Στο θέμα του καταρριφθέντος από τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ κινεζικού πτητικού μέσου ή «μπαλονιού» επέστρεψαν ορισμένα Δυτικά media, ενστερνιζόμενα την εκτίμηση των Αμερικανών ότι ήταν κατασκοπευτικό όργανο. Οι δικαιολογίες της Κίνας, ότι επρόκειτο περί μετεωρολογικού «αερόπλοιου» που λόγω τρικυμίας στους αιθέρες «εξόκειλε» στον αμερικανικό εναέριο χώρο, μπορεί να έσκασαν σαν φούσκες, όπως ακριβώς και το ίδιο το «μπαλόνι», αποκάλυψαν όμως ότι και μια άλλη φούσκα του Πεκίνου άρχισε να χάνει αέρα: ο ίδιος ο Σι Τζινπίνγκ.

Με το ζήτημα της απομυθοποίησης της σοβαρότητας του κινέζου προέδρου και κομμουνιστή γενικού γραμματέα ασχολήθηκαν οι αμερικανικοί New York Times, το βρετανικό περιοδικό Economist και ο αμερικανικός ιστότοπος Foreign Affairs. Στόχος των δημοσιευμάτων ήταν να καταδειχθεί ότι υπό την ηγεσία του Σι η Κίνα όχι μόνο δεν είναι αξιόπιστη εμπορική συνεργάτιδα των ΗΠΑ στο πρότζεκτ της παγκοσμιοποίησης, αλλά ότι έχει ήδη αρχίσει να καταστρέφει ό,τι με κόπο οικοδομήθηκε από την εποχή του Ντενγκ Σιάο-πινγκ και μετά. Βέβαια, έτσι, πάνω σε αυτά τα πολύ συγκεκριμένα ερείπια εγείρεται ένα ενοχλητικό ερώτημα: μήπως τελικά οι Αμερικανοί έβαλαν «τσάμπα και βερεσέ» τους Κινέζους στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου το 2001;

Το Economist δεν έχει καμία αμφιβολία ότι ΗΠΑ και Κίνα διολισθαίνουν σε έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο, και δηλώνει αμέσως για ποιο πράγμα ανησυχεί περισσότερο: «Ενώ το εμπόριο μεταξύ ΗΠΑ και Σοβιετικής Ενωσης ήταν ασήμαντο, το σημερινό σινοαμερικανικό εμπόριο ανέρχεται σε 2 δισ. δολάρια ημερησίως». Οι ΝΥΤ επικεντρώνουν στο πολιτικό ζήτημα εμμέσως, στοχεύοντας στο πρόσωπο: «Μήπως το κατασκοπευτικό ‘‘μπαλόνι’’ δεν είναι απόδειξη ότι ο μύθος του Σι ξεφουσκώνει γρήγορα;»

Φίλος του Πούτιν

Εγείρονται, λοιπόν, αμφιβολίες κατά πόσον ο Σι μπορεί να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις της παγκοσμιοποίησης. Εξάλλου το «μπαλόνι» ακολούθησε άλλα μεγάλα λάθη του «τιμονιέρη»: το «μηδενικό κρούσμα κορονοϊού», τα ατελείωτα lockdown σε βιομηχανικές μεγαλουπόλεις, τη δήλωση «απέραντης φιλίας» προς τον Πούτιν λίγες ημέρες πριν από την εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία. Ολα αυτά «ρίχνουν ανησυχητικές σκιές στο μέλλον» γράφουν οι ΝΥΤ, ιδίως όσον αφορά τον χειρισμό κάποιας κρίσης «σε ένα πολύ πιο επικίνδυνο πλαίσιο, στα βαρέως στρατιωτικοποιημένα Στενά της Ταϊβάν».

Κινέζος Τραμπ

Απρόβλεπτο το μέλλον, συνεπώς, αφού ο Σι είναι απρόβλεπτος ο ίδιος και φαίνεται ότι δεν βάζει πάνω απ’ όλα την οικονομική ανάπτυξη και τις μπίζνες, όπως έκαναν οι υπόλοιποι επίγονοι του Ντενγκ. Στο κείμενο των ΝΥΤ υπάρχει και η εξής αξιοπρόσεχτη φράση: «Μπορεί κανείς να πει ότι ο Σι είναι Τραμπ με κινεζικά χαρακτηριστικά, συν την πολιτική ακινησία και την προσωπική παντοδυναμία του».

Στον ιστότοπο Foreign Affairs, ένας κινέζος πρώην κομμουνιστής, κάποτε καθηγητής στην κομματική σχολή αλλά ανανήψας και εξόριστος πλέον, γράφει ότι ο Σι δεν είναι αυτός που νομίζουν κάποιοι στη Δύση, δηλαδή ο ταλαντούχος και δουλευταράς που αναρριχήθηκε στην εξουσία με την αξία του, αλλά ένας ευνοημένος κανακάρης του υπουργού πατρός του (είχε πάρει θώκο επί Μάο).

Τα επίθετα με τα οποία και η Corriere della Sera στόλισε τον Σι στο δικό της ρεπορτάζ είναι «πεισματάρης» και «δικτατορικός», στο δεδομένο πλαίσιο πολιτεύματος φυσικά. Ποιος από το περιβάλλον του Σι Τζινπίνγκ τολμά να του επισημάνει αυτά τα κουσούρια του;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News