Οι εικόνες που έρχονται από τα σύνορα Τουρκίας – Συρίας μετά τον ισχυρό σεισμό των 7,8 ρίχτερ είναι απλά συγκλονιστικές. Ενα ανθρωπιστικό δράμα εκτυλίσσεται πάνω σε βουνά ερειπίων και ανθρώπινης ζωής που θάφτηκε μέσα τους. Αν έχεις ένα δράμι συναισθηματικής νοημοσύνης, μια στάλα ενσυναίσθησης, θα σταθείς παγωμένος μπροστά από τους αριθμούς που μετρούν πόνο και θάνατο. Δέκα χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα κουνήθηκαν, πάνω από δεκατρία εκατομμύρια κάτοικοι βρίσκονταν επάνω τους και έχουν επηρεαστεί. Σχεδόν δύο χιλιάδες κτίρια έχουν καταρρεύσει. Πέντε χιλιάδες νεκροί έως τώρα και οι εκτιμήσεις λένε ότι μπορεί να φτάσουν και τους δέκα χιλιάδες.

Πολυκατοικίες με εκατοντάδες διαμερίσματα έπεσαν σαν χάρτινοι πύργοι. Γύρω τους συνεργεία, διασώστες, δημοσιογράφοι που καλύπτουν τα γεγονότα, συγγενείς, γείτονες, περαστικοί αφουγκράζονται τα συντρίμμια για επιζώντες. Παιδιά και μωρά βγαίνουν μέσα από το τρομακτικό συνονθύλευμα μπετόν και αντικειμένων που πριν ήταν κτίριο, ήταν σπιτικό. Άλλα δεν θα βγούνε ποτέ. Μια μάνα γέννησε, εκείνη πέθανε και το βρέφος ανασύρθηκε ζωντανό. Τι να πεις; Η τύχη συναντά την ατυχία και δίνουν τα χέρια.

Πίσω από κάθε καταστροφή κρύβονται μικρές τραγωδίες. Στη θέα τους σκύβει το κεφάλι και ο πιο σκληρός θεός του πολέμου. Αποσύρεται στη σκηνή του σιωπηλός και ξεφορτώνει τη φαρέτρα του. Όχι όμως και οι νυφίτσες του στρατοπέδου του, εκείνες τσουγκρίζουν ποτήρια με κραυγές ενθουσιασμού. Πανηγυρίζουν πάνω από το χάρτη της τραγωδίας. Είναι πάντα εντυπωσιακό πόσο αναίσθητες και μονοδιάστατες μπορούν να γίνουν.

«Καλά να πάθουν, πολύ κλάμα έπεσε για την Τουρκία», «δεν ήξερα ότι είχαμε τόσους αιθεροβάμονες πονόψυχους», γράφουν πληκτρολόγια που έχουν πνιγεί στο τυφλό τους, αδιάκριτο μίσος. Οι αναίσθητοι μπαίνουν κάτω από την ελληνική σημαία και εκτοξεύουν εθνικιστικές ρουκέτες. Και δικαιολογούν την χαιρέκακη στάση τους για το δράμα των ανίσχυρων προτάσσοντας τις πολιτικές των ισχυρών «Η Τουρκία παραβιάζει το διεθνές δίκαιο», «η Τουρκία απειλεί την Ελλάδα», «η Τουρκία κατέχει τη μισή Κύπρο», «η Τουρκία στέλνει λαθροεισβολείς στην Ευρώπη».

«Η Τουρκία είναι ο εχθρός». «Ο Ερντογάν είναι ένας μισητός αντίπαλος». Μπορείς να βάλεις δίπλα στην ανελεύθερη δημοκρατία που εκπροσωπεί αυτός ο ηγέτης τους χιλιάδες πολίτες που τώρα κλαίνε χαμένες περιουσίες και ανθρώπους; Μπορείς να γελάσεις μαζί τους χώνοντας τους στο ίδιο τσουβάλι; Οι νυφίτσες της αναισθησίας μπορούν. «Θα ερχόσουν νύχτα Ερντογάν; Νύχτα ήρθε και ο σεισμός», το αστείο που κυκλοφορεί μεταξύ τους τα τελευταία εικοσιτετράωρα.

«Ο Θεός τιμωρεί πάντα εκεί που δεν το περιμένεις, ας πρόσεχαν». Μπαίνει και ο Θεός στο τραπέζι της μνησικακίας, αλίμονο. Και μετά ακολουθεί το ανάθεμα που η Ελλάδα κινητοποιήθηκε και στέλνει βοήθεια στη γείτονα χώρα. «Αφήστε τον εχθρό να τα βγάλει πέρα μόνος του», κράζουν οι σαδιστές του πληκτρολογίου.

Πόσοι να είναι άραγε πίσω απ’ αυτές τις αναρτήσεις; Ελπίζεις να μην είναι πολλοί, ελπίζεις να είναι θλιβερές εξαιρέσεις που τις ξερνάνε μπροστά σου τα διαδικτυακά κύματα. Αλλά μετά έρχεται ένα μεγαλύτερο κύμα και τις σκεπάζει, το κύμα των ανθρώπων που έχουν καθαρή αντίληψη και ξέρουν να διαχωρίζουν, να κρίνουν, να σκέφτονται λογικά. Κυρίως, δεν έχουν χάσει την ικανότητα τους να είναι άνθρωποι.

ΥΓ. Η άμεση κινητοποίηση για βοήθεια προς τις πληγείσες περιοχές, η προσφορά και το ενδιαφέρον που βλέπεις να φουσκώνει γύρω σου τις τελευταίες ημέρες, είναι ένας λόγος να αισθάνεσαι περήφανος που είσαι πολίτης αυτής της χώρας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News