«Εφ’ όσον οι πολίτες μας εμπιστευτούν». Νομίζω αυτή η φράση είναι η πλέον ενδεικτική της φιλοσοφίας του Κυριάκου Μητσοτάκη και του πόσο διαφέρει από τη «μανιέρα» προηγούμενων. Διαφοροποιείται από την τύφλωση κυβερνητικού μεγαλοπιάσματος, με αποκορύφωμα το Τσιπρικό «Είμαι άχαστος». Το αυτό αποδεικνύει και η επιμονή του Πρωθυπουργού αναφορικά με τη διεξαγωγή εκλογών στην τετραετία, καίγοντας πολλές ευκαιρίες, και όχι η εθιμοτυπική επίσπευση κατά το δοκούν.

Πρόσφατα, στην πολιτική σκηνή μας «έπεσε» και κάτι ακόμα ενδιαφέρον. Η ενημέρωση των πολιτών, όχι για το Market Pass, αλλά από πού προέρχονται τα χρήματα για το Market Pass. Αυτό οφείλει να είναι το ερώτημα κάθε φορά που βρέχει χρήματα, γιατί είμαστε δραματικά πονηρεμένοι στο μετέπειτα «μούσκεμα». Από τα υπερκέρδη των διυλιστηρίων πετρελαίου, η απάντηση. Των Βαρδινογιάννη και Λάτση.

Είναι μια πολύτιμη διαφοροποίηση η ψήφος που δίνεται μετά τον υπολογισμό των εφικτών σε μια 4ετία, όχι από την αψάδα της αναζήτησης ενός «νεφελώδους» ιδανικού. Πόσα από εκείνα που υποσχέθηκε η κυβέρνηση πραγματοποίησε, συνυπολογίζοντας και τις αντιξοότητες που έτυχαν, και όχι πόσες δικαιολογίες επικαλείται. Ποιος μπορεί να μη «δει» έναν Πρωθυπουργό που κατηύθυνε πολυδιάστατα κάθε υπουργείο, χωρίς ωστόσο όλοι οι υπουργοί να έχουν να επιδείξουν αποτελεσματικό έργο. Η τραγική έλλειψη στελεχών, λέτε να αφήνει έξω την πολιτική;

Η ανούσια επιμονή –που και πάλι δεν αποφύγαμε– να υπουργοποιούνται άσχετοι με το αντικείμενο… Τι είναι η διακυβέρνηση; ΙΕΚ; Ο Πιερρακάκης πέτυχε γιατί επιλέχθηκε για να εργαστεί στο αντικείμενό του. Πόσοι όμως επιτυχημένοι, με σώας τα φρένας, αποδέχονται να παραδώσουν την αξιοπρέπειά τους (και της οικογενείας τους) για να εισέλθουν στο σύγχρονο Κολοσσαίο; «Μου πήρε λίγο χρόνο για να καταλάβω ότι η Βουλή είναι ένα καφενείο» είχε πει η Ελένη Βλάχου πριν από χρόνια. Φαντάσου, τώρα!

Αλλά, αγαπητοί, στον αντίποδα αυτών, ποιος μπορεί να μη «δει» έναν Πρωθυπουργό που μας εκπροσώπησε σε κάθε περίσταση από αξιοπρεπώς έως θριαμβευτικά, όπως στο Αμερικανικό Κοινοβούλιο, κυρίως δε έναν Πρωθυπουργό που διαθέτει τα προσόντα για να απευθύνεται στους ευρωπαίους εταίρους, όχι μόνο ως ισοϋψής, αλλά και να ηγείται πρωτοβουλιών και να εισακούεται ως συνεργάτης.

Βέβαια, αυτό που πάνω από όλα πρέπει να συνυπολογίσουμε είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης απευθύνεται σε ψηφοφόρους που δεν καταπίνουν αμάσητα, δεν έχουν «έρωτα» μαζί του και τον αντιπολιτεύονται με αντανακλαστικά καλύτερα από όποια αντιπολίτευση, όπως π.χ. για την ασυγχώρητη περίπτωση Πάτση, τη θολή υπόθεση της αγοράς του συστήματος παρακολούθησης και των παρακολουθήσεων της ΕΥΠ, με τον Μητσοτάκη να έχει αναλάβει την αρμοδιότητα εποπτείας της υπηρεσίας… Τι την ήθελε; Ενώ άλλοι κλείνουν τα μάτια σε θηριώδη και πρόθυμα παραδίδουν και πάλι την τύχη τους στα χέρια του ιδίου που τους έφτυσε ποικιλοτρόπως…

Υπάρχει ευκρινέστερο από τη διαχείριση στο Μάτι; Από τη σύσκεψη στην Πυροσβεστική μέχρι την κρουαζιέρα για ξεκάπνισμα και τη φράση: «Και να σου είχα δώσει τα χρήματα, θα τα είχες φάει». Ιδού σε αντιδιαστολή το δράμα της καψούρας… Οι ψηφοφόροι της κυβέρνησης του Μητσοτάκη καιροφυλακτούν στον αυτόματο. Και από αυτό το σημείο ξεκινάει η προσωπική διαρκής αγωνία μου για μια δυνατή αντιπολίτευση πιο πολύ απ’ ό,τι για κυβέρνηση (συμπεριλαμβανομένου και του Δήμου της Αθήνας). Ονειρεύομαι έναν τύπο σαν αυτόν τον μοντέρνο τύπο….

Ο Στέφανος Μάνος είναι ο πιο νέος πολιτικός που διαθέτουμε. Που να μην τους αφήνει σε χλωρό κλαδί, πολυμέτωπα, πολυδιάστατα και καταθέτοντας πάντα χρήσιμες, εφικτές προτάσεις. Η απογοήτευσή μου ξεκινάει από την ανυπαρξία σοβαρής αντιπολίτευσης, υγιούς διεξόδου συνεργασίας. Τόσο τραγικά «μούχλα», τόσο εμμονικά και τεμπέλικα με κωλύματα, τόσο μικρομεγαλίστικα υπεροπτικά Τσίπρας και Ανδρουλάκης!

Με τη δραματική γνώση, «στο πετσί μας» πια, ότι η δεύτερη τετραετία μπορεί να ανήκει με σειρά λογικής στην κυβέρνηση Πρωθυπουργίας Κυριάκου Μητσοτάκη που εξέπληξε θετικά σε πολλούς τομείς αλλά… Πάντα η δεύτερη 4ετία είναι καταστροφική στην ψυχοσύνθεση της όποιας κυβέρνησης γιατί τους ραντίζει αστερόσκονη βεβαιοτήτων, έπαρσης, «μονιμότητας», αχαστίας (γεια σου, λεξιπλάστη Αλέξη). Αυτά!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News