Περί ορέξεως ουδείς λόγος, ωστόσο, στα δικά μου τουλάχιστον μάτια αυτά είναι τα ωραιότερα οπίσθια στην τρέχουσα hot hatch σκηνή. Σ’ αυτή, δηλαδή, που βρίσκεται στα τελευταία της καθώς η πίεση του εξηλεκτρισμού πιέζει με το πιστόλι των προστίμων στον κρόταφο των αυτοκινητοβιομηχανιών. Οι νέες, σχεδόν τιμωρητικές ρυθμίσεις που επιβάλλει η γαλλική νομοθεσία έχουν ήδη προκαλέσει την απόφαση της Renault να αποχωρήσει από την κατηγορία των υπέροχων οδηγοκεντρικών hot hatch και να αφοσιωθεί σε ηλεκτρικούς αντικαταστάτες υπό τα σήματα της Alpine.

Ευτυχώς, στο ζοφερό σκηνικό υπάρχουν μερικές εταιρείες που αντιστέκονται ακόμη, κυρίως εξ ανατολών – Honda, Hyundai, Toyota (τα γράφω με αλφαβητική σειρά για αποφυγή παρεξηγήσεων στη μαρκίζα). Και, από την άλλη πλευρά, δυστυχώς, η γαλλική σχολή ειδικών εκδόσεων που αγαπήσαμε από τη Renault οδεύει προς το κύκνειο άσμα της. Μέχρι το τέλος του 2023, λοιπόν, έχετε ακόμα περιθώριο να πάρετε τον πολεμιστή με τον ωραιότερο -μετά συγχωρήσεως- κώλο στην πιάτσα. Ιδανικά με το μπλοκέ, τα καθίσματα της Recaro και σ’ αυτό το πορτοκαλί που βγάζει μάτι αλλά δίνει και το κάτι παραπάνω στην πεντάθυρη φιγούρα. Πάντα ήταν όμορφα τα Renault στο όποιο κίτρινο – από ‘’Jaune Sirius Yellow’’ και ‘’Liquid Yellow’’ μέχρι ‘’Orange Tonic’’, ‘’Sunflower Yellow’’ και πάει λέγοντας.

Είναι πλέον προφανές πως τo Megane RS το τελευταίο δεν είναι τίποτα λιγότερο από την τελική σκυτάλη σε μια διαδοχή με τεράστια ιστορία. Οι γαλλόφιλοι (ευτυχώς, σαφώς λιγότερο φανατίλες από τους ιταλόφιλους και δη τους ‘’alfisti’’), ξέρουν καλά πόσο μακριά πάει η βαλίτσα στα προσθιοκίνητα που έγραψαν ιστορία. Από 5GΤ, μέχρι Williams και από Clio RS μέχρι Megane RS, η προσθιοκίνητη, μεγάλη του γένους σχολή έχει κάψει καρδιές, σημειώσει χρόνους σε ειδικές διαδρομές και έχει κερδίσει πιστούς που ψάχνονται για το ιερό δισκοπότηρο της προσθιοκίνητης συμπεριφοράς. Και τώρα,  με την αναμενόμενη είδηση πως τούτο το RS θα είναι και το τελευταίο, μπορούμε να κλάψουμε παρέα.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, το τελευταίας γενιάς Megane R.S. θα μείνει πάντως στην ιστορία ως το πιο περίπλοκο όλων. Το καθοριστικότερο στοιχείο είναι το σύστημα τετραδιεύθυνσης, το 4Control. Διαβάστε όποιο ανεξάρτητο review θέλετε, από Pistonheads μέχρι Evo και βρετανικό Autocar, οι επιφυλάξεις για την αίσθηση που προκαλεί είναι δεδομένες.

Για παράδειγμα, πιέζοντας στο όριο και με ενεργοποιημένο το πρόγραμμα Race η απότομη υπερστροφή αδράνειας είναι εξαιρετικά εύκολη. Επίσης, κατεβαίνοντας στις απλωτές για Τρίπολη, με μάλλον απαγορευμένα χιλιόμετρα, νιώθεις μια ελαφρά αψυχολόγητη αίσθηση στον τρόπο που πατάει ο πίσω άξονας. Τώρα, δικαίως θα αναρωτηθείτε, «αυτό είναι καλό ή κακό;»

Η απάντηση δεν είναι αυτονόητη. Για κάποιον πραγματικά έμπειρο οδηγό που ψάχνει τη μέγιστη δυνατή συμμετοχικότητα σε προσθιοκίονητο (κάτι που δεν το βρίσκεις συχνά), είναι θετικό. Προσθέτει ένα στοιχείο σασπένς και πλουραλισμού στην τοποθέτηση επί της καμπής, ικανό να διαφοροποιήσει το Megane R.S. ακόμα και από το Type-R (το οποίο συνολικά, αν κλικάρω όλα τα κουτάκια, το θεωρώ γενικά καλύτερο). Το Type-R, μιας και το ανέφερα, έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα, αντίστοιχο με το μεγάλο του μεταξόνιο: μπορεί να οδηγηθεί στα 8/10 και πάνω με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Κοινώς, είναι πιο εύκολο.

