Μετά το πρώτο, μεγάλο κύμα αντιδράσεων για τον διορισμό του κάποτε πολύ δημοφιλούς κύπριου τραγουδιστή Μιχάλη Χατζηγιάννη ως υφυπουργού Πολιτισμού στην νέα κυβέρνησή του, η πρώτη αντίδραση από τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας ήταν ότι «ο καθένας κρίνεται εκ του αποτελέσματος». Μια δήλωση που, αν τη δει κάποιος με τεχνοκρατική ματιά, που ίσως να μη διαθέτει ο κ. Χριστοδουλίδης, σημαίνει ότι το βιογραφικό δεν πρέπει να έπαιξε και ιδιαίτερο ρόλο.

Μάλλον τον έθελξε η γνωριμία τους, που ξεκίνησε κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ’90, ένα βράδυ στο «Ταμπού» της Αθήνας, που το πάντρεμα Χατζηγιάννη-Χατζηνάσιου ήταν το «νέο της πόλης». Εσκιζε τότε στον ΑΝΤ1 το σίριαλ «Αγγιγμα Ψυχής» του Μανούσου Μανουσάκη, με τον νεόβγαλτο τότε κύπριο τραγουδιστή να κάνει το εντυπωσιακό του ντεμπούτο ερμηνεύοντας το ομώνυμο τραγούδι που έγραψε ο τρυφερός συνθέτης.

Η σχέση των δύο, μαθαίνω, αναθερμάνθηκε από τότε που ο Χριστοδουλίδης μπήκε στην πρώτη γραμμή της πολιτικής, κατ’ αρχάς ως κυβερνητικός εκπρόσωπος του Αναστασιάδη και εν συνεχεία ως υπουργός του των Εξωτερικών. Η φιλία, απ’ ό,τι ξέρω, συνεχίστηκε αυξανόμενη. Τίποτα δεν προμήνυε όμως ότι ο τότε άβγαλτος υπουργός, πολύ γρήγορα και μάλλον πολύ εύκολα θα γινόταν πρόεδρος. Πόσο μάλλον ότι ο αρκετά ξεχασμένος πια δισκογραφικά και στις πίστες θα χριζόταν υφυπουργός Πολιτισμού. Μαθαίνω ότι δεν το ήξερε ούτε και ο ίδιος.

Η πρόταση ήρθε από τον Χριστοδουλίδη περίπου δύο μήνες πριν τις εκλογές της 5^ης Φεβρουαρίου, φέτος. Ο τραγουδιστής εξεπλάγη και ένοιωσε αμήχανα. Αρχικά «υπήρξε δυστοκία», μου είπε άνθρωπος πολύ κοντά του. Δεν φανταζόταν ποτέ ότι θα του γινόταν μια τέτοια πρόταση, και η πρώτη του αντίδραση ήταν «είναι πολύ δύσκολο αυτό για μένα, αυτή τη στιγμή». Και το άφησε στο φλου…

Ετυχε, στις 27 Ιανουαρίου να συνταξιδεύουμε με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη για Κύπρο. Θα έδινε μια μεγάλη συναυλία με τον Κώστα Χατζή και ορχήστρα με 100 κιθάρες. Ηταν ενθουσιασμένος. Εκείνες τις ημέρες μαθαίνω ότι ξαναβρέθηκε με τον Χριστοδουλίδη, που φέρεται να του είπε «κάτι σκέφτομαι για σένα…». Βρέθηκαν πάλι μετά την εκλογή του στην προεδρία, και το «κάτι σκέφτηκα» έγινε επίσημη πρόταση για το υπουργείο Πολιτισμού!

Δύο είναι τα καίρια ερωτήματα τώρα. Πρώτον, τι είδε στον τραγουδιστή ο Πρόεδρος για να τον κάνει υπουργό. Και δεύτερον, τι έθελξε τον Χατζηγιάννη για να αποδεχτεί την πρόταση;

Το πρώτο με δυσκολεύει πολύ. Εκτός από την αγάπη του για τον τραγουδιστή, που δεν μπορώ να αμφισβητήσω, οδηγούμαι, μάλλον, σε μια σχετικά άγνωστη στον περισσότερο κόσμο κοινωνική δραστηριότητα του τραγουδιστή, που είμαι σχεδόν βέβαιος ότι «δούλεψε» και μέσα στα οπορτουνιστικά κύτταρα του νέου προέδρου:

Το κούρεμα των καταθέσεων στην Κύπρο, το 2013, βρήκε τον Μιχάλη Χατζηγιάννη στο εξωτερικό για συναυλίες. Ηταν στα πολύ επάνω του. Περιζήτητος σε Ελλάδα και εξωτερικό. Με γερό κασέ. Εκανε και αυτός το λάθος να παρκάρει τα χρήματά του σε κυπριακές τράπεζες που μοίραζαν αφειδώς εγκληματικά επιτόκια. Μέσα σε μια νύχτα τα έχασε όλα. Μαζί με άλλες περίπου 35.000 οικογένειες στην Κύπρο. Νέος εκείνος, με το κασέ του πάντα γερό και με φήμη ανέγγιχτη από την απληστία των τραπεζών και τις αποφάσεις των πολιτικών, αποφάσισε να σταθεί στο πλευρό όλων αυτών των οικογενειών και να τις βοηθήσει. Ασκησε προς πολλές κατευθύνσεις όση πίεση και επιρροή μπορούσε. Δεν ξέρω αν και τι πέτυχε. Μάλλον όχι πολλά. Αλλά βρέθηκε κοντά σε κόσμο, και αυτό ο Χριστοδουλίδης μπορεί να το εκτίμησε. Και ανιδιοτελώς. Αλλά και πρακτικά…

