Ηταν μια εποχή –όχι και τόσο μακρινή– που όλη η Δύση, συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Ελλάδας, είχε καταγοητευτεί από τον βενεζουελάνο πολιτικό Χουάν Γκουαϊντό και πίστευε ότι αυτός θα μπορέσει να απαλλάξει τη Βενεζουέλα από το «καθεστώς» του αριστερού Νικολάς Μαδούρο (χαρακτηριστικό είναι ότι μια από τις πρώτες ενέργειες της κυβέρνησης Μητσοτάκη το καλοκαίρι του 2019 ήταν να σπεύσει αναγνωρίσει τον Γκουαϊντό ως μεταβατικό πρόεδρο και ηγέτη της λατινοαμερικανικής χώρας).

Αυτή εποχή παρήλθε. Τώρα τον 39χρονο πολιτικό, που έλεγε στους Αμερικανούς ότι θα έδιωχνε τον Μαδούρο σε 24 ώρες, δεν τον πιστεύουν ούτε οι δικοί του: η πλειοψηφία της αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα αξίωσε να διαλυθεί η «μεταβατική κυβέρνηση» του Χουάν Γκουαϊντό, κρίνοντας ότι, τέσσερα χρόνια μετά την αυτοαναγόρευσή της, έχει αποδυναμωθεί χωρίς να έχει επιτύχει τους πολιτικούς της στόχους.

«Απευθυνόμαστε στη χώρα (…) για την εφαρμογή του Συντάγματος της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας (και)τον τερματισμό της άσκησης των καθηκόντων της μεταβατικής κυβέρνησης που προβλέπεται την 4η Ιανουαρίου» του 2023, ανέφερε ανακοίνωση που υπογράφουν 69 από τους 112 αντιπολιτευόμενους που είχαν υποστηρίξει την αυτοανακήρυξη του Γκουαϊντό σε ρόλο «μεταβατικού προέδρου» το 2019, όταν η αντιπολίτευση είχε τον έλεγχο του κοινοβουλίου.

«Οι αναμενόμενοι στόχοι της απελευθέρωσης δεν επιτεύχθηκαν και η χώρα απαιτεί νέους δρόμους που θα μας οδηγήσουν στη δημοκρατία», υπογραμμίστηκε στο κείμενο, το οποίο υπέγραψαν στελέχη των μεγαλύτερων παρατάξεων της αντιπολίτευσης: του κόμματος Δημοκρατική Δράση (Acción Democrática, AD), του κόμματος Πρώτα Δικαιοσύνη (Primero Justicia, PJ) και του κόμματος Μια Νέα Εποχή (Un Nuevo Tiempo, UNT).

Η ανακοίνωση δόθηκε στη δημοσιότητα έπειτα από ειδική συνεδρίαση του κοινοβουλίου που εξελέγη το 2015. Αυτή η εθνοσυνέλευση υποστηρίζει ότι είναι η νόμιμη καθώς χαρακτηρίζει τις βουλευτικές εκλογές του 2020, τις οποίες κέρδισε η σοσιαλιστική παράταξη του προέδρου Νικολάς Μαδούρο, άκυρες και «απάτη».

Την ειδική συνεδρίαση συγκάλεσε στα τέλη της περασμένης εβδομάδας ο ίδιος ο Χουάν Γκουαϊντό, ο οποίος εξακολουθεί να πιστεύει πως η «μεταβατική προεδρία» του είναι «απαραίτητη» για τη «μη αναγνώριση του καθεστώτος» του Μαδούρο σε διπλωματικό επίπεδο και για την «προστασία» των πόρων της χώρας στο εξωτερικό.

«Μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι αυτός ο συνταγματικός μηχανισμός (…) που μας προστάτευσε ήταν χρήσιμος για να αποκηρυχθεί η δικτατορία και για τις παραδόσεις βοήθειας», καθώς και για να «προστατευθούν πόροι, να υποστηριχθεί αυτό το στάδιο δημοκρατικής αντίστασης», ανέφερε ο Γκουαϊντό σε βίντεο που μεταφορτώθηκε σε ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης, ζητώντας υπομονή ως το αποτέλεσμα του διαλόγου.

Οι αντιπολιτευόμενοι που υπέγραψαν το κείμενο αντιτείνουν, από την πλευρά τους, πως η ευρεία διεθνής υποστήριξη της οποίας έχαιρε ο Γκουαϊντό το 2019 έχει εξανεμιστεί.

Αν και οι ΗΠΑ παραμένουν στο πλευρό του, έχει απολέσει την υποστήριξη χωρών όπως η Αργεντινή, το Μεξικό, το Περού και πρόσφατα η Κολομβία, στις οποίες αναδείχθηκαν στο μεταξύ κυβερνήσεις διάφορων αποχρώσεων της λατινοαμερικάνικης Αριστεράς.

Η ύπαρξη της «μεταβατικής κυβέρνησης» διχάζει τους τελευταίους μήνες την αντιπολίτευση, που αξιώνει να διεξαχθεί το 2023 διαδικασία για να αναδειχθεί ο ενιαίος υποψήφιός της, που θα αντιμετωπίσει τον Νικολάς Μαδούρο στις προεδρικές εκλογές του 2024.

Σκοπός του Γκουαϊντό ήταν η θητεία της «μεταβατικής κυβέρνησης» της οποίας ηγείται να παραταθεί για άλλον έναν χρόνο και να διατηρήσει τον έλεγχο της CITGO, θυγατρικής στις ΗΠΑ της κρατικής επιχείρησης πετρελαίου της Βενεζουέλας, της PdVSA, και άλλων πόρων της χώρας στο εξωτερικό.

Όμως άλλες δυνάμεις της αντιπολίτευσης θέλουν να δημιουργηθεί νέα επιτροπή του δικού τους κοινοβουλίου για να διαχειρίζεται τους πόρους αυτούς.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News