Δεν είναι ασυνήθιστο, κατά τη διάρκεια ενός πολέμου να αντικαθίστανται ανώτεροι στρατιωτικοί διοικητές. Ο τύπος του ατόμου που απαιτείται για το χτίσιμο, τον εξοπλισμό και την εκπαίδευση ενός στρατού ενδέχεται να είναι εντελώς ακατάλληλος για την καθοδήγησή του στο πεδίο της μάχης, ενώ ακόμη και πολύπειροι βετεράνοι του πολέμου μπορεί να μην έχουν όλα τα απαραίτητα προσόντα για να διεξάγουν συνολικά και να κερδίσουν έναν πόλεμο.

Το ότι την Τετάρτη ο ρώσος υπουργός Αμυνας Αντρέι Σοϊγκού αναγκάστηκε να αλλάξει εκ νέου, έπειτα από μόλις τρεις μήνες, την ηγεσία των χερσαίων δυνάμεων της Μόσχας που επιχειρούν στην Ουκρανία, καταδεικνύει σίγουρα ότι το Κρεμλίνο είναι δυσαρεστημένο με τον τρόπο του διεξάγεται και, κυρίως, εξελίσσεται ο πόλεμος. Ωστόσο, η αντικατάσταση του Σεργκέι Σουροβίκιν με τον Βαλέρι Γκερασίμοφ, αρχηγό του γενικού επιτελείου των ενόπλων δυνάμεων της Ρωσίας και στενό σύμμαχο του Πούτιν, ενδέχεται να σχετίζεται και με άλλους λόγους. 

Σε ανάλυσή του, ο Νταν Σάμπαγκ του Guardian θυμίζει πως ο Σουροβίκιν, διοικητής των Αεροδιαστημικών Δυνάμεων της Ρωσίας, κατέληξε να είναι γνωστός ως «Στρατηγός Αρμαγεδδών» αφού διέταξε την καταστροφή του Χαλεπίου από αέρος, το 2016, για να κάμψει την αντίσταση των ανταρτών, η οποία οδήγησε στην κατάληψη της συριακής πόλης αργότερα την ίδια χρονιά από τις δυνάμεις του καθεστώτος του Μπασάρ Αλ Ασαντ.

Με το που ανέλαβε τη διοίκηση των ρωσικών δυνάμεων που επιχειρούν στην Ουκρανία, αποπειράθηκε να κάμψει με παρόμοιο τρόπο των ηθικό των Ουκρανών, βομβαρδίζοντας μέχρι ολικής καταστροφής το ενεργειακό δίκτυο της Ουκρανίας. Φαίνεται, όμως, πως απέτυχε, ενώ στη Δύση πολλοί θεωρούν οτι η Μόσχα σύντομα θα στερείται των κατευθυνόμενων πυραύλων που απαιτούνται για τη συνέχιση αυτής της προσπάθειας.

Οσον αφορά την αντικατάστασή του, ρώσοι αναλυτές που παρακολουθούνται περισσότερο στη Δύση σημείωσαν πως η αλλαγή προσώπων δεν συνεπάγεται απαραίτητα αλλαγή των δεδομένων στο πεδίο. Ειδικά λαμβάνοντας υπόψη πως ο Βαλέρι Γκερασίμοφ, ως αρχηγός του γενικού επιτελείου των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, ανέκαθεν ήταν ανώτερος του Σουροβίκιν, οπότε δεν είναι σαφές τι πρόκειται να αλλάξει από στρατηγική άποψη.

Πού θα μπορούσε, λοιπόν, να αποσκοπεί η αλλαγή ηγεσίας; Ο Νταν Σάμπαγκ γράφει πως στην προκειμένη περίπτωση η αντικατάσταση του Σουροβίκιν με τον Γκερασίμοφ ενδέχεται να αφορά περισσότερο την πολιτική παρά την κατάσταση στο πεδίο και να σχετίζεται άμεσα με τον ολοένα πιο σημαντικό ρόλο που φαίνεται να διαδραματίζει στην Ουκρανία η Ομάδα Βάγκνερ, καθώς οι μισθοφόροι νικούν στο Σολεντάρ. «Κανένας εκτός από τη Βάγκνερ δεν συμμετείχε στην επιδρομή κατά του Σολεντάρ», σημείωσε κατά τη διάρκεια της εβδομάδας ο Γιεβγκένι Πριγκόζιν, επικεφαλής της παραστρατιωτικής οργάνωσης.

