Εννέα μήνες μετά το χαστούκι που άστραψε στον Κρις Ροκ επάνω στη σκηνή της τελετής απονομής των βραβείων Οσκαρ, στις 27 του περασμένου Μαρτίου, ημέρα κατά την οποία κέρδισε το πολυπόθητο χρυσό αγαλματίδιο Α’ Ανδρικού Ρόλου, ο Γουίλ Σμιθ είναι έτοιμος να επιστρέψει στο προσκήνιο. Γνωρίζοντας, όμως, πως κάθε (σπάνια ακόμη) ευκαιρία που του προσφέρεται για να μιλήσει για την ταινία «Emancipation» του Αντουάν Φουκουά, στην οποία πρωταγωνιστεί, πρέπει να την εκμεταλλευθεί για να ζητήσει για πολλοστή φορά συγγνώμη.

Στην ταινία ο Γουίλ Σμιθ υποδύεται τον Γκόρντον ή «Μαστιγωμένο Πίτερ», έναν σκλάβο που δραπέτευσε από τη Λουιζιάνα και κατατάχθηκε στον Στρατό της Ενωσης κατά τη διάρκεια του αμερικανικού εμφυλίου, ενώ κατέστη διάσημος για μια σειρά από φωτογραφίες με τη φριχτά σημαδεμένη από το διαρκές μαστίγωμα πλάτη του.

Παρά την καθηλωτική και σπαρακτική αφήγηση –«σπανίως η απανθρωπιά της σκλαβιάς έχει παρουσιαστεί με τέτοιο τρόπο», γράφει η Αριάνα Φινός της La Repubblica– το ζήτημα εξακολουθεί να είναι ένα: το χαστούκι.

Η ταινία θα είναι διαθέσιμη στην Apple TV+ από την 9η Δεκεμβρίου, ενώ όσον αφορά τον πρωταγωνιστή της, «ο 54χρονος ηθοποιός έχασε την ανεμελιά που τον χαρακτήριζε. Κάτω από το τρυφερό χαμόγελο διαφαίνεται η ένταση», γράφει η ιταλίδα δημοσιογράφος, η οποία πρόσφατα συνομίλησε (μέσω zoom) μαζί του.

Σημειώνοντας ότι αυτή η ταινία σηματοδοτεί την επιστροφή του στο κινηματογραφικό προσκήνιο μετά τη βραδιά των Οσκαρ και όσα ακολούθησαν, ο Γουίλ Σμιθ ανέφερε: «Δεν το σκέφτηκα τόσο βαθιά. Ημουν απορροφημένος από τη σημασία αυτής της ταινίας και το μήνυμα που μεταδίδει. Είναι η καλύτερη ταινία του Αντουάν Φουκουά και ευελπιστώ πως, τόσο αυτός όσο και οι υπόλοιποι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην ταινία, δεν θα ζημιωθούν από τις πράξεις μου, από τα λάθη μου».

Η ερμηνεία του στην ταινία χαρακτηρίζεται πολύ δυνατή, τόσο που συζητείται ήδη αν θα μπορούσε να είναι, τελικά, παρά τον δεκαετή αποκλεισμό του από την τελετή απονομής των Οσκαρ, υποψήφιος για ακόμη ένα χρυσό αγαλματίδιο. Ωστόσο, «όσον αφορά τα βραβεία, ελπίζω μόνο στην αναγνώριση της δουλειάς των εξαιρετικών συναδέλφων μου στην ταινία. Ελπίζω ότι η απεικόνιση των ανθρώπινων φρικαλεοτήτων θα ενσταλάξει μια βαθιά αίσθηση συμπόνιας στις καρδιές και στα μυαλά του κοινού», είπε.

Στην αρχή της χρονιάς ο Γουίλ Σμιθ κέρδισε (λίγο μετά το χαστούκι) το χρυσό αγαλματίδιο για την ερμηνεία του στην ταινία «King Richard», στη συνέχεια, ωστόσο, βίωσε (λόγω του χαστουκιού) μια φριχτή κατάσταση. Οπότε τα γυρίσματα του «Emancipation» αποτέλεσαν τρόπον τινά μέρος της διαδικασίας εξιλέωσής του.

