Το 2015, παίκτης της Ρεάλ Μαδρίτης ακόμη, ο Κριστιάνο Ρονάλντο μοιραζόταν με το τηλεοπτικό κοινό της εκπομπής του ITV, «The Jonathan Ross Show», τα όνειρά του για τον επίλογο της μυθικής του καριέρας. Δεν θα τον έγραφε, έλεγε τότε, στις ΗΠΑ, το Κατάρ, ή το Ντουμπάι, αλλά σε top επίπεδο: σε κάποιο από τα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, σε έναν σύλλογο – πρωταγωνιστή στο Τσάμπιονς Λιγκ. Η ζωή του τα ‘φερε αλλιώς. Η Αλ Νασρ (στα Αραβικά σημαίνει «Η νίκη») δεν είναι, καν, ο κορυφαίος σύλλογος της Σαουδικής Αραβίας – η Αλ Χιλάλ έχει κατακτήσει διπλάσιους τίτλους πρωταθλήματος. Οι διεθνείς διακρίσεις της είναι, σχεδόν, ανύπαρκτες.

Ο πιο διάσημος αθλητής από το 2016 έως το 2019 σύμφωνα με το ESPN, μια από τις 100 προσωπικότητες με τη μεγαλύτερη επιρροή στον πλανήτη το 2014 σύμφωνα με το Time, αυτός που επί μιάμιση δεκαετία μοιράστηκε την ηγεμονία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου με τον Λιονέλ Μέσι, που δεν του έκανε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ επειδή δεν έπαιζε στο Τσάμπιονς Λιγκ, θα δώσει τις τελευταίες του παραστάσεις σε ένα γηπεδάκι 25.000 θέσεων, το οποίο σπανίως γέμιζε τα τελευταία χρόνια. Εκεί που πριν από (σχεδόν) 10 χρόνια ολοκλήρωσε την καριέρα του ο Αγγελος Χαριστέας. Χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, που τόσο πολύ επιζητούσε με κάθε τρόπο. Με προοπτική να σηκώσει (στην καλύτερη των περιπτώσεων) το Τσάμπιονς Λιγκ της Ασίας. Δήλωσε, μάλιστα, ενθουσιασμένος. Επειδή -λέει- το όραμα της νέας του ομάδας τον εμπνέει. Ελα τώρα, Κριστιάνο.

Στο Ριάντ τον οδήγησε το φαραωνικό συμβόλαιο που του προσφέρθηκε, με συνολικές αποδοχές (μαζί με τα μπόνους και τα έσοδα από εμπορικές συμφωνίες) 500 εκατομμυρίων ευρώ για δυόμισι χρόνια. Θα είναι ο πιο ακριβοπληρωμένος αθλητής όλων των εποχών, σε όλα τα σπορ. Ο διάδοχος του θρόνου, Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, ο οποίος προσφάτως εξαγόρασε τη Νιούκαστλ μέσω του κρατικού fund της χώρας του, ήταν εξαιρετικά γενναιόδωρος μαζί του. Ηθελε να τον βάλει στη βιτρίνα του σαουδαραβικού ποδοσφαίρου. Κι εκείνος δέχτηκε να παίξει τον ρόλο του αστραφτερού εκθέματος, επειδή όλα -και όλοι- έχουν την τιμή τους. Αλλά και γιατί, περισσότερο από τα χρήματα, χρειαζόταν ένα φάρμακο για τον πληγωμένο του εγωϊσμό.

