O πρόεδρος της εταιρείας ήταν σαφής, σε δήλωσή του πριν από λίγες ημέρες: «Εάν η Alfa Romeo δεν γίνει ηλεκτρική, θα πεθάνει».

Ως γνωστόν, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Μιλώντας πάντα για καινούργια αυτοκίνητα, οι θερμικοί κινητήρες θα συνεχίσουν να αναπνέουν μέχρι το 2035 στην Ευρώπη. Γίνεται κι αλλιώς; Πώς θα μπορούσε, δηλαδή, η Alfa να γλιτώσει τη μέγγενη; Kαι πώς μπορεί να έχει μια ελπίδα ζωής; Πλέον, όπως όλοι όσοι ασχολούνται με τα της αυτοκινητικής Ιερουσαλήμ γνωρίζουν, η ιστορική μάρκα (μετράει 112 χρόνια ζωής) είναι μέλος του ομίλου της Stellantis.

Που σημαίνει ότι πολλά προϊόντα, για λόγους κόστους, ομογενοποιούνται. Έτσι, λοιπόν, μπαίνει στο χρονοντούλαπο η ξεκάθαρα ιταλική πλατφόρμα με το όνομα ‘’Giorgio’’ στην οποία βασίζεται μέχρι σήμερα Giulia. Η επόμενη θα χτιστεί πάνω στη κοινή πλατφόρμα του γκρουπ – όχι, δηλαδή, αποκλειστικά της Alfa. Ο κωδικός της είναι ‘’STLA Large’’ και πάνω της μπαίνουν και θα μπουν ένα κάρο μοντέλα του ομίλου. Ας πούμε, μεταξύ αυτών, και το Peugeot 408.

Ξέρω, η επόμενη ερώτηση που ακούγεται από το βάθος είναι «δηλαδή, και πόσο Alfa θα είναι έτσι;». Και η σωστή απάντηση είναι «όσο Alfa της επέτρεψε το κοινό να είναι». Η εταιρεία πληρώνει λάθη δεκαετιών. Χωρίς σταθερή πορεία, χωρίς ένα μεσαίο μοντέλο (κατηγορίας Golf) για να παίξει στα ίσα τον ανταγωνισμό, χωρίς πλάνο, με λύσεις ναυαγοσώστη, με μεταπώληση που έκλαιγες τα λεφτά σου και, θα έλεγα, με μια τάση γερμανοποίησης. Αντίθετης, δηλαδή, με τις καταβολές της.  Εξαίρεση η πολύ σωστή, ως μέγεθος, ως κυβισμό, ως κόνσεπτ προϊόντος, Alfa 156. Ακόμη θυμάμαι την «άνοιξη» που είχε φέρει εκείνο το εκπληκτικό σεντάν, στη δημοσιογραφική παρουσίαση, κάποτε, στη Λισαβώνα. Κουκλί, στριφτερή και με καλές πωλήσεις που, ευτυχώς, έφερε και χρήμα στα σκουριασμένα ταμεία.

Η συνέχεια, ωστόσο, ήταν ασταθής και με μεγάλα κενά. Η αυτοκινητοβιομηχανία είναι αδυσώπητη. Μέχρι να συνηθίσει το μάτι σου το καινούργιο, ήδη τα σχεδιαστήρια ετοιμάζουν διαδόχους. Ενδιάμεσα, πάρε το ένα φέις-λιφτ, δώσ’ του τ’ άλλο, διαρροή για το επόμενο και ούτω καθ’ εξής. Το χρήμα να κινείται και άντε να ανταγωνιστούν οι Ιταλοί τα μυθικά μπάτζετ του ανταγωνισμού.

Μέχρι που έφτασε η υπέροχη Giulia. Που, αν μου επιτρέπετε, δεν νομίζω πως ήταν το μοντέλο που χρειαζόταν εκείνη τη στιγμή η μιλανέζικη φίρμα. Η Alfa ήθελε μια νέα Giulietta. Κάτι πιο μικρό, πιο μαζικό, πιο φτηνό. Ξεκάθαρα ιταλικό και φρέσκο, όχι ξαναζεσταμένο που κρατιέται στη ζωή με φορμόλη. Εξηγούμαι με νούμερα: το 2022, στο μεγαθήριο πωλήσεων που λέγεται αμερικανική αγορά, η Giulia πούλησε μόλις 5.091 μονάδες. Και αν πει κάποιος, «μα η Alfa απείχε επί δεκαετίες από το USA, οπότε είναι λογικό να έχει χαμηλά νούμερα», ο αντίλογος επίσης λέει πως και στο γνώριμό της ευρωπαϊκό έδαφος η Giulia, το 2021 πούλησε μόλις 6.297 αντίτυπα.

