Η καταδικαστική απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου για τον πρώην υπουργό της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ Νίκο Παππά, λίγες ημέρες πριν προκηρυχθούν οι εκλογές, δημιουργεί νέα δεδομένα στο προεκλογικό σκηνικό.

Πρώτον, ο Αλέξης Τσίπρας με την απόφασή του να κρατήσει ως υποψήφιο τον Νίκο Παππά στο ψηφοδέλτιο του Νοτίου Τομέα της Β´ Αθηνών ταυτίζεται απόλυτα με την άποψη του αμετάκλητα καταδικασθέντος πρώην υπουργού ότι η καταδίκη του ήταν πολιτική απόφαση, υπαγορευμένη από τους πολιτικούς του αντιπάλους. Βάσει αυτής της άποψης, 13 ανώτατοι δικαστές (Αρεοπαγίτες και Σύμβουλοι Επικρατείας) αποφάσισαν ομόφωνα όχι αυτό που υπαγόρευε η Δικαιοσύνη, αλλά αυτό που υπαγόρευσε η κυβέρνηση. Επομένως, σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, η δικαστική εξουσία – και μάλιστα στο ανώτατο δυνατό επίπεδο – δεν είναι ανεξάρτητη, αλλά ενεργούμενο της εκτελεστικής εξουσίας.

Για να συνειδητοποιήσει κανείς πόσο θεμελιώδης είναι αυτή η αμφισβήτηση της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, πρέπει να λάβει υπόψη ότι οι 13 ανώτατοι δικαστές που δικάζουν στο Ειδικό Δικαστήριο έχουν προκύψει με κλήρωση καθώς επίσης και ότι πριν από τη λήψη της της καταδικαστικής απόφασης προηγήθηκαν 17 διασκέψεις! Εάν, λοιπόν, θεωρεί κανείς ότι οι 13 δικαστές αποφάσισαν κατόπιν κυβερνητικής εντολής, μετά από 17 διασκέψεις, σημαίνει ότι τους θεωρεί ευθέως επίορκους. Και προφανώς κρίνει ότι η κυβέρνηση της ΝΔ έχει επιτύχει αυτό που κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δήλωναν ότι – κακώς – δεν κατάφερε ο ΣΥΡΙΖΑ επί των ημερών του. Συνεπώς, η θεωρία των «αρμών της εξουσίας», βάσει της οποίας ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν ξαναγίνει κυβέρνηση, πρέπει να διευρύνει την επιρροή του πέραν των ορίων της εκτελεστικής εξουσίας, γίνεται ξανά επίκαιρη. Προεκλογικά, ώστε να μπορεί να κριθεί από τους πολίτες στις κάλπες.

Δεύτερον, το εκλογικό δίλημμα «δημοκρατία ή εκτροπή», το οποίο θέτει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αποκτά νέα διάσταση υπό το πρίσμα της καταδίκης Παππά στο Ειδικό Δικαστήριο. Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι 13 ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί έλαβαν μια ομόφωνη απόφαση καθ’ υπαγόρευση της κυβέρνησης, τότε η θεωρία της «εκτροπής» λαμβάνει πλέον για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης διαστάσεις απόλυτης κατάργησης της δημοκρατίας. Είναι άλλο να υποστηρίζεις ότι κινδυνεύει η δημοκρατία επειδή «πάμε σε εκλογές με ενεργό το κέντρο των παρακολουθήσεων» και άλλο να θεωρείς ότι έστω κι αν «υπάρχουν ακόμη δικαστές εις τας Αθήνας», τελικά η Δικαιοσύνη αποφασίζει κατ’ εντολήν της κυβέρνησης.

Τρίτον, η απόφαση για τον Νίκο Παππά και ο τρόπος που την αντιμετώπισε ο ΣΥΡΙΖΑ τον απομακρύνουν ξανά από το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, στο οποίο κυρίως απευθύνεται για το σχηματισμό «προοδευτικής κυβέρνησης». Η ετυμηγορία του Ειδικού Δικαστηρίου κινείται στο πνεύμα του πορίσματος της προανακριτικής επιτροπής της Βουλής, στο οποίο το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ είχε τηρήσει πολύ σκληρή στάση απέναντι στον πρώην υπουργό. Για το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ η απόφαση αποτελεί μια δικαίωση. Πόσο μάλλον, όταν ένα κορυφαίο στέλεχος του, ο Ανδρέας Λοβέρδος, παρέστη ως συνήγορος του επιχειρηματία Καλογρίτσα στο Ειδικό Δικαστήριο, συμβάλλοντας στην καταδικαστική απόφαση. Το χάσμα που επανέρχεται μέσω αυτής της απόφασης στις σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί αφορά σε ένα θεσμικό ζήτημα, την ώρα που τα δυο κόμματα είχαν έρθει πολύ κοντά μέσα από τη σοβαρή υπόθεση των υποκλοπών.

Το ερώτημα, λοιπόν, από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ, είναι πλέον διπλό: πρώτον, αν υπάρχουν ακόμη δικαστές εις τας Αθήνας και, δεύτερον, αν υπάρχουν εις τας Αθήνας πιθανοί πολιτικοί σύμμαχοι για την προοδευτική διακυβέρνηση. Δύο ερωτήματα που, επειδή βρισκόμαστε λίγο πριν από εκλογές, θα απαντηθούν τελικά από τους πολίτες στην κάλπη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News