Στο ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής υπάρχει μια αίσθηση προμνησίας, του «γνωστότερου» στα… ελληνικά déjà vu: με την υπόθεση της Εύας Καϊλή ξύπνησαν μνήμες του 2012 όταν τότε, με την έναρξη της προεκλογικής περιόδου, συνελήφθη ο Ακης Τσοχατζόπουλος, γεγονός που συνετέλεσε στην εξαΰλωση και στη συντριβή του κόμματος που κατρακύλησε στις διπλές εκείνες εκλογές στο 12,28%.

Ο φόβος όλων μην ξανασυμβεί το κακό ήταν εμφανής στην πρόσφατη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής που ατυχώς συνέπεσε με την υπόθεση της Καϊλή, εκλεγμένης δύο φορές στην Ευρωβουλή με το ΠΑΣΟΚ (Ελιά το 2014, Κίνημα Αλλαγής το 2019). Στις συζητήσεις και στα πηγαδάκια, πριν και μετά την ομιλία του Νίκου Ανδρουλάκη, ξόρκιζαν τους γνωστούς δαίμονες που κατατρέχουν την παράταξη και δεν της επιτρέπουν να σηκώσει κεφάλι. Και μάλιστα σε μια στιγμή κατά την οποία οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις έδωσαν αισιόδοξα μηνύματα.

Κακά τα ψέματα. Η σκιά της υπόθεσης Καϊλή έπεσε πολύ βαριά πάνω από το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και μάλιστα στην επέτειο του ενός χρόνου από την εκλογή στην αρχηγία του κ. Ανδρουλάκη. Τα περιθώρια ανατροπής τούτες τις πρώτες ημέρες είναι στενά . Η εικόνα του κόμματος στα μάτια της κοινής γνώμης έχει αμαυρωθεί και πάλι. Στην πορεία προς τις εκλογές είναι σαφές πώς χρειάζονται κουράγια, υπομονή και συγκροτημένες πρωτοβουλίες για να μετριαστούν οι αρνητικές επιπτώσεις.

Μία ακόμη σημαντική επίπτωση της υπόθεσης αυτής είναι το γεγονός ότι μεγαλώνει την απόσταση του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ από τη ΝΔ, καθιστώντας ακόμη πιο περιοριστικά τα περιθώρια ενδεχόμενης μετεκλογικής συζήτησης. Η ένταση που καταγράφεται από την αντιπαράθεση ανάμεσα στο Μαξίμου και στη Χαριλάου Τρικούπη για τον ισχυρισμό ότι η Εύα Καϊλή ήταν «Δούρειος Ίππος της ΝΔ», προβλέπεται να αυξηθεί καθώς θα βαδίζουμε προς τις εκλογές και δυσκολεύει την επικοινωνία την επομένη των εκλογών.

Για την πολιτική διαχείριση της υπόθεσης είναι προφανές ότι δεν αρκεί μόνο η αυτονόητη διαγραφή της Εύας Καϊλή, είτε αυτή έγινε με την επιχειρηματολογία που εξέφρασε ο κ. Ανδρουλάκης, πώς δηλαδή λειτουργούσε με το ένα πόδι στη ΝΔ, εκδοχή με την οποία συντάσσονται δημοσίως σχεδόν όλοι στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ , είτε με τη κριτική ότι άργησε να διαγραφεί. Η διαγραφή με ένα tweet βράδυ Παρασκευής μαρτυρά σπασμωδικότητα. Είναι προφανές ότι απαιτούνται πολιτικές πρωτοβουλίες που θα υπερβαίνουν τη αρνητική εικόνα ώστε να μην αποδώσει η αναμενόμενη επίθεση από τη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Παρά την έκδηλη και δημοσίως αμηχανία το ερώτημα που προκύπτει είναι αν υπάρχουν, επαρκή περιθώρια διαχείρισης της νέας δυσμενούς κατάστασης που έχει μπροστά του το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής και η ηγεσία του.

Επί του παρόντος ο κ. Ανδρουλάκης δεν έχει άλλον δρόμο παρά τη φυγή προς τα μπρος και παράλληλα να πρωταγωνιστήσει στη θεσμική αναβάθμιση στο επίπεδο της Ευρωβουλής. Θετικά πέρασε στο κομματικό σώμα το μήνυμα και η προειδοποίηση του ότι δεν θα δεχθεί καμία προσωπική στρατηγική που βάζει πάνω από το συλλογικό συμφέρον το ατομικό. Επίσης θετικό —από τα λίγα θετικά— είναι ότι μέχρι τις εκλογές την άνοιξη υπάρχει χρόνος. Δεν είναι ίδιες οι συνθήκες με το 2012 όταν η υπόθεση Τσοχατζόπουλου «έσκασε» 20 μέρες πριν τις κάλπες και ήταν αδύνατο να «μαζευτεί».

Αν η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ δεν μετατρέψει με κάποιο μαγικό τρόπο τη σημερινή κρίση σε ευκαιρία για την ευρύτερη ανασύνταξη της παράταξης με καθαρή πολιτική στρατηγική, αναλαμβάνοντας το επόμενο διάστημα συγκεκριμένες πρωτοβουλίες, η στασιμότητα είναι ισχυρό ενδεχόμενο να επιβεβαιωθεί στις κάλπες.

Από την ομιλία του ο κ. Ανδρουλάκης έδειξε την πρόθεσή του να αναδείξει τη διαφορά προγραμματικού λόγου, έναντι της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, να ανοίξει την γκάμα των προτάσεων του για την αντιμετώπιση των ζητημάτων που απασχολούν στην καθημερινότητά τους πολίτες. Θα φανεί σύντομα κατά πόσο κάτι τέτοιο είναι αρκετό….

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News