Ο Τζερντάν Σακίρι άνοιξε το σκορ για την Ελβετία στο 20’. Αυτή τη φορά συγκρατήθηκε. Πανηγύρισε το γκολ, δείχνοντας το πίσω μέρος της φανέλας του, που έγραφε το όνομά του. Ευτυχώς. Στην προηγούμενη μουντιαλική συνάντηση της εθνικής του ομάδας με τη Σερβία, το 2018 στη Ρωσία, είχε γιορτάσει το νικητήριο τέρμα του (στο 90’), σχηματίζοντας με τα χέρια του τον αετό της αλβανικής σημαίας. Ναι, της αλβανικής. Εδώ και πολλά χρόνια, κάθε αναμέτρηση της Ελβετίας με τη Σερβία είναι, στην ουσία, ένα βαλκανικό ντέρμπι.

Ο Αλεξάνταρ Μίτροβιτς, που ισοφάρισε για τους Σέρβους έξι λεπτά αργότερα, επίσης απέφυγε να ρίξει λάδι στη φωτιά. Αλλά ο συμπαίκτης του, Ντούσαν Βλάχοβιτς, σκόρερ του 2-1 στο 35’, δεν κατάφερε να αντισταθεί στον πειρασμό. «Τα έδειξε» κανονικά. Σε παγκόσμια τηλεοπτική μετάδοση. Και στο 68’ του αγώνα, ενώ ο VAR μελετούσε μια «βουτιά» του Μίτροβιτς στη μεγάλη περιοχή της Αλβανίας, ο αρχηγός των Ελβετών, Γκράνιτ Τζάκα, αλβανικής καταγωγής κι αυτός, όπως ο Σακίρι, ανταπέδωσε την αισχρή χειρονομία μπροστά από τον σερβικό πάγκο, ψελλίζοντας κάτι για τη μανούλα τους. Η σύρραξη αποφεύχθηκε χάρη στην παρέμβαση των… καθαρόαιμων Ελβετών. Οι εικόνες ήταν απαράδεκτες, πρωτοφανείς σε παιχνίδι τελικής φάσης Παγκοσμίου Κυπέλλου, και μάλιστα μπροστά στα μάτια του προέδρου της FIFA, Τζιάνι Ινφαντίνο.

«Μας χωρίζει μόνο το ποδόσφαιρο», διαβεβαίωνε πριν από μερικές μέρες ο Τζάκα, μιλώντας για το ματς που θα έκρινε την πρόκριση στους «16» του τουρνουά, όμως κανείς απ’ όσους γνωρίζουν το παρελθόν των συγκεκριμένων αναμετρήσεων δεν τον πίστεψε. Είχε δει το φως της δημοσιότητας και αυτός ο αλυτρωτικός χάρτης, που οι Σέρβοι είχαν κρεμάσει στα αποδυτήριά τους, ο οποίος εμφάνιζε το Κόσοβο ως επαρχία της χώρας τους…

Ο Σακίρι γεννήθηκε στο ανατολικό Κόσοβο. Ηταν τεσσάρων ετών το 1995, όταν οι (αλβανόφωνοι) γονείς του μετανάστευσαν με τα τρία τους παιδιά στην Ελβετία, τρία χρόνια πριν ξεσπάσουν οι εχθροπραξίες μεταξύ UCK και Σέρβων στο Κοσσυφοπέδιο. Ποτέ δεν συγχώρεσε αυτούς που ανάγκασαν την οικογένειά του να εγκαταλείψει το σπίτι της.

Ο Τζάκα γεννήθηκε στη Βασιλεία, το 1992, από κοσοβάρους πρόσφυγες αλβανικής καταγωγής. Σε συνέντευξή του πριν από μερικά χρόνια είχε αφηγηθεί τον διωγμό που υπέστη ο πατέρας του, Ρατζίπ, από τις σερβικές Αρχές. Πέρασε (σχεδόν) τέσσερα χρόνια κλεισμένος σε ένα κελί, όπου τον κακοποιούσαν. Συνελήφθη το 1986, όταν ήταν 23 ετών. Σπούδαζε γεωπόνος. Το «έγκλημά» του ήταν ότι συμμετείχε σε πορείες εναντίον του καθεστώτος. Οταν αποφυλακίστηκε, χάρη και στις ενέργειες ενός εκπροσώπου της Διεθνούς Αμνηστίας, επέστρεψε στην Πρίστινα, όμως το περιβάλλον δεν τον σήκωνε, πια. Εγινε κι εκείνος ένας από τους, περίπου, 300.000 κοσοβάρους πρόσφυγες που κατέφυγαν στην Ελβετία, όπου έπιασε δουλειά ως κηπουρός.

Αν και έζησε όλα του τα χρόνια στην Ελβετία, νιώθει Αλβανός. Δεν διστάζει να χαρακτηρίζει δημοσίως την Αλβανία «πατρίδα», και την Ελβετία, «επιλογή». Στο ένα του παπούτσι έχει ράψει τη σημαία της χώρας των γονιών του, έχοντας εξασφαλίσει σχετική άδεια από τη FIFA. Ο ετεροθαλής αδελφός του, Τάουλαντ Τζάκα, επέλεξε να αγωνιστεί με τα χρώματα της Αλβανίας, όχι της Ελβετίας. Τον Οκτώβριο του 2014, στο αλήστου μνήμης παιχνίδι Σερβίας – Αλβανίας στο Βελιγράδι, πρωταγωνίστησε στα επεισόδια που υποχρέωσαν τον άγγλο διαιτητή, Μάρτιν Ατκινσον, να το διακόψει. Λίγες ώρες μετά ο Γκράνιτ είχε ποστάρει φωτογραφία του Τάουλαντ με σφιγμένες γροθιές μπροστά στους σέρβους παίκτες, συνοδεύοντάς την με το μήνυμα: «Δείχνοντας την ισχύ των Αλβανών, ενθυμούμενοι τα όπλα του Αντέμ Γιασάρι» (ένας από τους ιδρυτές του «Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσόβου»).

Οσο κι αν η FIFA προσπαθεί να κρατήσει το ποδόσφαιρο μακριά από την πολιτική, κάποιες φορές αυτό είναι αδύνατο. Εχει φροντίσει, ώστε η Σερβία και το Κόσοβο να μη συναντηθούν, ποτέ, στο ίδιο γήπεδο. Οπότε, η έχθρα τους έχει δηλητηριάσει τις αναμετρήσεις της Σερβίας με την Ελβετία, με ένα μίσος ακατανόητο για όσους δεν γνωρίζουν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News