Το όνομά του συγκαταλέγεται στη λίστα με τους σημαντικότερους αρχιτέκτονες του 20ού αιώνα. Και όμως ένα σημαντικό μέρος του έργου του Φρανκ Λόιντ Ράιτ παραμένει άγνωστο στο ευρύ κοινό, αφού μόλις τα 532 από τα 1.114 πρότζεκτ, που οραματίστηκε στη διάρκεια της καριέρας του, έγιναν πραγματικότητα. Από τα έργα που δεν κατάφερε να ολοκληρώσει, το μόνο που διασώζεται ως τις μέρες μας είναι μία σειρά από σχέδια, στα οποία βασίστηκε ο ισπανός αρχιτέκτονας Νταβίντ Ραμίρο για να δώσει, με τη βοήθεια του υπολογιστή του, «σάρκα και οστά» στις ιδέες του σπουδαίου αμερικανού αρχιτέκτονα.

Σύμφωνα με τους Times, ο Ραμίρο έχει αφιερώσει μεγάλο μέρος του ελεύθερου χρόνου του στην τρισδιάστατη αναπαράσταση μη υλοποιημένων σχεδίων του Ράιτ, μελετώντας όχι μόνο σκίτσα αλλά και φωτογραφίες των προτεινόμενων σημείων ανέγερσης, προκειμένου να αντιληφθεί πώς θα φαίνονταν τα κτίρια από όλες τις πλευρές.

Ανάμεσα στα έργα που δεν κατάφερε να ολοκληρώσει ο Ράιτ είναι το Gordon Strong Automobile Objective, ένα πλανητάριο και εστιατόριο, το οποίο επρόκειτο να κατασκευαστεί στο Μέριλαντ των Ηνωμένων Πολιτειών, στα μέσα της δεκαετίας του ’20. Μια σπειροειδής, εξωτερική ράμπα θα οδηγούσε τα ΙΧ των επισκεπτών στα ανώτερα επίπεδα του κτιρίου, αναδεικνύοντας το αυτοκίνητο ως σύμβολο της τεχνολογικής προόδου.

Ο Ράιτ συνέχισε να εργάζεται πάνω στην ιδέα του, για αρκετά χρόνια, αλλά το μόνο που διασώζεται μέχρι σήμερα είναι μία σειρά από σχέδια, πάνω στα οποία βασίστηκε ο Ραμίρο, προκειμένου να το σχεδιάσει σε τρισδιάστατη μορφή, στον υπολογιστή του. «Ολα ξεκίνησαν σαν ένα έργο για να με βοηθήσει να βελτιώσω τις δεξιότητές μου στη χρήση εργαλείων λογισμικού αρχιτεκτονικής απόδοσης», λέει ο 50χρονος Ισπανός. «Ημουν πάντα ερωτευμένος με την αρχιτεκτονική του Ράιτ και σκέφτηκα ότι θα ήταν χρήσιμο, από ακαδημαϊκής απόψεως, να αναδημιουργήσω εκείνα τα κτίρια που δεν χτίστηκαν ποτέ ή εκείνα που κατεδαφίστηκαν».

Πρώτα από όλα, βέβαια, ο Ραμίρο είχε αναδημιουργήσει το Κτίριο Διοίκησης Λάρκιν του Ράιτ, ένα κτίριο κατασκευασμένο από κόκκινο τούβλο, στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης, το οποίο χτίστηκε το 1906 αλλά γκρεμίστηκε το 1950, καθώς και το Rose Pauson House στο Φίνιξ της Αριζόνας. Σταδιακά, ο ισπανός αρχιτέκτονας δημοσίευε τα ψηφιακά αποτελέσματα της δουλειάς του, σε ιστοσελίδες στις οποίες συνήθως σερφάρουν χομπίστες της αρχιτεκτονικής.

Το αποτέλεσμα ήταν το Ιδρυμα Φρανκ Λόιντ Ράιτ να δείξει αρχικά ένα ενδιαφέρον, για να καταλήξει στην πορεία να συνεργάζεται με τον Ραμίρο για το κάθε ψηφιακό έργο, δημοσιεύοντας στην τριμηνιαία ανασκόπησή του τις ψηφιακές αναπαραστάσεις του. «Είναι πολύ συναρπαστικό για μένα, να βλέπω αυτά τα κτίρια να εμφανίζονται στην οθόνη του υπολογιστή μου, σχεδόν σαν να ήταν αληθινά», λέει ο ίδιος.

«Αυτό που κάνω είναι ό,τι πιο κοντινό υπάρχει στο να μπορούσαμε να τα επισκεφθούμε με τη φυσική μας παρουσία, κάτι που, βεβαίως, δεν είναι δυνατό. Αισθάνομαι μια ηθική υποχρέωση να αποκαταστήσω αυτήν την αδικία, αναδημιουργώντας κάποια από τα έργα του Ράιτ. Σχεδόν κάθε χρόνο χάνονται μερικά από αυτά. Πρόκειται για σπουδαία έργα τέχνης, με τα οποία ο κόσμος, όπως τον γνωρίζουμε, γίνεται καλύτερος», υποστηρίζει ο 50χρονος Ισπανός.

Στον Ραμίρο αρέσουν κυρίως έργα του σπουδαίου αμερικανού αρχιτέκτονα όπως το Illinois, ένας ουρανοξύστης ύψους 1.600 μέτρων, τον οποίο ο Ράιτ οραματίστηκε το 1956, τρία χρόνια πριν από τον θάνατό του. Πρόκειται, ίσως, για το πιο γνωστό από τα έργα του Φρανκ Λόιντ Ράιτ, που έμεινε στα χαρτιά. «Σχεδόν όλα τα έργα του Ράιτ είναι εξαιρετικά, κάτι που είναι εντυπωσιακό σε έναν τόσο παραγωγικό αρχιτέκτονα», λέει ο Ραμίρο.

«Σχεδίασε περισσότερα από χίλια υπέροχα κτίρια, από τα οποία χτίστηκαν μόνο τα μισά. Μέχρι στιγμής, έχω αναδημιουργήσει περίπου είκοσι από αυτά, οπότε έχω πολλή δουλειά μπροστά μου». Τα τρισδιάστατα μοντέλα του Ντέιβιντ Ραμίρο είναι ελεύθερα προσβάσιμα μέσω της ιστοσελίδας hookedonthepast.com.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News