H πολύπειρη δημοσιογράφος Σούζαν Γκλέισερ, η οποία καλύπτει εδώ και δεκαετίες τις πολιτικές εξελίξεις και το παρασκήνιο στους διαδρόμους της Ουάσινγκτον, ανέλυσε στο περιοδικό New Yorker γιατί απομακρύνεται το ενδεχόμενο να δούμε μια γυναίκα πρόεδρο στις ΗΠΑ στις εκλογές του 2024.

Η «μάτσο» πολιτική παρουσία του Τραμπ μειώνει τις προοπτικές των γυναικών υποψηφίων για την προεδρία των ΗΠΑ και στα δύο κόμματα. Ετσι συνοψίζεται η ανάλυση της Γκλέισερ, η οποία, με άξονα την ήττα της Χίλαρι Κλίντον το 2016 από τον Ντόναλντ Τραμπ, αναπτύσσει ένα ενδιαφέρον σκεπτικό για τις πιθανότητες των γυναικών.

Βάζοντας λοιπόν στην άκρη το ενδεχόμενο να γίνει πρόεδρος η νυν αντιπρόεδρος Κάμαλα Χάρις λόγω αδυναμίας άσκησης των καθηκόντων του προέδρου Τζο Μπάιντεν, ο New Yorker εξηγεί γιατί ο παράγοντας Τραμπ λειτουργεί σεξιστικά για ολόκληρο το πολιτικό φάσμα.

Θεωρητικώς βρισκόμαστε πιο κοντά από ποτέ σε μια γυναίκα πρόεδρο των ΗΠΑ. Είναι όμως έτσι; Η υποεκπροσώπηση των γυναικών στην αμερικανική πολιτική έχει αλλάξει προς το καλύτερο τις τελευταίες δεκαετίες. Οι γυναίκες αποτελούν πλέον το 25% της Γερουσίας και το 27% της Βουλής των Αντιπροσώπων. Σήμερα υπάρχουν 12 γυναίκες κυβερνήτες στις ΗΠΑ, ενώ αποτελούν, για πρώτη φορά, την πλειοψηφία του υπουργικού συμβουλίου.

Η Κάμαλα Χάρις είναι η πρώτη γυναίκα αντιπρόεδρος των ΗΠΑ. Πριν από λίγες ημέρες, η πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, Νίκι Χέιλι, ανακοίνωσε ότι θα είναι υποψήφια για το προεδρικό χρίσμα των Ρεπουμπλικανών κόντρα στον Τραμπ. Γιατί όμως οι αναλυτές δεν βλέπουν προοπτική για καμία από τις δύο αυτή τη στιγμή;

Η Χάρις θα μπορούσε να γίνει πρόεδρος ανά πάσα στιγμή (όπως ισχύει για κάθε αντιπρόεδρο των ΗΠΑ σε περίπτωση αδυναμίας του προέδρου), ωστόσο οι συζητήσεις στο στρατόπεδο των Δημοκρατικών περιστρέφονται αυτές τις ημέρες γύρω από μια «επίμονη ανησυχία για την αδυναμία της ως πιθανής υποψήφιας, εάν ο Μπάιντεν, ηθελημένα ή μη, δεν είναι ξανά υποψήφιος», σχολιάζει η Σούζαν Γκλέισερ.

Ανάλυση του Politico αναφέρθηκε στην οπτική υψηλά ισταμένων προσώπων στις τάξεις του Δημοκρατικού κόμματος, που δεν θα ήθελαν ο Μπάιντεν να είναι ξανά υποψήφιος λόγω της ηλικίας του, αλλά φοβούνται να εκφράσουν αυτή την άποψη. Ο λόγος; Γιατί ο ακόμα μεγαλύτερος φόβος τους είναι να γίνει η Χάρις υποψήφια για το 2024 και να μην μπορέσει να κερδίσει τις εκλογές. Παράλληλα, άρθρο των New York Times μετέφερε την άποψη «δεκάδων Δημοκρατικών» ότι η νυν αντιπρόεδρος «δεν είχε δείξει ότι μπορεί να γίνει η μελλοντική ηγέτις του κόμματος, πόσο μάλλον της χώρας».

