Μετά την ολοκλήρωση του τελευταίου άλμπουμ, «The Final Cut», που ηχογράφησαν μαζί ως Pink Floyd το 1983, ο Ρότζερ Γουότερς και ο Ντέιβιντ Γκίλμουρ ξεκίνησαν μια κόντρα με επίκεντρο την επιδραστικότητα του καθενός τους στον ήχο της θρυλικής μπάντας. Η κόντρα πέρασε από χίλια κύματα, γέμισε αίθουσες δικαστηρίων και γέννησε μία από τις διαχρονικότερες έριδες στις τάξεις των οπαδών της ροκ.

Ο κιθαρίστας Γκίλμουρ κέρδισε την δικαστική διαμάχη σχετικά με την χρήση του τίτλου του συγκροτήματος και –μαζί με τα σόλο άλμπουμ του– κυκλοφόρησε άλλους δύο δίσκους των Pink Floyd. Ο Γουότερς συνέχισε την σόλο καριέρα του με μέτρια επιτυχία, αλλά στις συναυλίες του ερμήνευε όλα τα χιτς του πρώην συγκροτήματός του, επικεντρώνοντας στο εμβληματικό «The Wall».

Τα χρόνια πέρασαν, η κόντρα διαιωνίστηκε μέσω εκατέρωθεν συνεντεύξεων, όπου συνεχίζονταν οι αλληλοκατηγορίες, μέχρι το 2005. Την χρονιά που σημαδεύτηκε από την μεγάλη, παγκόσμια συναυλία για το Τρίτο Κόσμο, «Live 8», οι δύο πρώην φίλοι και συνεργάτες αποφάσισαν να θάψουν το «τσεκούρι του πολέμου» για μία ξάστερη βραδιά στο Hyde Park του Λονδίνου.

Η θρυλική επανένωση για 15 λεπτά στο Λονδίνο

Οταν εμφανίστηκαν στη σκηνή τα τέσσερα αυθεντικά μέλη των Pink Floyd για να ερμηνεύσουν τρία κλασικά τραγούδια τους, η εκστασιασμένη ροκ κοινότητα πίστεψε ότι ο «μεγάλος διχασμός» είχε επιτέλους γεφυρωθεί. Η συγκίνηση ήταν τόσο μεγάλη, που οι τέσσερις Floyd βρέθηκαν αντιμέτωποι με ένα τεράστιο πανό ακριβώς μπροστά από τη σκηνή που έγραφε: «Οι Pink Floyd ξανά μαζί – όλα είναι πιθανά!»

Οπως συμβαίνει συνήθως, όμως, οι ελπίδες των οπαδών γκρεμίστηκαν γρήγορα. Η κόντρα αναζωπυρώθηκε με τον Γουότερς να δηλώνει ότι η μπάντα βάλτωσε μετά την αποχώρηση του βασικού συνθέτη της και τον Γκίλμουρ να απαντά ότι ήταν αδύνατο να συνεχίσουν με έναν μεγαλομανή μέθυσο και ναρκομανή στη σύνθεσή τους.

Και κάπου εκεί, η διαμάχη άρχισε να λαμβάνει πολιτικές αποχρώσεις. Διαχρονικά αριστερός με ανατρεπτικές διαθέσεις, ο Ρότζερ είχε καταγγείλει πολλάκις την αμερικανική εξωτερική πολιτική για τις παρεμβάσεις της στην Λατινική Αμερική και στο υπόλοιπο κόσμο. Οταν, όμως, άρχισε να κατηγορεί το Ισραήλ για ρατσιστικές συμπεριφορές στη Λωρίδα της Γάζας, οι αποδοκιμασίες από το αμερικανικό ροκ κοινό ήταν σφοδρές.

Ο Ντέιβ απαντούσε χλιαρά σε τέτοιες δηλώσεις, χαρακτηρίζοντας σε συνεντεύξεις του τον πρώην φίλο και συνεργάτη του αμετροεπή στις πολιτικές απόψεις του. Μέχρι το περασμένο Σάββατο, όταν ο Γουότερς έδωσε συνέντευξη στην γερμανική εφημερίδα «Berliner Zeitung» κατηγορώντας το Ισραήλ για «γενοκτονία» και έδωσε ψήγματα υποστήριξης στο καθεστώς του Βλαντιμίρ Πούτιν.

Η «γενοκτονία», το ουκρανικό και οι «ευθύνες ΗΠΑ και Μεγάλης Βρετανίας»

Η αγγλική μετάφραση της συνέντευξης δημοσιεύτηκε στην προσωπική ιστοσελίδα του Γουότερς, με τον τραγουδιστή να ανεβάζει τους τόνους εναντίον του ισραηλινού κράτους, κάνοντας συγκρίσεις ανάμεσα σε αυτό και τη ναζιστική Γερμανία. Ερωτηθείς από την Telegraph αν επιμένει στους ακραίους χαρακτηρισμούς του, ο Γουότερς απάντησε «ναι, φυσικά, οι Ισραηλινοί τελούν γενοκτονία – ακριβώς όπως η Μεγάλη Βρετανία στα χρόνια της αποικιοκρατίας, παρεμπιπτόντως».

