Τα όσα συμβαίνουν και επισωρεύονται τις τελευταίες εβδομάδες στο πολιτικο-κοινωνικό επιβαρυμένο περιβάλλον, θα αποτελέσουν σίγουρα παραμέτρους οι οποίες θα επιδράσουν στις εκλογές.

Από τις υποθέσεις διαφθοράς με ελληνικό ενδιαφέρον στην Ευρώπη και τις υποκλοπές, έως τα κυκλώματα μαστροπείας και παιδοφιλίας και τις δραστηριότητες βουλευτών που «βγάζουν μάτι» και από την ξεχασμένη δίκη των δύο πρώην υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ έως τα ανατριχιαστικά που επανέρχονται στην μνήμη από τις καταθέσεις των μαρτύρων στη δίκη για τα όσα συνέβησαν στο Μάτι, όλα είναι ενοχλητικά. Και μάλιστα πολύ.

Υπό αυτές τις συνθήκες, το να γίνεται αντιπαράθεση για το αν το market pass εξαγοράζει ψήφους ή αν πράγματι βοηθά κάποιους και το να δίνει παραστάσεις ο Αδωνις στα σουπερμάρκετ, τις λαχαναγορές και τις λαϊκές, προσδίδει μία νότα γελοιότητας στο σκηνικό, αλλά δεν το ελαφραίνει.

Παρεμπιπτόντως, είμαστε βέβαιοι ότι το market pass είναι αποτελεσματικό μέσον εξαγοράς ψήφων; Ή μήπως είναι για κάποιους κάτι ντροπιαστικό και υποτιμητικό και πάντως με ουδέτερο τελικά εκλογικό αποτύπωμα; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κυβέρνηση για λόγους εκλογικούς το δίνει, η πρόθεση όμως δεν είναι πάντοτε βέβαιο ότι συμπίπτει με το αποτέλεσμα.

Τι είναι αυτό που θα κρίνει τελικά τις εκλογές; Τα «βλέπουμε» όλα και αρκούν οι δημοσκοπήσεις για την περιγραφή των πολιτικών συσχετισμών της περιόδου; Ή μήπως θα πρέπει κανείς να έχει υπόψη του μερικά στοιχεία που θα δικαιολογούσαν την επιφύλαξη; Κάποιες λεπτομέρειες που μπορεί να μας οδηγήσουν σε πεδία πολύ διαφορετικά από αυτά που φανταζόμαστε;

Για να μην μακρηγορούμε και να μην επαναλαμβάνουμε το πόσο καθοριστική είναι η συμμετοχή για τη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος, το στοιχείο που μπορεί να ανατρέψει σχεδόν όλες τις σημερινές συζητήσεις, προκύπτει από μία απλή αναζήτηση: Ποιος μπορεί να ωφελείται πολιτικά από τα φαινόμενα διαφθοράς, από τις υποκλοπές και από την κοινωνική αποσύνθεση, μεγαλύτερης ή μικρότερης έκτασης;

Δεν θέλει και πολλή σκέψη. Προφανώς και ωφελούνται οι ακραίοι του πολιτικού φάσματος. Και προφανέστερα οι ακροδεξιοί (οποιασδήποτε απόκλισης).

Οφείλει κανείς υπό αυτό το πρίσμα να θυμηθεί κάτι. Η Χρυσή Αυγή στις εκλογές του 2019 είχε λάβει 2,93%. Για 0,07%, δηλαδή κάτι λιγότερο από 40.000-50.000 ψήφους, δεν μπήκε στη Βουλή. Αν είχε μπει, θα είχαμε επτά κόμματα, αυτοδυναμία δεν θα υπήρχε και πιθανώς θα μιλούσαμε για άλλα.

Σήμερα οι ακροδεξιοί πολιτικοί επίγονοι της Χρυσής Αυγής είναι δημοσκοπικά σταθεροποιημένοι κάπου στο 2% και λίγο παραπάνω. Το στοίχημα για το αν θα μπουν στη Βουλή δεν έχει και εξωφρενική απόδοση. Αυτό θα πρέπει να το λάβουν υπόψη όλοι εκείνοι που συζητούν εκτός θέματος και που θα κάνουν τους έκπληκτους και απογοητευμένους, αν στις βραδιές των εκλογών προκύψει η μεγάλη περιπλοκή.

Το έχουμε ξαναζήσει πριν από δέκα ακριβώς χρόνια και δεν θα έπρεπε να έχει ξεχαστεί.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News