Παρακολούθησα από την αρχή την υπόθεση του θανάτου του 16χρονου πυγμάχου Βασίλη Τόπαλου, ενός χαρισματικού παιδιού όπως λένε όσοι το γνώρισαν. Στο παρελθόν ήμουν διαιτητής πυγμαχίας, οπότε μπορώ να διατυπώσω κάποιες ειδικότερες απορίες.  

Κατ΄αρχήν ας ξεκαθαριστεί κάτι. Ματς σπάρινγκ ανάμεσα σε πυγμάχους διαφορετικών κατηγοριών γίνονται συνεχώς. Ενας σύλλογος μπορεί να έχει έναν μόνο πυγμάχο σε μια κατηγορία κιλών, οπότε υποχρεωτικά θα πρέπει να προπονείται με πυγμάχους άλλης κατηγορίας. Συνήθως με πυγμάχους του ίδιου συλλόγου, ώστε να  γνωρίζονται και να μην προσπαθήσει κάποιος να αποδείξει ότι είναι ο καλύτερος —αλλά και από διαφορετικούς συλλόγους δεν είναι πρωτόγνωρο. Για παράδειγμα σε προπονητικό κάμπινγκ της  Εθνικής ομάδας οι δύο πυγμάχοι υποχρεωτικά θα είναι από διαφορετικές κατηγορίες και πιθανόν από διαφορετικούς συλλόγους. Τα ερωτήματα στην περίπτωση του θανάτου του Βασίλη Τόπαλου είναι άλλα.

Πρώτον ποια ανάγκη υπήρχε να κάνει σπάρινγκ στο γυμναστήριο ενός άλλου συλλόγου; Ο Αρτούρ Μικαελιάν προπονητής της Εθνικής είχε δώσει οδηγία στους πυγμάχους της Εθνικής ομάδας να προπονούνται χαλαρά τον Δεκέμβριο. Ποιος αποφάσισε να αλλάξει το πρόγραμμα και να κάνει τον αγώνα σπάρινγκ στον χώρο ενός άλλου συλλόγου; Είναι διαφορετικό να γίνεται προπόνηση ενός συλλόγου και ο προπονητής να αποφασίσει δύο πυγμάχοι να ανέβουν στο ρινγκ για σπάρινγκ και άλλο ένας πυγμάχος να πάει σε άλλο σύλλογο ειδικά για να παίξει σε ματς.

Δεύτερον και σημαντικότερο: ποιος επέβλεπε τον αγώνα. Τους αγώνες σπάρινγκ επιβλέπει είτε διαιτητής στο ρινγκ, είτε ο προπονητής ή βοηθός προπονητή του συλλόγου. Είναι υπεύθυνοι να σταματήσουν τον ματς εάν οι πυγμάχοι ξεφύγουν ή εάν δουν ότι ο ένας δεν αισθάνεται καλά. Στα ρεπορτάζ αναφέρεται ότι ο Τόπαλος αισθάνθηκε αδιαθεσία. Το είπε στον αντίπαλό του και σταμάτησαν; Το παρατήρησε αυτός που επέβλεπε τον αγώνα εάν υπήρχε κάποιος; Και εάν τον είδε να είναι ζαλισμένος τον συνόδευσε στα αποδυτήρια; Η ταυτότητα του προσώπου που ανέβηκε στο ρινγκ ή στεκόταν στην γωνία και επέβλεπε τον αγώνα είναι κομβική για τη διαλεύκανση της υπόθεσης από τον αθλητικό εισαγγελέα.

Το εάν υπήρχε προγενέστερος τραυματισμός που επιδεινώθηκε στο σπάρινγκ είναι μάλλον θεωρητικό ερώτημα. Ο Βασίλης Τόπαλος ήταν πυγμάχος της Εθνικής ομάδας και σε τέτοιο επίπεδο οι αθλητές έχουν συνεχή ιατρική παρακολούθηση.

Επίσης δεν νομίζω να υπήρξε περίπτωση ο εξοπλισμός να μην ήταν επαρκής. Δύο ζευγάρια 16άρια γάντια, που είναι ασφαλή για σπάρινγκ θα υπήρχαν στο γυμναστήριο.

Το αν κάποιες ή όλες οι κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις προκλήθηκαν από χτυπήματα σε διάρκεια αγώνων είναι ειδικό θέμα για το οποίο ο ιατροδικαστής μπορεί να αποφανθεί. Σίγουρα θα βοηθηθεί από το γεγονός ότι στους αγώνες σπάρινγκ οι πυγμάχοι φοράνε κάσκα, οπότε δεν είναι απαραίτητο να υπάρχουν σημάδια, αντίθετα με ένα χτύπημα από  πτώση στο έδαφος που αν ο πυγμάχος δεν φορούσε κάσκα θα έχει αφήσει εξωτερικό σημάδι.   

Τελος για την επικινδυνότητα. Η πυγμαχία δεν είναι το πιο επικίνδυνο σπορ. Στα μεταπολεμικά χρόνια, αν δεν κάνω λάθος, έχουν υπάρξει τρεις θάνατοι πυγμάχων στην Ελλάδα. Δεν θα γράψω ότι η πυγμαχία και ιδιαίτερα η επαγγελματική είναι το ασφαλέστερο των αθλημάτων, αλλά surfing, το sky diving και οι αγώνες μοτοσικλέτας έχουν ποσοστιαία περισσότερους θανάτους. Επίσης δεν είναι το σπορ που οι αθλητές μισούνται. Σε κάποιες περιπτώσεις στην επαγγελματική πυγμαχία ισχύει. Στην ερασιτεχνική σε μερικές εκατοντάδες ματς που έχω παρακολουθήσει, ζήτημα σε μισή ντουζίνα μετά το ματς ο ένας πυγμάχος να μην αγκάλιασε τον άλλον.  

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News