Αμυνόμενος απέναντι στις κατηγορίες περί αντισημιτισμού που προκάλεσε, ο τραγουδιστής δημοσίευσε την αγγλική μετάφραση της συνέντευξης στο Twitter, συμπληρώνοντας ότι «η αλήθεια θα μας απελευθερώσει». Πρόσθεσε ότι η γερμανική εφημερίδα είχε «το θάρρος» να δημοσιεύσει μία εις βάθος συνέντευξή του «ενάντια στο σκηνικό της εξοργιστικής και απεχθούς εκστρατείας συκοφαντίας που εκτόξευσε το ισραηλινό λόμπι, κατηγορώντας με για αντισημιτισμό – κάτι που δεν είμαι, δεν έχω ποτέ υπάρξει και δεν θα υπάρξω ποτέ στο μέλλον».

Αυτή δεν ήταν η πρώτη προκλητική πολιτική στάση του Γουότερς. Παρότι στο παρελθόν έχει χαρακτηρίσει τον ρώσο πρόεδρο Πούτιν ως «γκάνγκστερ», πέρσι βρέθηκε αντιμέτωπος με σωρεία κατηγοριών και ακυρώσεις συναυλιών του όταν υποστήριξε κάποιες από τις ενέργειες της Ρωσίας στην εισβολή της Ουκρανίας.

Ο τραγουδιστής επανήλθε στο θέμα στη διάρκεια της συνέντευξης του στην «Berliner Zeitung», κριτικάροντας την αντίδραση της Δύσης στον πόλεμο. «Ο σημαντικότερος λόγος για την παροχή όπλων στην Ουκρανία είναι σίγουρα τα κέρδη της βιομηχανίας όπλων», είπε. «Και αναρωτιέμαι», συνέχισε, «είναι ο Πούτιν μεγαλύτερος γκάνγκστερ από τον Τζο Μπάιντεν και όλους του υπεύθυνους της αμερικανικής πολιτικής μετά τον Β’ Παγκόσμιο; Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος. Στην τελική ο Πούτιν δεν εισέβαλε στο Βιετνάμ ή στο Ιράκ».

Αυτές οι δηλώσεις προκάλεσαν την οργή του Ντέιβ Γκίλμουρ και της συζύγου του. Απευθυνόμενη προσωπικά στον Γουότερς σε μήνυμά της στο Twitter, η Πόλι Σάμσον, συγγραφέας και συν-συνθέτρια τραγουδιών των Pink Floyd με τον σύζυγό της, κατηγόρησε τον τραγουδιστή ως «αντισημίτη ως τα σάπια κόκκαλά σου».

Βιτριολικές επιθέσεις ελέω ταξικών αντανακλαστικών;

Η Σάμσον συνέχισε εκτοξεύοντας σειρά κατηγοριών εναντίον του, χαρακτηρίζοντας τον Γουότερς «μισογύνη, αρρωστημένα ζηλιάρη και μεγαλομανή», καταλήγοντας «αρκετά με τις χαζομάρες σου». Ο σύζυγός της υπερθεμάτισε σύντομα: Σε tweet του, ο Γκίλμουρ έγραψε «κάθε λέξη της είναι αποδεδειγμένα αληθινή».

Η αντίδραση του Γουότερς δεν άργησε πολύ. Εγραψε στο Twitter ότι είναι «γνώστης των εμπρηστικών και εξωφρενικά ανακριβών σχολίων» της Σάμσον, τα οποία «διαψεύδει στην ολότητά τους», για να συμπληρώσει ότι προς το παρόν δέχεται συμβουλές ως προς τις μελλοντικές κινήσεις του.

Ετσι αναζωπυρώθηκε ένα από τα πιο μακροχρόνια φέουδα στην ιστορία της ροκ μουσικής, με τους εκατέρωθεν υποστηρικτές να μετατρέπουν την κόντρα τους και σε πολιτικών διαστάσεων διαμάχη. Μια διαμάχη που πιθανώς έχει τις ρίζες της στις ταξικές διαφορές ανάμεσα στους δύο μουσικούς.

Ο Γουότερς είναι γόνος εργατικής οικογένειας που έχασε τον πατέρα του στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, ενώ ο Γκίλμουρ είναι ένα παιδί της αστικής τάξης, που ενδιαφερόταν σχεδόν αποκλειστικά για τα μπλουζ και την ροκ μουσική. Εκρηκτικός χαρακτήρας και ριζοσπάστης ο ένας, ήρεμος και μεθοδικός ο άλλος. Ισως γι’ αυτό λειτούργησε για 16 χρόνια ο μουσικός «γάμος» τους – και για τον ίδιο λόγο ήρθε μοιραία το επεισοδιακό «διαζύγιο».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News