Για την υπόθεση της Εύας Καϊλή θα τα έχετε ήδη διαβάσει αλλού στο Protagon, εδώ θα ασχοληθούμε με μια διδακτική ιστορία για το πώς μας προέκυψε η συγκεκριμένη στην κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας —διότι όλοι και όλες, ακόμα και οι πιο ικανοί και οι πιο ικανές, οι πιο όμορφοι και οι πιο όμορφες, χρειάζονται ένα σπρώξιμο, στην αρχή τουλάχιστον.

Την ιστορία θα τη δανειστούμε από «Τα Νέα». Την έγραψε ο Γιώργος Παπαχρήστος στην στήλη του «Στίγμα» και είναι γραμμένη σε πρώτο πρόσωπο, καθώς υπήρξε και ο ίδιος πρωταγωνιστής στη γέννηση του «φαινομένου Καϊλή», από ένα πάρτι και έπειτα μια παρουσία στο πάνελ του Θέμου Αναστασιάδη.

Το σημείωμα με τίτλο «Η άνοδος και η πτώση» ανέφερε:

» Στην 20ετή εντυπωσιακή άνοδο, πορεία και ηχηρή πτώση της Εύας Καϊλή πρέπει σήμερα να ομολογήσω από εδώ ότι είχα κι εγώ μια συμμετοχή. Σημαντική ή όχι, δύσκολο να διακρίνει κανείς. Αλλά την είχα. Το πάρτι στη Θεσσαλονίκη, όπου τη γνώρισα, ήταν ένα προεκλογικό πάρτι του Σπύρου Βούγια, υποψήφιου δημάρχου Θεσσαλονίκης, το 2002.

»Ηταν Σεπτέμβριος, εγκαίνια της ΔΕΘ, όταν μετά την ομιλία του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη στο Βελλίδειο με πλησίασε ο φίλος Σπύρος Βούγιας για να με καλέσει στο πάρτι που έδινε ο συνδυασμός του, σε ένα μπαρ στην Πλατεία Αριστοτέλους. Πήγα, με κάτι συναδέλφους μου. Τον βρήκα, δήλωσα «παρών» μέσα στην κοσμοσυρροή και ετοιμαζόμουν να φύγω, όταν μου είπε «έλα να σου γνωρίσω τη δική μας Ελενα Ράπτη» (η Ελενα ήταν ήδη δημοτική σύμβουλος με εντυπωσιακή αποδοχή και ετοιμαζόταν για να θέσει υποψηφιότητα για βουλευτής της Α’ Θεσσαλονίκης).

»Και μου σύστησε ένα δροσερό, χαμογελαστό, κατάξανθο κορίτσι. “Με λένε Εύα Καϊλή”. Μιλήσαμε για λίγο, είπαμε να τα ξαναπούμε, αλλάξαμε τηλέφωνα. Δευτέρα, έγραφα στα “ΝΕΑ”, στον “Μικροπολιτικό”, ότι “και το ΠΑΣΟΚ απέκτησε τη δική του ‘Ελενα Ράπτη’, λέγεται Εύα Καϊλή, και θυμηθείτε αυτό το όνομα, θα το ακούτε συχνά από εδώ και πέρα”.

»Μου τηλεφώνησε αμέσως μετά να με ευχαριστήσει και να με παρακαλέσει αν υπάρχει δυνατότητα να βγει σε κάποια τηλεόραση. Πήρα τον φίλο μου τον Θέμο (Αναστασιάδη, Θεός σχωρέσ’ τον), που έκανε τότε την εκπομπή «Νοκάουτ», νομίζω στον Σκάι. Του ζήτησα να τη φιλοξενήσει σε μια εκπομπή του. Το έκανε. Αυτό ήταν. Μετά την κάλεσαν κι άλλοι στις εκπομπές τους, κι άλλοι – στις εκλογές τα κατάφερε. Ηταν η αρχή. 20 χρόνια ανέβαινε. Την περασμένη Παρασκευή έπεσε με τη μία, με πάταγο, στο βάραθρο. Τη σκέφτομαι. Και τη λυπάμαι. Αλλά δεν μπορώ πια να τη βοηθήσω. Οπως έστρωσε, έτσι πια θα κοιμάται από εδώ και πέρα (στην εύανδρο Ηπειρο το λέμε αυτό)…»

Το ότι παραιτείται ο Νάσος Ηλιόπουλος από εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ κανονικά δεν θα ήταν είδηση —είναι αυτονόητο ότι θα έπρεπε να αποχωρήσει από το απαιτητικό πόστο εφόσον θέλει να πολιτευτεί και να εκλεγεί.

Υπάρχουν όμως δυο τρία ενδιαφέροντα στοιχεία σε αυτήν την εξέλιξη. Το πρώτο, ελαφρώς αστείο, ότι ο κ. Ηλιόπουλος που ως πορτ παρόλ της Κουμουνδούρου, έχει ζητήσει τις παραιτήσεις σχεδόν όλων των μελών της κυβέρνησης —συμπεριλαμβανομένου και του Πρωθυπουργού— είναι αυτός που τελικά παραιτείται.

Το δεύτερο ότι υπήρξαν ρεπορτάζ που ήθελαν τον Αλέξη Τσίπρα όχι και τόσο ικανοποιημένο από την απόδοση του επικοινωνιακού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ και ότι το πόστο θα αναλάβει ένας που ξέρει τα μέσα ενημέρωσης. Εντάξει, αλλά δεν είναι κάπως υπερβολικό να φορτωθεί ο κ. Ηλιόπουλος το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καρπώνεται δημοσκοπικά τη φθορά της ΝΔ;

Και το τρίτο είναι ο διάδοχός του. Έγραψε σχετικά το «Θεωρείο» της «Καθημερινής της Κυριακής» ότι θα είναι νεολαίος, πιο νέος δηλαδή από τον 38χρονο κ. Ηλιόπουλο.

Συγκεκριμένα η στήλη του Σταύρου Γ. Παπαντωνίου ανέφερε: «Πηγή εκ του ΣΥΡΙΖΑ μου μετέφερε πως ο νέος εκπρόσωπος του κόμματος, που θα πάρει τη θέση του Νάσου Ηλιόπουλου ο οποίος θα πολιτευθεί στην Α΄ Αθήνας, μπορεί να αποτελέσει μεγάλη έκπληξη και να μην είναι από τον χώρο των ΜΜΕ, όπως έχει γραφτεί, αλλά από τον χώρο της νεολαίας. Τώρα που το σκέφτομαι βέβαια, υπάρχουν αρκετοί νέοι δημοσιογράφοι που πρόσκεινται στην αξιωματική αντιπολίτευση και θα μπορούσαν να συνδυάσουν και τα δύο».

Λέτε να είναι ένας που πρόσφατα αποχώρησε από τη «Real»;