Δύο κρίσιμες υποθέσεις είχε έως τώρα η θητεία Ανδρουλάκη στο τιμόνι του ΠΑΣΟΚ που μετράει ένα χρόνο. Την υπόθεση της παρακολούθησης του κινητού του τηλεφώνου από την εποπτευόμενη από το Μαξίμου ΕΥΠ τον περασμένο Αύγουστο και την υπόθεση Καϊλή. 

Στην πρώτη περίπτωση ο κ. Τσίπρας, έκανε όπως λένε στο χωριό μου «hijack» την όλη ιστορία. Aνάλογα με τη μετάφραση του αγγλικού όρου που τον ακούμε και για τις αεροπειρατείες, αυτό σημαίνει ότι κατάφερε να γίνει σφετεριστής, να την οικειοποιηθεί και να επισκιάσει εκείνον που τον αφορούσε. 

Στο σοβαρό ζήτημα των παρακολουθήσεων, το ΠΑΣΟΚ αντί να αποκομίσει κέρδη έναντι της ΝΔ και του βασικού του ανταγωνιστή, του ΣΥΡΙΖΑ, που παραδέχτηκε κι αυτός υποκλοπές επί των ημερών του, βρέθηκε να ακολουθεί την πλειοδοσία ονομάτων και αστήρικτων ιστοριών στις οποίες «πάτησε» ο κ. Τσίπρας. 

Ετσι, αντί το θέμα αυτό να ενισχύει την αρχική δυναμική του Ανδρουλάκη μετά τον εκλογικό του θρίαμβο στις εσωκομματικές εκλογές έναντι του Γιώργου Παπανδρέου, λειτούργησε ως φρένο αυτής της δυναμικής. 

Τέσσερις μήνες μετά τον Αύγουστο των υποκλοπών, το επόμενο κρίσιμο ζήτημα που απαιτούσε χειρισμό ήταν το Qatargate και η υπόθεση Καϊλή. Εδώ δεν υπήρχε ευκαιρία για ανάπτυξη δυναμικής, αλλά αντίθετα υπήρχε η επείγουσα ανάγκη διαχείρισης των εντυπώσεων. 

Το κόμμα έπρεπε να παίξει άμυνα για να μην επιτρέψει το τσουβάλιασμα με αναφορές στις περιπτώσεις Τσοχατζόπουλου και Παπαντωνίου. Από όσους δηλαδή με αφορμή την Εύα Καϊλή θα επιχειρούσαν να παρουσιάσουν μια κατάφωρα άδικη εικόνα για το ΠΑΣΟΚ και τα επιτεύγματά του, ως δήθεν «κόμμα διεφθαρμένων». 

Ο χειρισμός οδήγησε ωστόσο σε τρία λάθη μέσα σε λιγότερο από μια εβδομάδα:

-Η πρώτη αντίδραση στις αποκαλύψεις ήταν η βιαστική προσπάθεια του κ. Ανδρουλάκη να φορτώσει την κυρία Καϊλή στην ΝΔ, με φράσεις όπως «δούρειος ίππος», «μεταγραφή αεροδρομίου» κλπ. Το μόνο που πέτυχε ήταν να αναδείξει την καθυστέρηση του ΠΑΣΟΚ να τη διαγράψει. Επίσης, όταν το κόμμα λέει, και σωστά, ότι η υπόθεση «καλλιεργεί μια ισοπεδωτική λογική», διότι η πολιτεία ενός στελέχους δεν μπορεί να χαρακτηρίζει το ΠΑΣΟΚ στο σύνολό του, τότε πόσο λογικό είναι να κατηγορεί συλλήβδην την Νέα Δημοκρατία για την Εύα Καϊλή;  

-Η επόμενη κίνηση ήταν οι αναφορές Ανδρουλάκη στην ΚΕ την περασμένη Κυριακή ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να αγωνιστεί για να «στείλει τη ΝΔ στην αντιπολίτευση», για «μία προοδευτική κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ πρωταγωνιστή» η οποία «δεν θα θυμίζει σε τίποτα την περιπέτεια Τσίπρα – Καμμένου». Ολη την εβδομάδα οι μετριοπαθείς φίλοι του κόμματος αναρωτιούνταν αν έγιναν χωρίς να το καταλάβουν «υποκατάστατο» του Καμμένου, λειτουργώντας συμπληρωματικά προς τον κ. Τσίπρα —που στο μεταξύ είχε «υποκλέψει» από τον κ. Ανδρουλάκη την υπόθεση των υποκλοπών. 

