Η αδυναμία εκλογής του Κέβιν ΜακΚάρθι στην προεδρία της Βουλής των Αντιπροσώπων στις ΗΠΑ, παρά τις 11 (!) ως και τη νύχτα της Πέμπτης προσπάθειες, ήρθε ως μια υπογράμμιση των συνεπειών που είχε για το ιστορικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα των ΗΠΑ η πολιτικά «ανίερη» συμμαχία με τον Ντόναλντ Τραμπ στις αρχές της περασμένης δεκαετίας. 

Παρότι οι ενδιάμεσες εκλογές της 8ης Νοεμβρίου θα μπορούσαν να σημάνουν το νέο ξεκίνημα των Ρεπουμπλικανών ενόψει των εκλογών του 2024 –αυξάνοντας την πίεση στον Τζο Μπάιντεν–, τελικά συνέβη το αντίθετο. Η απώλεια της Γερουσίας και η κακή πορεία των τραμπικών υποψηφίων βύθισε το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, το Grand Old Party (GOP), στην εσωστρέφεια και έδωσε διπλή ανάσα στον Μπάιντεν: τόσο στην κάλπη όσο και τα όσα τραγελαφικά συμβαίνουν στο αντίπαλο κόμμα. 

Ωστόσο, υπάρχει και μια αντίστροφη ανάγνωση: Ενα μέρος της κυβέρνησης των ΗΠΑ δεν μπορεί να λειτουργήσει αν δεν υπάρχει πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων. Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά.

Οπως επεσήμαναν οι Financial Times, πριν από έναν αιώνα οι Δημοκρατικοί, και όχι οι Ρεπουμπλικανοί, φημίζονταν για τις διαφορετικές απόψεις και την έλλειψη κομματικής πειθαρχίας. Ακόμη και στη δεκαετία του 1990, ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον είχε αστειευτεί λέγοντας: «Οι Δημοκρατικοί ερωτεύονται (fall in love), οι Ρεπουμπλικανοί απλά πειθαρχούν (just fall in line)», ένας τρόπος για να καταδείξει ότι το Δημοκρατικό Κόμμα αναλωνόταν στις ιδεολογικές μάχες, ενώ το Ρεπουμπλικανικό ήταν πιο μονολιθικό, στέρεο, πειθαρχημένο.

Αυτός ο ένας, σχεδόν, αιώνας αδιάκοπης Ρεπουμπλικανικής πειθαρχίας –και αντίστοιχα Δημοκρατικής ιδεολογικής πολυχρωμίας– προσθέτει ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα στο πολιτικό φιάσκο των τελευταίων ημερών: αυτό του Ρεπουμπλικανού επικεφαλής της πλειοψηφίας στη Βουλή των Αντιπροσώπων, Κέβιν ΜακKάρθι, να κερδίσει τις ψήφους των βουλευτών του δικού του, πλειοψηφούντος στο Σώμα, κόμματος ώστε να εκλεγεί πρόεδρος. «Σήμερα είναι το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα που ρομαντικοποιεί την ιδεολογική καθαρότητα σε βάρος της εκλογικής και κυβερνητικής επιτυχίας», σχολίασαν εύστοχα οι FT. 

Κεντρικό πρόσωπο στην όλη ιστορία είναι, μοιραία, ο Ντόναλντ Τραμπ, παρότι λέει ότι στηρίζει τον ΜακKάρθι. Δεν είναι όμως μόνος. Αλλωστε, προηγήθηκε αυτού η ακροδεξιά ομάδα του Tea Party, στις αρχές της περασμένης δεκαετίας, ενώ τα προβλήματα συνοχής της κοινοβουλευτικής ομάδας των Ρεπουμπλικανών λόγω της δράσης μελών της πιο ακραίας της πτέρυγας έχουν καταγραφεί ήδη από το 2015, πριν δηλαδή την επικράτηση του Τραμπ στις προεδρικές εκλογές του 2016. Υπό αυτή την έννοια, ο Τραμπ συνιστά την «αποθέωση», κατά τους FT, του νέου Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Και αν δεν είναι η αιτία του φαινομένου, έπαιξε και παίζει καθοριστικό ρόλο για την αποχαλίνωση των ακραίων δυνάμεων. 

Το «φαινόμενο Τραμπ» απελευθέρωσε τα ακροδεξιά δαιμόνια εντός του κόμματος και τους προσέδωσε δυναμική και νομιμοποίηση. Οι υπερσυντηρητικοί βουλευτές της «κοινοβουλευτικής ομάδας της ελευθερίας» (Freedom Caucus), που απαιτεί ακόμη λιγότερο κράτος, αμφισβητεί τον ρόλο της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και ζητά ακόμη περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις, απηχούν και τις απόψεις του Tea Party.  

Παράλληλα, το πρόβλημα των ημερών, πέρα από το προσωπικό και πολιτικό δράμα του 57χρονου ΜακΚάρθι, αφορά συνολικά τη λειτουργία της κυβέρνησης και την ίδια τη χώρα. Οπως σημείωσαν οι New York Times, χωρίς πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων, ένα μέρος της κυβέρνησης των ΗΠΑ παύει να λειτουργεί. Οι βουλευτές δεν έχουν ακόμη ορκιστεί, δεν μπορούν να βοηθήσουν τους ψηφοφόρους τους, πόσο μάλλον να εγκρίνουν νόμους. Και κάποια στιγμή, μπορεί να έχουν πρόβλημα ακόμη και να πληρωθούν. Χωρίς πρόεδρο, η Βουλή των Αντιπροσώπων «μετατρέπεται ουσιαστικά σε μια άχρηστη οντότητα» σχολίασαν οι NY Times. 

Το νομοθετικό σώμα δεν μπορεί να ασκήσει τα καθήκοντά του για την επίβλεψη της ομοσπονδιακής κυβέρνησης ή οποιασδήποτε άλλης υπηρεσίας. Επιπλέον, οι βουλευτές που επανεξελέγησαν δεν μπορούν να λαμβάνουν ιδιωτικές ενημερώσεις από τον στρατό και τις υπηρεσίες πληροφοριών επειδή δεν έχουν ορκιστεί.  

Πολλοί Δημοκρατικοί βουλευτές απολάμβαναν αρχικά τη δυσλειτουργία μιας Βουλής υπό την ηγεσία των Ρεπουμπλικανών, που αδυνατούσαν να βρουν τον τρόπο να εκλέξουν πρόεδρο. Ορισμένοι, μάλιστα, δημοσίευσαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης φωτογραφίες με ποπ κορν, χλευάζοντας τη διχόνοια. Αλλά κάποιοι έχουν πλέον αρχίσει να ανησυχούν για πρακτικά ζητήματα, όπως για παράδειγμα… πώς θα πληρωθούν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News