Την ώρα που στη χώρα μας επανέρχονταν από συνωμοσιολογικούς κύκλους τα… πατροπαράδοτα σενάρια πέρι δήθεν συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο, το Politico υπογράμμισε σε άρθρο του τον αληθινό κίνδυνο που συνεπάγεται η επιθετικότητα του Ερντογάν.

Για την Ελλάδα, λοιπόν, σημειώνει ότι «ο Τούρκος πρόεδρος απειλεί να επιτεθεί στη σύμμαχο του εντός του ΝΑΤΟ, την Ελλάδα, κατασκευάζοντας διαμάχες για γεωτρήσεις φυσικού αερίου, την Κύπρο και την υποτιθέμενη «στρατιωτικοποίηση» των ελληνικών νησιών στο Αιγαίο». Ο ιστότοπος υπογραμμίζει ότι το διεθνές οικονομικό και πολιτικό κόστος μιας τέτοιας ενέργειας μειώνει σημαντικά τις πιθανότητες υλοποίησης της.

Ευρύτερα, ο αρθρογράφος Πολ Τέιλορ κάνει λόγο για μια αδίστακτη προσπάθεια του Ερντογάν να παραμείνει αγκιστρωμένος στην εξουσία το 2023. «Ας ελπίσουμε ότι θα αποτύχει» τονίζει, επισημαίνοντας ότι οι προεδρικές εκλογές στην Τουρκία, που αναμένεται να διεξαχθούν στις 23 Ιουνίου, «είναι αναμφισβήτητα η πιο σημαντική —αν και σε καμία περίπτωση η δικαιότερη—εκλογική αναμέτρηση στον κόσμο φέτος».

Ο ιστότοπος θυμίζει ότι ο «σουλτάνος» έχει συντρίψει την τουρκική οικονομία και έχει εξαθλιώσει τη μεσαία τάξη της χώρας του, παρότι ο ίδιος είχε πλουτίσει. Τελευταία, σέρνει τώρα τη χώρα του σε έναν περιττό πόλεμο και χειραγωγεί τα δικαστήρια εναντίον των αντιπάλων του. «Μία χερσαία εισβολή στη Συρία θα πυροδοτήσει την αντίδραση των ΗΠΑ ή της Ρωσίας, αναγκάζοντας την Αγκυρα να υποχωρήσει» σημειώνει. «Από την άλλη πλευρά, μία περιορισμένη διασυνοριακή επιχείρηση με περιορισμένες τουρκικές απώλειες θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή από τους ψηφοφόρους».

Ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου, προσωπικότητα δημοφιλής του κοσμικού κεντροαριστερού Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), θα μπορούσε να είναι ο ενωτικός υποψήφιος της αντιπολίτευσης για την Προεδρία. Ωστόσο μόλις καταδικάστηκε σε περισσότερα από δύο χρόνια φυλάκιση και απαγόρευση από δημόσια αξιώματα για «προσβολή δημόσιων αξιωματούχων». Εκκρεμούν οι προσφυγές κατά της απόφασης, αλλά ο Ερντογάν ενδέχεται, σύμφωνα με το Politico, να προσπαθήσει να επισπεύσει τη δικαστική διαδικασία, ώστε ο αντίπαλός του να μην μπορέσει να είναι υποψήφιος.

Ωστόσο, παρά τις προσπάθειες του «σουλτάνου» τα πράγματα δεν φαίνεται να πηγαίνουν καλά. Για πρώτη φορά από τότε που το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του Ερντογάν ανέλαβε την εξουσία το 2002, υπάρχει μία σοβαρή προοπτική πολιτικής αλλαγής. Ο πληθωρισμός τρέχει πάνω από 80% ετησίως, η τουρκική λίρα έχει σημειώσει κατακόρυφη πτώση έναντι του δολαρίου και η δημοτικότητα της κυβέρνησης έχει βυθιστεί, καθώς οι οικονομικές δυσκολίες έχουν αυξηθεί. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, το AKP φαίνεται να έχει την υποστήριξη μόλις του 30%.

«Απέναντι στις απειλές του Ερντογάν η Ευρωπαϊκή Ενωση, το πιο πιθανό είναι να παραμείνει θεατής αντί για δύναμη υπέρ της μετριοπάθειας ή της αλλαγής», σημειώνει ο Τέιλορ. Είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Τουρκίας, αλλά έχει χάσει την επιρροή της στην Αγκυρα, καθώς η διαδικασία ένταξης της χώρας στην ΕΕ πνέει τα λοίσθια και οι Βρυξέλλες πρέπει να εξαγοράζουν τακτικά την Τουρκία με οικονομική βοήθεια για να κρατήσει σχεδόν 4 εκατομμύρια σύρους πρόσφυγες στο έδαφός της αντί να τους αφήσει να εισρεύσουν στην Ελλάδα.

«Η Δύση αναμφίβολα θα ανακουφιζόταν εάν απαλλαγεί από τον Ερντογάν. Αλλά οι κυβερνήσεις παίζουν εκ του ασφαλούς, διατηρούν ανοιχτές γραμμές επικοινωνίας και προσφέρουν καταθλιπτικά λίγη δημόσια βοήθεια στην αντιπολίτευση, παρόλο που προσεύχονται σιωπηλά για μία πιο μετριοπαθή, φιλοδυτική Τουρκία τον Ιούνιο. Ας ελπίσουμε σε μία θετική έκβαση» σημείωσε κλείνοντας το άρθρο του ο Τέιλορ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News