Ανησυχία προκαλούν τα ευρήματα επιστημόνων από ινστιτούτα στο Λίβερπουλ, στην Καλιφόρνια και στη Νότια Κορέα, για τη ραγδαία άνοδο της στάθμης των υδάτων στο Αιγαίο μέσα σε 20 χρόνια.

Ερευνητές από το Εθνικό Ωκεανογραφικό Κέντρο της Βρετανίας στο Λίβερπουλ, το Εργαστήριο Προώθησης Πυραύλων της NASA στην Καλιφόρνια και το Πράσινο Κλιματικό Ταμείο στη Νότια Κορέα μελέτησαν τα επίπεδα της στάθμης των υδάτων σε ολόκληρη τη Μεσόγειο από το 1960 έως το 2018, χρησιμοποιώντας στοιχεία από δορυφόρους, όργανα μέτρησης της παλίρροιας, μετρήσεις της τήξης παγετώνων και υπολογιστικά μοντέλα.

Προς έκπληξή τους, διαπίστωσαν ότι η περίοδος αυτή χωρίζεται στα δύο, με εντελώς αντίθετα φαινόμενα: από το 1960 έως το 1989, τα επίπεδα της στάθμης της θάλασσας μειώνονταν κάθε χρόνο. Συνολικά, παρατήρησαν μείωση σε όλη τη Μεσόγειο κατά εννέα χιλιοστά, κάτι που οφείλεται, όπως ανακάλυψαν, στην αυξημένη ατμοσφαιρική πίεση πάνω από τη λεκάνη της Μεσογείου.

Ωστόσο, από το 1989 μέχρι το 2018 συνέβη το ακριβώς αντίθετο: η στάθμη της θάλασσας παρουσίασε απότομη και συνεχή άνοδο, φτάνοντας κατά μέσο όρο τα 3,6 χιλιοστά τον χρόνο. Η αύξηση αυτή, που χαρακτηρίζεται «δραματική» από τους επιστήμονες, οφείλειται στο λιώσιμο των παγετώνων στη στεριά και στην άνοδο της θερμοκρασίας των υδάτων στις θάλασσες και τους ωκεανούς.

Το ανησυχητικό, όμως, είναι ότι η άνοδος της στάθμης δεν είναι ομοιόμορφη σε όλη τη Μεσόγειο, αλλά πολύ πιο έντονη, διπλάσια από ό,τι σε άλλα σημεία, στο Αιγαίο, στην Αδριατική και στη Θάλασσα του Λεβάντε, δηλαδή στην ανατολική Μεσόγειο.

Συγκεκριμένα, τα νερά σε αυτές τις θάλασσες έχουν ανεβεί κατά οκτώ εκατοστά μέσα σε μια 20ετία. Αντιθέτως, στο Ιόνιο και στο Νότιο Κρητικό Πέλαγος (Λιβυκό) η άνοδος που παρατηρείται μειώνεται στο μισό.

Τα αίτια αυτής της διαφοράς δεν είναι ξεκάθαρα, τονίζουν οι ερευνητές. Ενδεχομένως να οφείλεται στη διαφορετική πυκνότητα και κυκλοφορία των υδάτων στα συγκεκριμένα σημεία της Μεσογείου. Σε κάθε περίπτωση, όμως, επισημαίνουν ότι το φαινόμενο πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν στα έργα που γίνονται στις ακτές.

«Κατασκευές (για την προστασία των ακτών) όπως τα θαλάσσια τείχη είναι αποτελεσματικές αλλά ακριβές. Οι αξιόπιστοι υπολογισμοί της ανόδου της στάθμης τοπικά θα βοηθήσουν τους μηχανικούς να λάβουν τα σωστά μέτρα για την προστασία των ακτών με το μικρότερο δυνατό κόστος», είπε ο Φρανσίσκο Μιρ Καλαφάτ, ένας από τους επιστήμονες της μελέτης, από το Εθνικό Ωκεανογραφικό Κέντρο, στο Λίβερπουλ.

Η έρευνα δημοσιεύεται στο JGR Oceans, όπως σημειώνει ο Guardian.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News