Οι θαυμαστές του Μάρτιν Σκορσέζε που θέλουν να παρακολουθήσουν την επόμενη ταινία του ίσως θα πρέπει να αποφύγουν να πιουν πολύ νερό πριν μπουν στον κινηματογράφο… Γιατί; Το «Killers of the Flower Moon», η τελευταία επική ταινία του μεγάλου αμερικανού σκηνοθέτη μέσω της οποίας συνδέεται και πάλι με τους Λεονάρντο ντι Κάπριο και Ρόμπερτ ντε Νίρο, είναι μία από τις μεγαλύτερές του σε διάρκεια –  τρεις ώρες και 20 λεπτά.

Αν και για καιρό επικράτησε πλήρης μυστικότητα γύρω από την ταινία, το «Killers of the Flower Moon» βρίσκεται στην κορυφή σε όλες τις λίστες της φετινής κινηματογραφικής παραγωγής. Ωστόσο, σύμφωνα με το blog Showbiz 411, οι υπεύθυνοι του Φεστιβάλ Καννών περιμένουν να δουν αν η ταινία μπορεί να «μαζευτεί» πριν επιτρέψουν την προβολή της στην εκδήλωση, τον Μάιο.

Λέγεται ότι θέλουν μεν την πρεμιέρα της στο πλαίσιο του φεστιβάλ –ουσιαστικά για το κύρος της τριάδας των συντελεστών της, Σκορσέζε, Ντι Κάπριο, Ντε Νίρο–, αλλά όχι τη βραδιά της έναρξης, ούτε στο διαγωνιστικό μέρος.

Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Ντέιβιντ Γκραν, είναι ένα αστυνομικό δράμα που αφηγείται την ιστορία μιας σειράς δολοφονιών στην Οκλαχόμα της δεκαετίας του 1920. Η ιστορία αφορά τις πραγματικές δολοφονίες ιθαγενών της Αμερικής όταν ανακαλύπτεται ότι στη γη τους υπάρχουν κοιτάσματα πετρελαίου.

Με τη σημερινή της διάρκεια, γράφει στους βρετανικούς Times ο Κίραν Σάουθερν, ανταποκριτής της εφημερίδας στο Λος Αντζελες, το νέο έπος του Σκορσέζε ακολουθεί την πρόσφατη τάση του Χόλιγουντ για «παραφουσκωμένες» σε διάρκεια ταινίες. Από τις φετινές υποψηφιότητες για Οσκαρ καλύτερης ταινίας, το «Avatar: The Way of Water», για παράδειγμα, διαρκεί τρεις ώρες και 12 λεπτά, το «Ελβις» δύο ώρες και 39 λεπτά και το «Ταρ» δύο ώρες και 38 λεπτά.

Ο Στίβεν Γκάλογουεϊ, κοσμήτορας της Σχολής Κινηματογράφου του Πανεπιστημίου Τσάπμαν στην Καλιφόρνια και πρώην διευθυντής του περιοδικού The Hollywood Reporter, σημειώνει για τις ολοένα και μεγαλύτερης διάρκειας ταινίες πως «ήταν ένα συνεχές παράπονο ανθρώπων του κλάδου» και προσθέτει ότι, καθώς η παραγωγή γινόταν ολοένα πιο ακριβή, τα στούντιο έκαναν λιγότερες ταινίες.

Σύμφωνα με τον Γκάλογουεϊ, τέτοιες ταινίες βρίσκονται συχνά στα χέρια «σκηνοθετών-δημιουργών», οι οποίοι είναι πιο πιθανό να επιμείνουν στην πραγματοποίηση των projects τους, ενώ και τα στούντιο επιθυμούν η πρώτη προβολή τους να έχει χαρακτήρα ειδικής εκδήλωσης.

«Υπήρχε πάντα αυτή η σύγχυση ποιότητας και ποσότητας και ότι το “δώσε τους περισσότερο” σημαίνει “δώσε τους κάτι καλύτερο”», σημειώνει, εξηγώντας ότι «αυτός είναι ένας παράγοντας πίσω από τη σκέψη ορισμένων σκηνοθετών και των ανθρώπων που χρηματοδοτούν τέτοιες, πολύ ακριβές ταινίες».

Η άνοδος του streaming έπαιξε επίσης ρόλο, τονίζει. Τα projects ροής μετρούν το κοινό ανά λεπτό, δίνοντας κίνητρο για ταινίες μεγάλης διάρκειας. Ο Γκάλογουεϊ λέει ακόμη ότι επίκειται αντίδραση. Και προσθέτει: «Σχεδόν καμία από αυτές τις καλλιτεχνικές ταινίες δεν έφερε χρήματα στα ταμεία. Οι κινηματογραφιστές, λοιπόν, θα πρέπει να αγωνιστούν για να αποκτήσουν και πάλι αυτή την ελευθερία».

Η διάρκεια του «Ιρλανδού», της τελευταίας μεγάλου μήκους ταινίας του Σκορσέζε, ήταν τρεις ώρες και 29 λεπτά. Το τελευταίο του φιλμ που διαρκούσε λιγότερο από δύο ώρες ήταν το «Μετά τα Μεσάνυχτα» («After Hours»), μια μαύρη κωμωδία 97 λεπτών, με τους Γκρίφιν Νταν και Ροζάνα Αρκετ, παραγωγής 1985.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ακόμα και αν δεν γίνει νέο μοντάζ ώστε να περικοπεί το «Killers of the Flower Moon», όταν έρθει η ώρα της προβολής του οι θεατές θα μπορούν να απολαύσουν τα 200 λεπτά του στην πλατφόρμα Apple TV+, καθισμένοι άνετα στον καναπέ τους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News