Η δίκη των υπευθύνων για την τραγωδία στο Μάτι, για εκείνη την εφιαλτική ημέρα του Ιουλίου του 2018, που δεκάδες άνθρωποι αφέθηκαν να καούν ή οδηγήθηκαν στις φλόγες και βρήκαν τραγικό θάνατο, έχει αναδειχθεί σε έναν (πολιτικό) εφιάλτη για τους υπεύθυνους της συμφοράς. Μαρτυρίες που συγκλονίζουν κάθε μέρα και έρχονται να προστεθούν σε προηγούμενες και περιμένουν τις επόμενες — μια μυρωδιά τέφρας, σήψης και ανευθυνότητας αναδύεται από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο.

«Αποφασίσαμε να φύγουμε λόγω της κάπνας με το σύζυγό μου. Να συναντηθούμε στη Ραφήνα. Εγώ με την κόρη μας και πίσω μας ο σύζυγος. Στη διαδρομή τον παίρναμε τηλέφωνο αλλά δεν απαντούσε. Μάθαμε ότι τον πήγαν στον “Ευαγγελισμό”. Είχε 85% εξωτερικά εγκαύματα και 25% εσωτερικά». Η μαρτυρία της Μαρίας Τσέκου, που έχασε τον σύζυγό της από εγκαύματα 20 ημέρες μετά την τραγωδία στο Μάτι.

Ο Βίκτωρ Τσέκος θα ακολουθούσε την οικογένειά του με κατεύθυνση τη Ραφήνα, αλλά καθυστέρησε μερικά λεπτά για να βοηθήσει έναν ανάπηρο γείτονα και τη σύζυγό του. Κατέληξε στο νοσοκομείο από τα εγκαύματά του. Δύο δρόμους μακριά από το σπίτι της, στην προσπάθειά της να σωθεί, αντιμετώπισε τις φλόγες η μητέρα του Εμμανουήλ Πατελάρου. Μίλησε με τον γιό της όταν άρχισαν να μπαίνουν καπνοί στο σπίτι της λίγο μετά τις 5 μ.μ. της μοιραίας ημέρας. Της είπε να κατέβει στο υπόγειο του σπιτιού. Δεν της ξαναμίλησε. Το πτώμα της ταυτοποιήθηκε μέσω DNA.

Η Ελένη Παπαστόλου βρέθηκε τέσσερις ώρες στην θάλασσα με τη μητέρα και τον ιερέα πατέρα της, τη σορό του οποίου -καθώς αυτός δεν τα κατάφερε μέσα στην θαλασοταραχή- κουβάλησε μαζί της δεμένη από το ράσο. Μαζί με τους γονείς της ήταν επί τέσσερις ώρες στην θάλασσα, όπου κατέφυγαν όταν εγκλωβίστηκαν από το ασύλληπτο μποτιλιάρισμα των αυτοκινήτων στο Μάτι.

«Ημασταν στο έλεος. Δεν χωριστήκαμε, καταφέραμε και μείναμε εκεί και οι τρεις μας. Οι γονείς μου προσεύχονταν. Καθίσαμε περίπου μια ώρα από τότε που μπήκαμε στο νερό, να παλεύουμε. Είδα τον πατέρα μου να κάνει εμετούς. Σήκωσε τα χέρια και ζήτησε συγχώρεση από τον Θεό… κατάλαβε. Ένας ρόγχος και μετά εξέπνευσε». Η κυρία Παπαποστόλου του έκλεισε τα μάτια και τον γύρισε ανάποδα στο νερό. Φορούσε ακόμα τα ράσα του.

«Δένω το ράσο με τη μάνα μου και της λέω να κρατηθεί από εμένα, πηγαίναμε κόντρα στα κύματα. Κολυμπούσαμε. Η μητέρα μου από τη μια μεριά εγώ από την άλλη και ο πατέρας στη μέση. “Μαμά ένας νεκρός”, είπε ένα παιδάκι δίπλα μας για τον πατέρα μου. Η μάνα μου έλεγε “παιδί μου άφησε μας, άφησε με να πάω με τον πατέρα σου”. Κρύωνε. Της είπα “αν σε αφήσω θα πνιγώ”. Κάποια στιγμή είδαμε τα φώτα της Ραφήνας. Φτάσαμε κοντά σε μια βάρκα. Η “Αγία Αννα”, το καΐκι, μας έσωσε. Εποχικοί ψαράδες, αυτά τα παιδιά μάζεψαν κόσμο από τη θάλασσα».

Στη Ραφήνα σκέπασαν το πτώμα του πατέρα της με μία κουβέρτα. Περίμενε ώρες κάποιον κρατικό παράγοντα να αναλάβει τη μεταφορά της σορού, δεν ήρθε κανείς. Μετά από πέντε- έξι ώρες κατεφθασαν τα γραφεία κηδειών και άρχισαν τον «πλειστηριασμό». Επί μία εβδομάδα η σορός πηγαινοερχόταν στην Αττική, εκτός ψυγείου και η οικογένεια του ιερέα δεν είχε πρόσβαση σε αυτήν, δεν μπορούσε να τον θάψει.

Η Κασσιανή Πολίτου έχασε την μητέρα της στις φλόγες. «Οι γονείς μου δεν ήξεραν ότι εκείνη την ημέρα ήταν μόνοι τους. Γύρω στις 4:50 κάλεσαν την αδελφή μου ζητώντας βοήθεια. Τους είπε να φύγουν. Η μητέρα μου δεν πρόλαβε. Ο πατέρας μου, 87 ετών, μπήκε στο αμάξι ενώ αυτό καιγόταν. Περπάτησε ένα χιλιόμετρο μόνος μέσα στις φωτιές. Δεν είδε κάποιον πυροσβέστη. Έμεινε στη θάλασσα αρκετή ώρα. Ώρες μετά βρέθηκε στο Σισμανόγλειο. Στις 11.00 το βράδυ το έμαθα. Στις 7.00 το απόγευμα έμαθα ότι η μητέρα μου ήταν αγνοούμενη».

Όλοι οι μάρτυρες επεσήμαναν την παντελή έλλειψη ενημέρωσης και συντονισμού από τις αρχές εκείνη τη μοιραία ημέρα του Ιουλίου του 2018. Κανείς τους δεν είχε οδηγίες σχετικά με την κατεύθυνση που έπρεπε να πάρουν όσοι εγκατέλειπαν τα φλεγόμενα σπίτια τους, ενώ και στη ρύθμιση της κυκλοφορίας επικρατούσε αλαλούμ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News