Για να έχετε μια εικόνα, η θεωρητική της αντίπαλος, η BMW 3 Series (μαζί και η «4άρα») πούλησαν περί τις 120.000. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Πολύ απλά ότι, παρά τα έξοχα δυναμικά της στοιχεία, τον τρόπο που στρίβει, φρενάρει και κατευθύνεται, παρά τα τεράστια άλματα ποιότητας που έχει διανύσει, παρά την εμφάνιση «Μπελούτσι», η τρέχουσα Giulia, όσο και να έχει ρίξει μαύρη πέτρα στην αναξιόπιστη φήμη που κουβαλούσε επί δεκαετίες, απλώς δεν πουλάει όσο θα ήθελαν οι Ιταλοί. Συμπάσχω μαζί τους. Κι αυτό γιατί, ναι, λείπει η ισχυρή παρουσία της Alfa στο χάρτη των πωλήσεων. Όπως, επίσης, όσο καλή, άγια και ποιοτική κι αν είναι η γερμανική τριάδα (Audi, BMW, Mercedes-Benz – με αλφαβητική σειρά προς άρσιν παρεξηγήσεων), έχει δημιουργήσει ένα εθνικό, προβλέψιμο μονοπώλιο στη συγκεκριμένη κατηγορία για την οποία συζητάμε.

Φίλοι ιταλόφιλοι, παθιασμένοι tifosi, haters της πικρής αλήθειας, μπορεί να βγάζετε μαντήλια για να στεγνώσετε τα δάκρυά σας, αλλά η επόμενη Alfa Romeo Giulia, ηλεκτρική ούσα και με κοινό σασί, είναι το μόνο χαρτί που μπορεί να πέσει στο τραπέζι του πόκερ. Δεν γίνεται αλλιώς.  Και επειδή ξεκίνησα με τη δήλωση του προέδρου να το τελειώνω με το δεύτερο ήμισυ της. O Zαν-Φιλίπ Ιμπαράτο έχει πολλά υπέρ του. Παρότι Γάλλος, είναι γνήσιος «αλφαρομεάκιας» -άρα το αγαπάει το μπραντ. Επιπλέον, διαθέτει στο βιογραφικό του την ισχυροποίηση της Peugeot. Και, τέλος, ξέρει πως αν η επόμενη Giulia δεν ελκύσει σε συναισθηματικό επίπεδο, τα πράγματα θα είναι πολύ ζόρικα. Για αυτό και, όπως είπε, «θέλω να την αγαπήσουν». Είναι η φράση-κλειδί.

Μάλιστα, πρόσθεσε πως η επόμενη Giulia θα αγγίξει απίστευτες ιπποδυνάμεις. Γράφεται από 350 έως 1.000 ίππους. Σωστά διαβάσατε. Η ιπποδύναμη είναι το νέο τυράκι της ηλεκτρικής επανάστασης. Χίλια άλογα σε σεντάν το ένα, μια πεντακοσάρα για το τάδε SUV, δυο χιλιάδες για τα υπεραυτοκίνητα. Όλα αυτά εν μέσω πολιτικής ορθότητας που βάστα μην πηγαίνεις με 80 αντί για 60 και χαρακτηριστείς εγκληματίας από σύσσωμο το Facebook.

Για να είμαι ειλικρινής, όσο κι αν οι προθέσεις του προέδρου είναι στη σωστή κατεύθυνση, κρατώ μικρό καλάθι για την επόμενη μέρα. Δεν είναι η πρώτη φορά που δηλώσεις έρχονται και παρέρχονται στα ιταλικά λημέρια. Οπως επίσης δεν είμαι σίγουρος για το πώς θα αγκαλιάσει ο παραδοσιακός alfista την αγαπημένη του με μια πρίζα στο χέρι – έστω και αν θα σκάβει την άσφαλτο με μια χιλιάρα ίππους.

Και τώρα, μπορείτε να πυροβολήσετε ελεύθερα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News