Αντίθετα, το τελευταίας γενιάς Megane R.S. σε αντίστοιχους ρυθμούς είναι πιο υπερστροφικό, η τετραδιεύθυνση λειτουργεί με μεγαλύτερη αμεσότητα και οι διορθώσεις σου τείνουν να είναι περισσότερο ως αντίδραση σε αυτό που νιώθεις ως μετατόπιση και λιγότερο ως γραμμικό, προβλέψιμο lift-off. Aυτό, λοιπόν, για λιγότερο έμπειρους οδηγούς ή για έμπειρους οδηγούς που τους αρέσει να βασίζονται περισσότερο στην πρόσφυση του μπροστινού άξονα και να μην πολυασχολούνται με τον πίσω, δεν είναι πάντα κάτι ευχάριστο.

Ενδεικτικό της διχογνωμίας είναι πως στη σκληροπυρηνική και εξόχως πανάκριβη έκδοση Τrophy-R, η τετραδιεύθυνση απουσιάζει. Δεν είναι μόνο η δίαιτα των περίπου 40 κιλών που προφανώς συνυπολογίστηκε. Γιατί όταν έχεις επενδύσει τόσο χρήμα σε μια νέα τεχνολογία (το 4ης γενιάς Megane R.S. είναι το μόνο hot hatch που διαθέτει τετραδιεύθυνση), δεν τη βγάζεις από την κορυφαία σου έκδοση εφόσον υποτίθεται προσθέτει σε ευελιξία και αμεσότητα. Τη βγάζεις για να την κάνεις πιο αναλογική σε αίσθηση. Καθαρόαιμη χωρίς υστερόγραφα με αλλαγή μοιρών στους πίσω τροχούς.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, έχει ήδη από πέρυσι παρουσιαστεί η ανανέωση του Megane R.S. η οποία θα είναι και αυτή που θα κλείσει την αυλαία. Τι άλλαξε; Πέραν κάποιων μικρών αισθητικών λεπτομερειών, το σημαντικότερο που αξίζει να θυμάστε είναι η απλοποίηση των εκδόσεων. Αμφότερες στους 300 ίππους. Πλέον καταργήηκε τελείως το χειροκίνητο (το οποίο κακά τα ψέμματα, σε ένα FWD προσθέτει παρά αφαιρεί ως οδηγική εμπειρία) και υπάρχει μόνο το 6-άρι διπλού συμπλέκτη. Επίσης, το μπλοκέ διαφορικό, το οποίο μέχρι πρότινος ήταν μέρος του πακέτου Cup (προσωπικά, δε γίνεται να πάρεις Megane RS χωρίς Cup), πλέον θα το βρίσκουμε μόνο στην έκδοση Trophy

Δηλαδή καταργείται ως επιλογή για το «απλό»-μη Trophy Megane R.S., αυτό δηλαδή που, τουλάχιστον στη Μ. Βρετανία, έχει τον κωδικό ”Sport”. Είτε, πάντως, ως Sport είτε ως Cup, τα υδραυλικά bump stops παραμένουν (τα Megane R.S. δε χρησιμοποιούν ηλεκτρονικά αμορτισέρ). Το βρετανικό evo που οδήγησε το Sport έφτασε να εξομολογηθεί πως μπορεί να μην έχει την απόλυτη σταθερότητα του Trophy αλλά ο τρόπος που εκμεταλλεύεται τη διαδρομή της ανάρτησης σε συνθήκες δρόμου το κάνει «πιο διάφανο και εμπνέει περισσότερη εμπιστοσύνη».

Μπορεί να είναι ελαφρώς πιο γρήγορη η τελευταία γενιά αλλά, προσωπικά, συνεχίζω να πιστεύω πως το 3ης γενιάς Megane RS ήταν πιο ξεκάθαρο ως κόνσεπτ. Μόνο τρίθυρο, απείρως διασκεδαστικό, με εξαιρετικό έλεγχο του αμαξώματος, χωρίς την αψυχολόγητη λειτουργία του 4Control. Ήταν μία προσθιοκίνητη τελειότητα. Ειδικά οι τελευταίες χρονικά εκδόσεις, όπως το 275 Cup S, ήταν κάτι σαν προσθιοκίνητη GT3.

Όμως, την ίδια στιγμή, δεν το κρύβω πως η ιδέα του τελευταίου τέκνου των Renault RS είναι ιδιαίτερη και μοναδική. Ίσως και κάποτε συλλεκτική, ακόμα περισσότερο ενόψει των τελευταίων εξελίξεων. Οπότε, αν έχεις την όρεξη να ψαχτείς σε μια πολυδιάστατη, ενδεχομένως και πιο οριακή σε αντιδράσεις παλέτα υπερστροφής αδράνειας σε ένα προσθιοκίνητο, αυτή είναι η τελευταία γνήσια γαλλική ευκαιρία. Με χειροκίνητο, Cup και ένα μαύρο φιλμάκι να καλύπτει το κωμικά μεγάλο σήμα με το αστέρι στο μπροστινό καπό. Σε λίγα χρόνια, τέλος 2023 και εντεύθεν, θα λέμε «το R.S. ήταν εδώ».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News