-Το τρίτο λάθος ήρθε την Πέμπτη. Ενώ ο κ. Ανδρουλάκης είχε διαμαρτυρηθεί και είχε πετύχει για ένα διάστημα να μην καλείται ο κ. Τσίπρας στη Σύνοδο των ευρωπαίων Σοσιαλιστών (PES) στις Βρυξέλλες, ξαφνικά οι ρόλοι αντιστράφηκαν. Ο κ. Τσίπρας έκανε «γκράντε» εμφάνιση,  ενώ ο κ. Ανδρουλάκης έλαμψε δια της απουσίας του.

Αυτό ήταν το δεύτερο «hijack» του κ. Τσίπρα στον κ. Ανδρουλάκη, σε μια στιγμή που όλοι οι ευρωπαίοι ηγέτες βρίσκονταν στις Βρυξέλλες για τη Σύνοδο Κορυφής. Και που το ενδιαφέρον ήταν στραμμένο ακριβώς στους Σοσιαλιστές, την ομάδα του Ευρωκοινοβουλίου στην οποία ανήκε -λόγω ΠΑΣΟΚ- η κυρία Καϊλή (προτού διαγραφεί).  

Ετσι, καίτοι απλός παρατηρητής ή καλεσμένος, ο κ. Τσίπρας δεν πτοήθηκε. Στήθηκε μεγαλοπρεπώς μπροστά στο μπάνερ των ευρωπαίων σοσιαλιστών και έκανε το λεγόμενο doorstep, τις δηλώσεις που γίνονται κατά την προσέλευση σαν να είναι κανονικός συμμετέχων! Και έστησε το δικό του σόου εκμεταλλευόμενος τη δημοσιότητα και το ενδιαφέρον που είχε συγκεντρώσει η εν λόγω συνεδρίαση λόγω της κυρίας Καϊλή. Την ίδια ώρα πηγές της Χαριλάου Τρικούπη ψέλλιζαν δικαιολογίες για την απουσία του κ. Ανδρουλάκη.

Επομένως, αν η ιδέα των συμβούλων του προέδρου του ΠΑΣΟΚ ήταν να μην παραστεί για να πάρει αποστάσεις από το ζήτημα Καϊλή, η εντύπωση που προκάλεσε η απουσία του μάλλον το αντίθετο αποτέλεσμα πέτυχε. Εχασε την ευκαιρία ο κ. Ανδρουλάκης να ξεκαθαρίσει τα πράγματα στον τόπο και τον χρόνο όπου ήταν εστιασμένο το ενδιαφέρον και άφησε τον κ. Τσίπρα, για δεύτερη φορά, να τον πατρονάρει. 

Οι συμπληγάδες δεν έχουν αισθήματα 

Η επαμφοτερίζουσα στάση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, που τη μια μέρα φαίνεται να υπηρετεί το αρχικό σχέδιο της αυτόνομης πορείας και την άλλη δίνει την εντύπωση ότι προσφέρεται εθελοντικά -αντί Καμμένου- ως υποστύλωμα του ΣΥΡΙΖΑ, αγνοεί την σκληρή αριθμητική των επερχόμενων εκλογών.

Διότι όπως έλεγε την Πέμπτη έμπειρος δημοσκόπος «οι συμπληγάδες δεν έχουν αισθήματα». Οσο το ΠΑΣΟΚ, θέτοντας από μόνο του τον εαυτό του σε δεύτερο ρόλο πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ, υπονομεύει το αρχικό σχέδιο της «προσπέρασης», το πρόβλημα αυτό δεν αναμένεται να συγκινήσει ούτε τον κ. Μητσοτάκη -που στοχεύει στην αυτοδυναμία- ούτε φυσικά τον κ. Τσίπρα που είναι και ο άμεσα ευνοημένος. 

Ο «απαραίτητος» στόχος του κ. Τσίπρα, όπως ομολογούν ατύπως στελέχη κοντά στον αρχηγό του κόμματος, είναι ένα ποσοστό κοντά στο 30% το οποίο θα τον θωρακίσει έναντι του κινδύνου εσωτερικής αμφισβήτησης μετεκλογικά —εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει διατηρήσει το στάτους του κυρίαρχου κόμματος στο κεντροαριστερό κομμάτι του πολιτικού φάσματος. Αυτή την επιδίωξη υπηρετεί αυτή τη στιγμή το vertigo του ΠΑΣΟΚ. 

 

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News