Επειτα από σχεδόν 11 μήνες πολέμου και μεγάλες απώλειες σε άνδρες, στη Δύση εκτιμάται πως τουλάχιστον το 25%, ενδεχομένως και παραπάνω, των Ρώσων που πολεμούν στην Ουκρανία, είναι μισθοφόροι της Βάγκνερ. «Ο Πριγκόζιν και ο Σουροβίκιν είναι σύμμαχοι, που πολλοί πιστεύουν ότι ευελπιστούν να σφετεριστούν την εξουσία που κατέχει το στρατιωτικό κατεστημένο του Γκερασίμοφ και του άμεσου αφεντικού του, του υπουργού Αμυνας Σεργκέι Σοϊγκού», συνοψίζει ο συντάκτης του Guardian. Οπότε, η αντικατάσταση του Σουροβίκιν θα μπορούσε να σημαίνει ότι ο Πούτιν επιχειρεί «να εκτονώσει τις εντάσεις ανάμεσα στην Ομάδα Βάγκνερ και τον τακτικό στρατό, παρά να αναπτύξει μια στρατηγική στο πεδίο», προσθέτει.

«Υποπτεύομαι ότι πρόκειται για μια κίνηση της παλιάς φρουράς εναντίον αυτού που φαινόταν ως ένας άξονας Πριγκόζιν-Σουροβίκιν, που ευνοήθηκε από την προπαγάνδα της Βάγκνερ για τις μάχες στο Σολεντάρ και στο Μπαχμούτ και τα παράπονα για έλλειψη υποστήριξης από τον Γκερασίμοφ», ανέφερε σχετικά στον Guardian ο σερ Λόρενς Φρίντμαν, κορυφαίος βρετανός ειδικός στην εξωτερική πολιτική, στις διεθνείς σχέσεις και στη στρατηγική.

Παρόμοια άποψη εκφράζει και η Σαμάνθα Μπέρκχεντ των λονδρέζικων Times, γράφοντας πως «η αλλαγή ηγεσίας υποδηλώνει ότι ο ρώσος ηγέτης επιδιώκει να επανακτήσει τον έλεγχο της διοίκησης του στρατού, με ορισμένους αναλυτές να θεωρούν ότι ο Σουροβίκιν πλήρωσε το τίμημα για την εξάρτηση του Κρεμλίνου από μισθοφόρους». Μάλιστα, η Μπέρκχεντ θεωρεί πιθανό το ενδεχόμενο ο Πούτιν να αποπειράται να επιρρίψει στην Ομάδα Βάγκνερ την ευθύνη για την παραπαίουσα (παρά την όποια αναπάντεχη πρόοδο των προηγούμενων ημερών) εκστρατεία στην Ουκρανία, επιδιώκοντας ουσιαστικά να περιορίσει τον επικεφαλής της Βάγκνερ.

«Επένδυσε πάρα πολλά στον Πριγκόζιν… Το να αγνοείς τις επίσημες δομές σε τόσο μεγάλο βαθμό δεν είναι καλό», είπε στους Times ο Αμπάς Γκαλγιάμοφ, πρώην λογογράφος του ρώσου προέδρου, την Πέμπτη, μία ημέρα αφότου το Κρεμλίνο επέπληξε τον Πριγκόζιν για την προσπάθειά του να πάρει τα εύσημα για την όποια πρόοδο σημείωσαν οι ρωσικές δυνάμεις στο Σολεντάρ. Το ότι ο Πριγκόζιν επιδιώκει πλέον να δημιουργήσει τη δική του βάση στη ρωσική πολιτική, παρότι γνωρίζει πως ο Πούτιν εξακολουθεί να μπορεί ανά πάσα στιγμή να διαλύσει, ή μάλλον να εξουδετερώσει, την Ομάδα Βάγκνερ, το επιβεβαίωσαν στους Times και πρώην μισθοφόροι της οργάνωσης.

Αναφέροντας πως η αλλαγή ηγεσίας στην Ουκρανία αποτέλεσε σοκ κυρίως για τη Βάγκνερ, αλλά και για τη διοίκηση των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, η ρωσίδα πολιτική επιστήμονας Τατιάνα Στανόβαγια σημείωσε ότι, επιθυμώντας να αλλάξει τα δεδομένα στο πεδίο πάση θυσία, ο ρώσος πρόεδρος κατά πάσα πιθανότητα επηρεάστηκε από όλους όσοι κατηγορούν τον Σουροβίκιν για τις αποτυχίες του ρωσικού στρατού κατά του προηγούμενους μήνες. «Ο Πούτιν αναζητά αποτελεσματικές τακτικές έναντι μιας υφέρπουσας ήττας. Προσπαθεί να αναδιατάξει τα κομμάτια και ως εκ τούτου δίνει ευκαιρίες σε όσους θεωρεί πειστικούς. Σήμερα πειστικός αποδεικνύεται ο Γκερασίμοφ. Αύριο μπορεί να είναι οποιοσδήποτε άλλος», είπε η ρωσίδα ειδικός.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News