Στο απέναντι στρατόπεδο, των Ρεπουμπλικανών, οι απόψεις για τις προοπτικές της βασικής γυναίκας υποψηφίου τη δεδομένη στιγμή δεν είναι και οι καλύτερες. Η Νίκι Χέιλι, που έγινε η πρώτη γυναίκα κυβερνήτης της Νότιας Καρολίνας πριν υπηρετήσει ως πρεσβευτής του Τραμπ στα Ηνωμένα Εθνη, είναι η μόνη γυναίκα που περιλαμβάνεται ως σοβαρή υποψηφιότητα στη λίστα των ανταγωνιστών του Τραμπ για το χρίσμα. Με τις δημοσκοπήσεις, ωστόσο, να της δίνουν μονοψήφια ποσοστά, οι περισσότεροι ειδικοί τής δίνουν σχεδόν μηδενικές πιθανότητες να κερδίσει. Δεν υπάρχει «καμία σαφής λογική για την υποψηφιότητά της», σχολίασε σε άρθρο της η Wall Street Journal.

Στο βίντεο με το οποίο ανακοίνωσε την υποψηφιότητά της, η Χέιλι παρουσίασε την εικόνα της δυναμικής γυναίκας με μια μάλλον αμφιλεγόμενη ατάκα: «Θα πρέπει να ξέρετε κάτι για μένα: δεν ανέχομαι τους νταήδες. Και όταν τους απαντάς με κλωτσιά, τους πονάει περισσότερο αν φοράς τακούνια».

«Βαραίνει» ακόμα η ήττα της Κλίντον

Γιατί, λοιπόν, οι γυναίκες και στα δύο κόμματα δεν συγκεντρώνουν αυτή τη στιγμή καλές πιθανότητες; Σύμφωνα με το New Yorker, σε μια στιγμή που και τα δύο κόμματα δείχνουν να κινούνται προς μια επανάληψη των εκλογών του 2020, με τη σύγκρουση δύο ηλικιωμένων λευκών ανδρών, «η αποτυχημένη εκστρατεία της Χίλαρι Κλίντον το 2016 βαραίνει ιδιαίτερα πάνω στο ερώτημα του πότε, πώς ή αν μια γυναίκα θα μπορούσε να τα καταφέρει».

Το 2018, το Pew Research Center ρώτησε τους Αμερικανούς αν πίστευαν ότι θα έβλεπαν μια γυναίκα πρόεδρο στη διάρκεια της ζωή τους. Το 68% απάντησε «ναι», ποσοστό χαμηλότερο από το 73% του 2014 στην ίδια ερώτηση. Η ήττα της Κλίντον φαίνεται ότι κλόνισε σε κάποιο βαθμό την ελπίδα για μια γυναίκα πρόεδρο.

«Οι προσδοκίες παραμένουν υψηλές, αλλά το ίδιο ψηλά βρίσκεται και ο φόβος ότι μια γυναίκα… απλά δεν μπορεί να κερδίσει. Υπάρχει μια μοιρολατρία μετά την Κλίντον, που είναι βαθιά καταθλιπτική», σχολιάζει η Γκλέισερ. Και εξηγεί το σκεπτικό της: «Η πραγματικότητα είναι ότι η αμερικανική πολιτική από τότε που ο Τραμπ κέρδισε την Κλίντον έχει επιστρέψει στους φαλλοκράτες. Η άνοδος ενός ισχυρού άνδρα στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα έχει καταστήσει τις επιδείξεις επιθετικής αρρενωπότητας σε κυρίαρχο στυλ. Είτε επιστρέψει ο ίδιος ο Τραμπ ως υποψήφιος είτε όχι, οι ανερχόμενοι στο κόμμα είναι συγκρουσιακοί άνδρες: καβγατζήδες όπως ο Ρον ΝτεΣάντις ή τρολ του Twitter όπως ο Τεντ Κρουζ».

Ο παράγοντας Τραμπ ρίχνει όμως τη σκιά του και στους Δημοκρατικούς. «Εχω ακούσει πολλούς από αυτούς να εκφράζουν την πεποίθηση ότι η εκλογή του Τραμπ απέδειξε πόσο βαθιά ριζωμένος παραμένει ο αμερικανικός σεξισμός», σημειώνει η αρθρογράφος του New Yorker. «Oσο η απειλή να κερδίσει ο Τραμπ άλλη μια θητεία στον Λευκό Οίκο επικρέμαται πάνω από τη χώρα, πολλοί Δημοκρατικοί δεν είναι διατεθειμένοι να διακινδυνεύσουν να προτείνουν κανέναν άλλον εκτός από έναν άλλο λευκό άνδρα που θα αναλάβει τη σύγκρουση μαζί του». Δηλαδή τον Μπάιντεν, που τον έχει κερδίσει.

Δύσκολα, επομένως, τα πράγματα για την Κάμαλα Χάρις και τη Νίκι Χέιλι. Για άλλη μια φορά, όπως φαίνεται, η Ιστορία θα χρειαστεί να περιμένει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News