Mε βάση αυτά που εκτυλίχθηκαν στη Βουλή κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για την ΕΥΠ, μπορεί κανείς να υποθέσει βασίμως, ότι ο δρόμος προς τις εκλογές θα είναι πολύ πιο κακοτράχαλος απ’ ό,τι ακόμη και οι απαισιόδοξοι θα μπορούσαν να αναμένουν.

Μέσα σε μία ανταλλαγή χαρακτηρισμών, επιτιμητικών σχολίων και με τον ΣΥΡΙΖΑ στα κάγκελα και στα όρια του εκτροχιασμού, αυτό που είδαμε και ακούσαμε (όσοι είδαμε και ακούσαμε), ήταν ενδεικτικό.

Ο Τσίπρας κατηγορεί με μανία τον Μητσοτάκη για τις υποκλοπές, παίρνοντας ως δεδομένα τα δημοσιεύματα του Βαξεβάνη για τις λίστες (και όχι των άλλων εφημερίδων και site για τη δράση όσων φέρονται να εμπλέκονται στην υπόθεση), μπλοφάρει με ονόματα και ειδικότερα με την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, που φέρεται να παρακολουθούνταν, αλλά δεν προσκομίζει και κάτι νεότερο και πειστικό που να αποδεικνύει κάτι.

Ο Μητσοτάκης μπορεί να μην απαντά ευθέως σε αυτά, κατηγορεί όμως τον Τσίπρα για τις παρακολουθήσεις επί των ημερών του και του πετάει στο τραπέζι το χαρτί για τις προεκλογικές αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα, που περιέλαβαν και τις ευνοϊκότερες ποινές για υποθέσεις υποκλοπών.

Ο Τσίπρας κάνει ότι δεν τα ακούει αυτά, «μαλώνει» τον Μητσοτάκη για… διχαστικό λόγο (!) και εμφανίζεται ως θεματοφύλακας της θεσμικής ακεραιότητας (!!).

Στο μεταξύ, οι Ρομά, που διαδηλώνουν οργανωμένα σε ολόκληρη τη χώρα, έχουν αρχίσει να κραδαίνουν 20ευρα, έχοντας προφανώς ακούσει την περιβόητη σοφία του Τσίπρα: «Αν κλέβεις τα σπίτια των ανθρώπων μέσω των τραπεζών και των funds μπορεί να γίνεις και βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος. Αν όμως κλέψεις 20 ευρώ βενζίνη μπορεί να βρεθείς με μια σφαίρα στο κεφάλι».

Δεν πρέπει να ξεπεραστούν τόσο εύκολα αυτές οι φράσεις. Από τη μία θα μπορούσε κανείς να πει αυθαιρέτως ότι η σφαίρα θα έπρεπε να βρεθεί σε άλλο κεφάλι, από την άλλη αποδίδεται ο (αδικαιολόγητος) πυροβολισμός του αστυνομικού στην κλοπή της βενζίνης των 20 ευρώ και όχι στην επίθεση που δέχθηκε.

Όπως και να ‘χει, με τα όσα εκτυλίσσονται, η φράση αυτή του Τσίπρα δεν ήταν ένα απλό λαϊκιστικό ξεσάλωμα, είναι ένα στοιχείο κοινωνικοπολιτικής υπονόμευσης, με την όποια επίδραση και την όποια παρενέργεια.

Δεν πρέπει να δίνει και μεγάλη απόδοση το στοίχημα για το τι θα ακολουθήσει. Σε λίγες ημέρες, όταν θα συζητείται ο (προεκλογικός) προϋπολογισμός, ο Μητσοτάκης, ο Σταϊκούρας και ο Σκυλακάκης θα περιγράφουν πώς θα πάμε στο ’23 (στο βαθμό που κάτι τέτοιο μπορεί να εμπεριέχει στοιχεία βεβαιότητας) και ο Τσίπρας με τους βουλευτές του θα μιλούν για τις υποκλοπές, τις λίστες, την αντιδημοκρατική εκτροπή και τη «χούντα Μητσοτάκη» και αναλόγως του τι θα έχει γίνει με τις κινητοποιήσεις (sic) των Ρομά, θα προσθέτει «καλολογικά» στοιχεία.

Το παράδοξο είναι δε, ότι η συζήτηση του συγκεκριμένου προϋπολογισμού είναι η σημαντικότερη της περιόδου, αφού θα αποτελεί στην ουσία τον καμβά των προεκλογικών οικονομικών δεδομένων. Δεν θα συζητούμε όμως αυτά, θα συζητούμε άλλα.

Ποιος κερδίζει με όλα αυτά; Τα εκλογικά αποτελέσματα θα το δείξουν, κάποιος θα έχει ένα όφελος κάποιος άλλος ζημιά. Το πλέον σίγουρο όμως είναι, ότι μπαίνει ένας κακός σπόρος για την μετεκλογική περίοδο, που μόνο ηρεμία δεν εξασφαλίζει.

Είναι ένας προάγγελος μεγάλων μπελάδων για τη χώρα, στη δυσκολότερη ίσως μεταπολεμική και μετεμφυλιακή περίοδο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News