Ο Κίφερ Σάδερλαντ, σε έναν από τους ωραιότερους ρόλους της καριέρας του, έπαιξε επί τρεις σεζόν τον άνθρωπο που από καθαρή τύχη έγινε από υπουργός Οικιστικής Ανάπτυξης, πρόεδρος των ΗΠΑ. Ηταν μια φανταστική ιστορία, η οποία όμως θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα. Ο θεσμός του «Designated Survivor», του «Επιλεγμένου Επιζήσαντα», υπάρχει και είναι μια δικλίδα ασφαλείας του αμερικανικού πολιτικού συστήματος για την απίθανη πλην υπαρκτή περίπτωση όλα να πάνε στραβά…

Οι Βρετανοί έχουν έναν διαφορετικό τρόπο να αντιμετωπίζουν την πιθανότητα κάποιας καταστροφής: Εκτός εξαιρετικών περιπτώσεων, όπως το να πεθάνει η βασίλισσά τους ή ο βασιλιάς τους, ας πούμε, τα μέλη της βασιλικής οικογένειας αποφεύγουν να συνυπάρχουν όλα μαζί σε κάποια συνθήκη που ενέχει κίνδυνο· πετούν με διαφορετικές πτήσεις, για παράδειγμα.

Οι Αμερικανοί, πάλι, το έλυσαν διαφορετικά. Και έτσι, καθώς μια φορά τον χρόνο όλο το πολιτικό και ανώτατο διοικητικό κατεστημένο της χώρας μαζεύεται στο Καπιτώλιο για να ακούσει την ομιλία του Προέδρου στο περίφημο State of the Union, την ομιλία για την Κατάσταση της Ενωσης, υπάρχει ένας άνθρωπος που κάθεται σε ένα γραφείο μακριά τους και τους παρακολουθεί από την οθόνη μιας τηλεόρασης, περιμένοντας να δει μήπως κάποιος, με κάποιον τρόπο εξαφανίσει το Καπιτώλιο από προσώπου Γης.

Αυτό ακριβώς που συνέβη στη σειρά δηλαδή, στην οποία φυσικά το απρόοπτο ήταν μια τρομοκρατική επίθεση.

Εάν, ο μη γένοιτο, αυτό συμβεί, ο «επιλεγμένος επιζήσας» θα γίνει ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ, σε μια χώρα που δεν θα έχει ούτε βουλευτές ούτε υπουργούς, ούτε ανώτατους δικαστές ούτε στρατιωτική ηγεσία, ούτε τίποτε, θα έχει όμως Πρόεδρο – και αυτό δεν είναι απλώς συμβολικό, είναι καλά μελετημένο. Ολα από κάπου πρέπει να ξεκινήσουν αν χαθεί το Σύμπαν, στην Αμερική ξεκινάνε από τον Πρόεδρο.

Την Τρίτη 8 Φεβρουαρίου (χαράματα Τετάρτης για την Ελλάδα) ο Τζο Μπάιντεν και όλο το «who’s who» της Ουάσινγκτον συγκεντρώθηκαν στο Καπιτώλιο για την ετήσια ομιλία για την Κατάσταση της Ενωσης (State of the Union speech). Απών, όπως σημείωσε το BBC, ήταν ο εφετινός «designated survivor», ο υπουργός Εργασίας Μάρτι Γουόλς. Πέρυσι ήταν η υπουργός Εμπορίου Τζίνα Ραϊμόντο.

Ο «θεσμός» ξεκίνησε να εφαρμόζεται στη δεκαετία του ’50, και ήταν ψυχροπολεμικής εμπνεύσεως, καθώς ΗΠΑ και ΕΣΣΔ «ακόνιζαν» τα πυρηνικά τους και η πιθανότητα ενός ολοκληρωτικού πολέμου άρχισε να γίνεται ορατή.

Μόλις το 1981, όμως, η κυβέρνηση των ΗΠΑ άρχισε να αποκαλύπτει δημόσια ποιος ήταν ο εκάστοτε designated survivor. Εκείνη τη χρονιά ήταν ο Τέρελ Μπελ, υπουργός Εκπαίδευσης της κυβέρνησης Ρίγκαν.

Από τότε έχουν επιλεγεί άνθρωποι από όλο το φάσμα της δημόσιας διοίκησης, διάφοροι υπουργοί αλλά και γενικοί εισαγγελείς.

Στη διάρκεια της διακυβέρνησης του Τραμπ, ήταν οι υπουργοί Γεωργίας, Ενέργειας, Εσωτερικών και Υποθέσεων των Βετεράνων.

Ο «επιλεγμένος επιζήσας» πρέπει να διαθέτει όλα τα τυπικά προσόντα προκειμένου να υπηρετήσει ως πρόεδρος και θα πάρει τη θέση μόνο στην περίπτωση που άπαντες στη γραμμή διαδοχής του POTUS εκλείψουν.

Πρέπει να είναι γεννημένος πολίτης των ΗΠΑ, πράγμα που σημαίνει ότι οι πολιτογραφημένοι πολίτες, όπως ο υπουργός Ασφαλείας Αλεχάντρο Μαγιόρκας και η υπουργός Ενέργειας Τζένιφερ Γκράνχολμ δεν μπορούν να πάρουν τη θέση.

Στην τηλεοπτική σειρά, που είναι πολύ ενδιαφέρουσα και αν μη τι άλλο μάς μαθαίνει πολλά για τον αρκετά πολύπλοκο τρόπο με τον οποίο διοικούνται οι ΗΠΑ, ο χαρακτήρας του Κίφερ Σάντερλαντ δεν είναι πολιτικός καριέρας, αλλά ένας πολύ ηθικός άνθρωπος που σκέφτεται διαρκώς το κοινό καλό και έρχεται έτσι σε σύγκρουση με τις απαιτήσεις του πολιτικού συστήματος, το οποίο δεν είναι και το ηθικότερο πράγμα στον κόσμο.

Είναι μια κατάσταση γεμάτη διλήμματα, αμφιβολίες και κάθε είδους υπερβάσεις.

Μπορεί να είναι ένας φανταστικός χαρακτήρας, όμως φαίνεται ότι δεν απέχει από την πραγματικότητα. Το 2017, σε ένα άρθρο του στο Politico, ένας από τους designated survivors της κυβέρνησης Κλίντον, ο τέως υπουργός Γεωργίας Νταν Γκλίκμαν, θυμήθηκε ότι πέρασε την ημέρα της ομιλίας στο διαμέρισμα της κόρης του στη Νέα Υόρκη.

«Δίπλα μου καθόταν ένας στρατιωτικός που κρατούσε τους κωδικούς εκτόξευσης του πυρηνικού οπλοστασίου των ΗΠΑ», έγραψε. «Συχνά αναρωτιέμαι αν θα είχα ποτέ το κουράγιο να δώσω την εντολή»…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News