Εχω δει τον Πελέ από κοντά δύο φορές. Την πρώτη πιο κοντά από όσο θα μπορούσα να φανταστώ. Είναι Ιούνιος του 2004 και ακολουθώ την παγκόσμια ολυμπιακή λαμπαδηδρομία της Αθήνας. Στο Ρίο όλα θα ξεκινούσαν με μία τελετή στο Μαρακανά που τότε μου φάνηκε ετοιμόρροπο, σχεδόν εγκαταλελειμμένο -το ανακαίνισαν αργότερα, για τους Ολυμπιακούς και το Μουντιάλ.

Μέσα στο αχανές στάδιο ήρθαν παιδιά που σχημάτισαν τους ολυμπιακούς κύκλους, φορώντας μάλιστα στολές με το έμβλημα της Αθήνας 2004. Ωσπου ξαφνικά ακούστηκε ο ήχος ενός ελικοπτέρου. Ηταν το ελικόπτερο που μετέφερε τον Πελέ. Προσγειώθηκε στο κέντρο του γηπέδου και ο θρύλος πάτησε το χορτάρι που ήξερε τόσο καλά. Κόσμος δεν υπήρχε στις κερκίδες, μόνο δημοσιογράφοι. Και άκουσα έναν βραζιλιάνο συνάδελφο να λέει ότι ο Πελέ δεν είναι τόσο δημοφιλής όσο νομίζουμε, είναι πολλοί αυτοί που τον αντιπαθούν λόγω πολιτικών θέσεων και της πορείας που ακολούθησε όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο.

Κατέβηκε ευθυτενής από το ελικόπτερο με στολή λαμπαδηδρόμου. Η δάδα άναψε και με ελαφρύ τροχάδην κατευθύνθηκε προς την έξοδο. Ηταν εμφανώς (και αληθινά) συγκινημένος. Εκλαιγε. (Λίγες μέρες αργότερα είδα να κλαίει με τον ίδιο τρόπο ο…Σιλβέστερ Σταλόνε.) Εβγαλε τη φλόγα από το στάδιο και την παρέδωσε στον επόμενο λαμπαδηδρόμο. Τον πλησιάσαμε για δηλώσεις και, φυσικά, καμιά φωτογραφία. Ηταν περιστοιχισμένος από μία ομάδα προσώπων από τα οποία έπρεπε να αποσπάσεις τη σχετική έγκριση. Μας είπαν ότι δεν θα κάνει δηλώσεις, ούτε θα φωτογραφηθεί.  Τελικά έβγαλε ελάχιστες. Ο Πελέ απλώς χαμογελούσε. Την άλλη μέρα αγόρασα τις αθλητικές εφημερίδες του Ρίο. Περίμενα να δω πρωτοσέλιδα με τεράστιες φωτογραφίες του Πελέ. Δεν υπήρχαν, οι εφημερίδες είχαν επιλέξει άλλους λαμπαδηδρόμους. Και σκέφτηκα ότι τα λόγια του βραζιλιάνου δημοσιογράφου πρέπει να περιείχαν αλήθεια…

Τον ξαναείδα μερικούς μήνες αργότερα, την άνοιξη του 2005, όταν πήγα να καλύψω την επίσκεψη του στην Ξάνθη για τα εγκαίνια του αθλητικού κέντρου που δημιούργησε ο μεγαλομέτοχος Χρήστος Πανόπουλος. Ολοι ήθελαν να μάθουν πόσα πήρε. Δεν το μάθαμε. Εκεί ο Πελέ ήταν μία γελαστή μηχανή. Φόρεσε φανέλα της Ξάνθης, έβγαλε δεκάδες φωτογραφίες με τον μεγαλομέτοχο, ο οποίος τον ανέβασε για βόλτα στη μοτοσικλέτα του. Εντάξει, δουλειά του ήταν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News