή τους μαζί με την εξαδέλφη τους στο δυστύχημα, να σηκώνονται από τις θέσεις τους και να πηγαίνουν στο βαγόνι του κυλικείου, λίγα λεπτά πριν από τη φονική σύγκρουση.

«Σκεφτόμουν να πάω στο κυλικείο, γιατί μας είχαν τελειώσει τα νερά, αλλά ευτυχώς δεν σηκώθηκα. Οι δίδυμες και η εξαδέλφη τους άφησαν τις βαλίτσες εκεί που ήμουν και πήγαν στο κυλικείο να κάτσουν, τις άκουσα που το είπαν. Την άλλη μέρα το διάβασα και σοκαρίστηκα ακόμα περισσότερο. “Πάμε να κάτσουμε στο κυλικείο μέχρι να αδειάσει κάτι”, είπαν. Δυστυχώς…», διηγήθηκε ο 28χρονος  μιλώντας στον Alpha.

Οπως είπε, ο ίδιος πολύ δύσκολα θα ξαναμπεί σε τρένο για Αθήνα – Θεσσαλονίκη.

Συγκλονιστικά ήταν όσα είπε στην ΕΡΤ η μητέρα του Νίκου Κόκλα που κατάφερε να βγει ζωντανός από το φλεγόμενο τρένο.

«Ο Νικόλας μου και τα υπόλοιπα παιδιά δεν σκέφτηκαν τον εαυτό τους. Εσπαγαν παράθυρα από τα βαγόνια, προσπαθούσαν να απεγκλωβίσουν κόσμο, ξαναβάζοντας τη ζωή τους σε κίνδυνο, δεν σκέφτηκαν καθόλου τη ζωή τους. Εσβηναν κόσμο που είχε πιάσει φωτιά, άνοιξαν τις βαλίτσες τους, με τα ρούχα τους και έντυσαν κόσμο, γιατί είχαν καεί τα ρούχα τους», περιέγραψε.

«Λίγα λεπτά πριν από τη σύγκρουση, ο Νικόλας ήταν στο βαγόνι 2, όπου πήγε να πάρει φαγητό. Αυτό που περάσαμε, σαν γονείς, ήταν τραγικό. Οπως και αυτό που συνεχίζουμε και περνάμε… Είμαστε από τους τυχερούς γονείς που το παιδί μας έφτασε στον προορισμό του. Θέλουμε να χαρούμε αλλά σκεφτόμαστε και τους άλλους γονείς που σηκώνουν τον Γολγοθά τους αυτή τη στιγμή, που απελπισμένα ψάχνουν μια είδηση για το παιδί τους, το οτιδήποτε.

»Ο Νικόλας μού έστειλε αμέσως μήνυμα, δύο λεπτά μετά τη σύγκρουση. “Είμαι καλά. Ολα καλά”. Δεν είχε γίνει ακόμα γνωστό για τη σύγκρουση. Για να μην ανησυχήσω μου λέει: “Απλά θα καθυστερήσω να φτάσω Θεσσαλονίκη, έχουμε καθυστέρηση”. Μετά, μου ξαναστέλνει μήνυμα και μου λέει: “Μην ανησυχήσεις, απλά το τρένο εκτροχιάστηκε από τις ράγες και θα καθυστερήσουμε”. Του στέλνω μήνυμα και του λέω “μην περιμένεις στον δρόμο, μέσα στη νύχτα στη Λάρισα, πήγαινε πάρε ένα ταξί, βρες ένα ξενοδοχείο και συνεχίζεις το επόμενο πρωί για Θεσσαλονίκη”.

»Μετά με παίρνει τηλέφωνο, πανικόβλητο, με σειρήνες, “μαμά, θα σου πω την αλήθεια, είχαμε σύγκρουση, να ξέρεις έχει σκοτωθεί πολύς κόσμος, εγώ είμαι καλά”. Από εκεί και πέρα ξεκίνησε ο Γολγοθάς μας».

«Πέντε λεπτά πριν, το παιδί είχε πάει στο βαγόνι 2 να πάρει φαγητό και έψαχνε μια θέση για να καθίσει στην καφετέρια, αλλά ήταν γεμάτη από φοιτητές, γιατί το βαγόνι 2 έχει πρίζες, φορτίζουν όλοι τα κινητά τους, οι φοιτητές ανοίγουν τα λάπτοπ τους να κάνουν τις εργασίες τους, και γι’ αυτό το βαγόνι 2 ήταν γεμάτο φοιτητές», εξήγησε για τα κρίσιμα εκείνα λεπτά που αποδείχθηκαν σωτήρια για το δικό της παιδί.

«Ο Νικόλας είχε εισιτήριο στο βαγόνι 7 και μου είπε ότι ήταν τυχερός γιατί η διπλανή θέση ήταν κενή και είχε ξαπλώσει. Και την ώρα που έγινε η σύγκρουση, προστάτεψε με τα χέρια του το κεφάλι του και πήγαινε σαν “βαρελάκι” μπρος πίσω στις θέσεις. Μετά ήρθε αμέσως βοήθεια. Ηρθε Πυροσβεστική, ΕΚΑΒ. Πρώτα ήρθε η Αστυνομία και προσπαθούσε να βοηθήσει. Ηταν τραγικές ώρες. Είναι από τις στιγμές που παγώνει ο χρόνος. Λες ακούω το παιδί, είναι καλά, δεν έχει βγει ακόμα καμία ενημέρωση, εν τω μεταξύ ζούμε σε νησί και δεν μπορούμε να πάρουμε το αυτοκίνητο όποια ώρα θέλουμε και να φύγουμε, να φτάσουμε κοντά στο παιδί μας, έστω και κάποιες ώρες αργότερα και απλώς περιμένεις. Παγώνει ο χρόνος και περιμένεις», ανέφερε για τις ώρες αγωνίας που πέρασε η ίδια  τη νύχτα του δυστυχήματος.

«Το καλό ήταν ότι ήταν από τα παιδιά που δεν έχασαν το κινητό τους, γιατί χάθηκαν κινητά. Αλλοι γονείς, ενώ ήταν καλά τα παιδιά τους, δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν. Ήμασταν από τους τυχερούς που δεν έφυγε το κινητό από το χέρι του και είχαμε επικοινωνία», πρόσθεσε.

«Τώρα –τόνισε– ο Νικόλας προσπαθεί να ξεπεράσει το σοκ. Και τις εικόνες και αυτά που έζησαν τα παιδιά […] Οταν μπήκε στο λεωφορείο και μου στέλνει μήνυμα “μαμά ξεκινάμε για Θεσσαλονίκη. Να ξέρεις έχει σκοτωθεί πάρα πολύς κόσμος”, ήταν το τελευταίο μήνυμα του Νικόλα όταν έφυγε από το συμβάν. Οτι έχει σκοτωθεί πάρα πολύς κόσμος».

Οσο για το τι ένιωσε όταν τελικά έφτασε στο σπίτι ο γιος της, απάντησε λέγοντας χαρακτηριστικά: «Αφήστε το… Δεν το πιστεύουμε. Οταν μου λέει “δεν πιστεύω πού ήμουν, τι έγινε και πού είμαι τώρα”. Κανένα από αυτά τα παιδιά που έζησαν την τραγωδία δεν πιστεύει που ήταν, τι έγινε και πού είναι τώρα. Ολοι μας πρέπει να είμαστε πολύ υπερήφανοι για αυτή τη γενιά».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News