«Πριν από δύο χρόνια, όταν άρχισα να γράφω το βιβλίο μου («Will»), άρχισα να εκθέτω πτυχές μου που είχα αποκρύψει από τον εαυτό μου καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας μου. Στη ζωή αντιμετώπισα πράγματα τα οποία είχα παραμελήσει. Στην πορεία έκανα την ταινία “King Richard” και συνειδητοποίησα ότι όσο πιο βαθιά εισερχόμουν στον συναισθηματικό μου κόσμο, τόσο περισσότερο βελτιωνόταν η ποιότητα της υποκριτικής. Από το “King Richard” μέχρι το “Emancipation” κατάλαβα ότι, αντιμετωπίζοντας τον πόνο μου, τις δυσκολίες, τα βάσανά μου, γινόμουν πιο “ζωντανός” καλλιτέχνης», εξήγησε.

Οσον αφορά τον «Μαστιγωμένο Πίτερ» που υποδύεται στη νέα ταινία, «το μήνυμά του έγκειται στο να αποδεχτούμε τη σχέση μεταξύ πόνου και σωτηρίας. Ο Πίτερ αγκαλιάζει τα βάσανά του, μάλιστα βρίσκει τρόπους να είναι ευγνώμων, και αυτό με βοήθησε να περάσω πολλές δύσκολες νύχτες με τον εαυτό μου, να καταλάβω ότι ο πόνος, ακόμα και αυτός που προκαλούμε οι ίδιοι, αν γίνεται αποδεκτός με τον σωστό τρόπο, καθίσταται το μέσο για να φτάσει κανείς στον Θεό και στην αγάπη» λέει ο αμερικανός ηθοποιός.

Σχετικά με τις βαθιές ουλές που άφησε η δουλεία στην αμερικανική κοινωνία, έπειτα από επτά μήνες που ήταν απόλυτα αφοσιωμένος στην ταινία, ο Γουίλ Σμιθ συνειδητοποίησε ότι η σκλαβιά «δεν είναι ένα αμερικανικό πρόβλημα, των λευκών ή των μαύρων. Αφορά τον άνθρωπο. Στην καρδιά των ανθρώπων υπάρχει ένα επίπεδο φόβου που απελευθερώνει θυμό, μίσος, αγανάκτηση. Ολοι παλεύουμε με την ιδέα της ανωτερότητας, συγκριτικά αισθανόμαστε καλύτερα από τους άλλους. Αυτό που έκαναν εκείνοι είναι χειρότερο από αυτό που κάναμε εμείς. Το πρόβλημα είναι της συλλογικής ανθρώπινης καρδιάς. Δεν συνειδητοποιούμε ότι είμαστε όλοι και σοφοί και άγριοι, εγώ είμαι ο Ιησούς και είμαι εβραίος. Εάν συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό αποτελεί μέρος κάθε ανθρώπινης καρδιάς, μπορούμε να αρχίσουμε να διακρίνουμε την ισότητα μεταξύ μας. Αλλά όσο πιστεύουμε ότι οι αμαρτίες μας είναι λιγότερο σοβαρές από εκείνες των άλλων, είναι δύσκολο μην επαναλαμβάνουμε τα λάθη του παρελθόντος».

Παρότι η οικογένειά του ήταν ιδιαίτερα προστατευτική, ο ίδιος ο Γουίλ Σμιθ άρχισε να αντιλαμβάνεται «ότι ήμουν διαφορετικός, ότι με αντιμετώπιζαν διαφορετικά» στην ηλικία των δέκα ετών, ενώ τον ρατσισμό τον βίωσε πιο έντονα κατά την εφηβεία.

Οσον αφορά τα σχέδιά του για το μέλλον, επιδίωξή του είναι «να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να συνεισφέρω στον κόσμο με θετικό τρόπο. Θέλω να συνεισφέρω με χαρά, με ιδέες, με την τέχνη. Αυτή είναι η βαθύτερη επιθυμία μου και έχω την ταπεινή πρόθεση να το πράξω. Να ζω μια ζωή που να έχει αξία για τους άλλους», σημείωσε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News