Οταν ο Μητσοτάκης ανέβηκε στη βήμα, έβαλε μία υπόθεση στη συζήτηση. Αν, σύμφωνα με τις φήμες, ανακοίνωνε την προσφυγή στις κάλπες, αυτή θα ήταν η τελευταία κοινοβουλευτική αντιπαράθεσή του με τον Τσίπρα. «Αναφερθήκατε στο παρελθόν. Για το μέλλον μιλήσατε μόλις τρία λεπτά» είπε προς τον αντίπαλό του.

Δίκαιο είχε. Ομως ακόμα και αν ο Τσίπρας γνώριζε ότι ήταν η τελευταία του ομιλία σε αυτή τη Βουλή, πάλι τα ίδια θα έλεγε. Θα τα πει και από το μπαλκόνι. Και ο Μητσοτάκης το ίδιο θα κάνει. Θα διαβάζει ξανά και ξανά την ομιλία του πριν τη ψηφοφορία για τον προϋπολογισμό. Και ίσως να κάνει την κεντρική προεκλογική συγκέντρωση της Νέας Δημοκρατίας έξω από σούπερ μάρκετ.

Το μέτρο που ανακοίνωσε, για την εξαμηνιαία επιδότηση των αγορών τροφίμων με το 10% του κόστους τους, είναι ίσως το πιο ακραίο προεκλογικό μέτρο που ακούσαμε ποτέ. Τα χρήματα θα προκύψουν από επιπλέον φορολόγηση στα κέρδη των διυλιστηρίων. Είναι μία απόφαση που μάλλον θα θέσει σε νέα βάση τη σχέση της κυβέρνησης με τα συμφέροντα που κινούνται στον χώρο του πετρελαίου. Και η υπόθεση έχει την πλάκα της. Ο Μητσοτάκης, πριν εκλεγεί, έλεγε ότι το θέμα δεν είναι να δίνεις επιδόματα, αλλά να δημιουργείς πλούτο. Τελικώς, έτσι όπως τα έφερε και η συγκυρία, έχει δώσει επιδόματα που δεν ονειρεύτηκε κανένας προκάτοχός του.

Ετσι θα πάει, ο Μητσοτάκης, στις εκλογές. Προτάσσοντας τα οικονομικά, καταγγέλλοντας ταυτόχρονα τη σύμπλευση του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ (του έδωσαν το δικαίωμα να το κάνει), θέλοντας να πείσει ξανά τους κεντρώους ότι αποτελεί τη μοναδική επιλογή σταθερότητας. Και ο Τσίπρας θα πάει από την άλλη, στο δικό του προνομιακό πεδίο, στο σημείο που το γήπεδο είναι ευνοϊκό για αυτόν. Θα ρίχνει αλάτι στην πληγή των υποκλοπών, θα επενδύει στη δυσαρέσκεια των πολιτών και θα καλεί τους κεντρώους να ακούσουν τις δημοκρατικές τους ευαισθησίες. Από δίπλα θα έχει ένα καλάθι εξαγγελιών που παραπέμπει στο Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Υποσχέθηκε ως και κρατικοποίηση της ΔΕΗ —το έχει ξαναπεί, αλλά δεν λέει πώς θα το κάνει.

Στις εκλογές, λοιπόν, θα πάμε με δύο παράλληλους μονολόγους. Ο ένας θα απευθύνεται κυρίως στην τσέπη και ο άλλος στο συναίσθημα. Ο ένας θα έχει τη δεσμίδα στο χέρι και θα μοιράζει λεφτά, ο άλλος θα ισχυρίζεται ότι μπορεί να δώσει περισσότερα. Ο ένας θα έχει αντιμέτωπο τον άλλον, αλλά και οι δύο θα έχουν να αντιμετωπίσουν το παρελθόν τους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News