Μετά τη νίκη του στις εκλογές, το θέμα της συνεργασίας αναθερμάνθηκε και ο νέος πρόεδρος το έθεσε πιο επιτακτικά. Οι πληροφορίες λένε ότι ο Χατζηγιάννης είχε πια μαλακώσει. Φίλος μού εκμυστηρεύτηκε ότι «οι πίστες τον έχουν κουράσει, η φωνή του δεν αντέχει την νυχτερινή έκθεση», αλλά κυρίως «κάτι τον τραβά ξανά στον τόπο του». Ο Χατζηγιάννης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κύπρο, και μέσα από τις αφηγήσεις των γονιών του «ένιωσε τον πόνο της εισβολής και ό,τι αυτή έφερε».

Συγκινήθηκε με την πρόταση του προέδρου να συμπλεύσει μαζί του. «Αν υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω, εντάξει», του είπε. Κι όταν «έσκασε» το υπουργείο Πολιτισμού, πείστηκε ότι «κατά βάθος μπορώ να βοηθήσω», και είπε το «ναι».

Την επόμενη μέρα η είδηση διέρρευσε και τα κόμματα που στήριξαν τον Χριστοδουλίδη λέγεται ότι έπεσαν από τα σύννεφα. Δεν ήταν αυτή η μόνη επιλογή του που τους έκανε να βήξουν ξερά και ήδη να εκδηλώνουν δυσφορία για τα πόστα που ήθελαν. Πίστευαν ότι τα είχαν, αλλά πήγαν σε άλλα.

Αυτά όμως, είναι μέσα στην μικροπολιτική της Κύπρου. Δεν προκαλούν έκπληξη. Και δεν αποκλείεται πολύ γρήγορα να δούμε και να ακούσουμε πολλά…

Σε μια χώρα που, όμοια με την Ελλάδα σε πολλά, καθοδηγείται περισσότερο από το συναίσθημα παρά από τη λογική, η επιλογή Χατζηγιάννη έχει προκαλέσει συζητήσεις και σχόλια στα σόσιαλ μίντια, που έχουν έντονα τα σημάδια ενός επικού συμβάντος. Περισσότερο κακό κάνουν στον τραγουδιστή οι αναρτήσεις εκείνων που ψήφισαν Χριστοδουλίδη και γουστάρουν και την επιλογή Χατζηγιάννη. Τα «και η Μερκούρη σελέμπριτι ήταν», και «μια χαρά ήταν και η Γκερέκου» στην Ελλάδα, πυροδοτούν αντιδικίες κάκιστου γούστου και ανιστόρητης βάσης.

Εκείνοι που αντιδρούν, επικρίνουν σχεδόν αποκλειστικά τον Πρόεδρο και ελάχιστα έως καθόλου τον Χατζηγιάννη. Ο Γιώργος Πίττας, παλιός παραγωγός εξαιρετικών πολιτιστικών εκπομπών στην πάλαι ποτέ Ελληνική Υπηρεσία του BBC, σημειώνει στο Facebook ότι «ο συγκεκριμένος διορισμός δείχνει περίτρανα, δυστυχώς, την απόλυτη άγνοια που έχουν οι “ηγέτες” για την έννοια, το περιεχόμενο και την κρισιμότητα του Πολιτισμού. Είναι ο πλέον τραγελαφικός διορισμός που έχει γίνει ποτέ και επιβεβαιώνει τον βαθύ μεσαίωνα».

Το κακό, αλλά και η πρόκληση συνάμα για τον Μιχάλη Χατζηγιάννη, είναι ότι θα διαδεχτεί στο υπουργείο έναν άνθρωπο, τον Γιάννη Τουμαζή, που αφήνει γερό το αποτύπωμά του σε αυτό που λέμε Πολιτισμό. Να το σύντομο βιογραφικό του:

«Γεννήθηκε στην Αμμόχωστο. Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο της Αθήνας, Σκηνογραφία στη Σχολή Καλών Τεχνών της Ουτρέχτης, στην Ολλανδία, και Αισθητική και Θεωρία της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Amiens, στη Γαλλία όπου και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή. Είναι καθηγητής Ιστορίας και Θεωρίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Frederick, συντονιστής του προγράμματος διδακτορικών σπουδών και έχει πλούσιο συγγραφικό έργο. Από το 1994 είναι Διευθυντής του Δημοτικού Κέντρου Τεχνών Λευκωσίας και του Ιδρύματος Πιερίδη. Διετέλεσε Πρόεδρος του ΔΣ του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου (ΘΟΚ) και αντιπρόεδρος της Δικοινοτικής Τεχνικής Επιτροπής για τον Πολιτισμό. Το 2011, η Γαλλική Δημοκρατία του απένειμε τον τίτλο του Ιππότη των Τεχνών και των Γραμμάτων για τη συμβολή του στον Πολιτισμό. Το 2020 εξελέγη ομόφωνα Αντεπιστέλλον Μέλος της Κυπριακής Ακαδημίας Επιστημών, Γραμμάτων και Τεχνών.»

Αυτός ήταν και ο πρώτος υφυπουργός Πολιτισμού της Κύπρου, 4 Ιουλίου του 2022. Μέχρι τότε, ο Πολιτισμός δεν είχε πολιτική στέγη. Ο Χατζηγιάννης είναι ο δεύτερος! Είναι η πρώτη φορά μετά από εκλογές που συζητείται αυτό το χαρτοφυλάκιο…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News