Το 2022 δεν του φέρθηκε καλά. Ηταν η χειρότερή του χρονιά μετά το 2003, που έκανε το πρώτο μεγάλο βήμα στην καριέρα του με τη μεταγραφή του στη Γιουνάιτεντ και χρίστηκε διεθνής με την εθνική Ανδρών της Πορτογαλίας. Ο προπονητής του στο Μάντσεστερ του έκανε καψόνια (προφανώς, σε συνεννόηση με τη διοίκηση) για να τον ξεφορτωθεί. Πήγε στο Κατάρ ως ο διασημότερος άνεργος του Κόσμου με σκοπό να αποδείξει ότι δεν ξόφλησε, όμως εκεί τον περίμεναν τα χειρότερα. Είδε το όνομά του στη χειρότερη ενδεκάδα του τουρνουά. Ακόμη και ο μέντοράς του, Φερνάντο Σάντος, τον κράτησε δυο φορές στον πάγκο των αναπληρωματικών. Οι φακοί των φωτορεπόρτερ, εστιασμένοι στο πρόσωπό του, αναζητούσαν γκριμάτσες απογοήτευσης και οργής.

Η αγωνιώδης προσπάθειά του να πιστωθεί εκείνος το γκολ του συμπαίκτη του, Μπρούνο Φερνάντες, πιστεύοντας πως θα μπορούσε να ξεγελάσει όλα τα τηλεοπτικά ριπλέι, ήταν αξιολύπητη. Η ασέβεια που επέδειξε απέναντι στον προπονητή του, ο οποίος υπήρξε γι’ αυτόν πατρική φιγούρα, ασυγχώρητη. Οι μπηχτές της συντρόφου του και της αδελφής του στα social media ήταν, μάλλον, δικές του σκέψεις. Η Χεορχίνα έγραψε πως όλος ο κόσμος τον φθονεί για όσα έχει πετύχει. Για να του φτιάξει το κέφι, του αγόρασε μια Rolls Royce. Στην ψηφοφορία για τη «Χρυσή Μπάλα», καταποντίστηκε. Τσακώθηκε με τον ατζέντη και κουμπάρο του, Ζόρζε Μέντες, επειδή δεν κατάφερε να του βρει έναν σύλλογο για να κλείσει αξιοπρεπώς την καριέρα του. Κι όταν ανέθεσε την αναζήτηση σε άλλον μάνατζερ, βρήκε μόνο κλειστές πόρτες.

Η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου από τον Λιονέλ Μέσι ήταν, για τον ματαιόδοξο Ρονάλντο, η «χαριστική βολή». Η φωτογραφία που δείχνει τον ιστορικό του αντίπαλο να σηκώνει το χρυσό αγαλματίδιο, θα τον στοιχειώνει για πάντα. Ενώ εκείνος… Τα βουρκωμένα μάτια του καθώς κατευθύνεται προς τα αποδυτήρια της Πορτογαλίας, με μόνη συντροφιά έναν σεκιουριτά, θα είναι, πιθανότατα, η τελευταία εικόνα του από την κεντρική ποδοσφαιρική σκηνή.

Ο Μέσι θα εξακολουθήσει να αγωνίζεται στο κορυφαίο επίπεδο. Συμφιλιωμένος με τον πανδαμάτορα χρόνο, πλέον δεν απαιτεί να είναι το πρώτο βιολί της ομάδας του. Για τον Κριστιάνο, όμως, δεν βρέθηκε μια Παρί να τον κρατήσει στο προσκήνιο. Επειδή εκείνος, έχοντας επενδύσει πολλά στη φυσική του κατάσταση, με την εκγύμναση και τη διατροφή του, αρνείται να αποδεχθεί τη φθορά του. Τον Φεβρουάριο θα κλείσει τα 38, αλλά στο μυαλό του η ηλικία είναι ένας αντίπαλος που μπορεί να νικήσει.

Αναζήτησε ένα βασίλειο που θα τον ήθελε για βασιλιά του, και το βρήκε στην ποδοσφαιρική εξορία της Σαουδικής Αραβίας. Θα πετύχει πολλά γκολ εκεί – το επίπεδο είναι πολύ χαμηλό. Οι ντόπιοι θα τον αποθεώσουν. Τα πετροδόλαρα θα σκουπίσουν τα δάκρυά του. Αλλά ο Γκάρι Νέβιλ έχει δίκιο: για τον παίκτη που έγραψε ιστορία στα τρία κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης, αυτό το φινάλε είναι θλιβερό.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News