Πόσος καιρός έχει περάσει από τις απευθείας συνδέσεις των καναλιών με τα νοσοκομεία Παίδων, έξω από τα οποία οργισμένοι γονείς έλεγαν ότι είναι απαράδεκτο να μην υπάρχουν αναισθησιολόγοι, με αποτέλεσμα να μην εγχειρίζονται παιδιά που κινδυνεύουν; Για να απαντά το υπουργείο Υγείας ότι οι θέσεις προκηρύσσονται διαρκώς αλλά δεν καλύπτονται, διότι οι αναισθησιολόγοι προτιμούν το εξωτερικό ή τα ιδιωτικά θεραπευτήρια; Τραγικός γόρδιος δεσμός ήταν αυτό, πρακτικά άλυτος. Κάτι δεν έπρεπε να γίνει;

Το προσπάθησε η Γκάγκα με το νομοσχέδιο, που έχει προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις. Θεσμοθετεί ότι ένας αναισθησιολόγος που δουλεύει στο «Υγεία» ή στο «Ιατρικό» ή στο «Metropolitan», να μπορεί να πάρει με σύμβαση έργου 50 εγχειρήσεις και στο «Λαϊκό» ή στο «Ιπποκράτειο», όπου έχουν ελεύθερα χειρουργικά τραπέζια, χειρουργούς, κρεβάτια, νοσηλευτές, αλλά λιγότερους από τους χρειαζούμενους αναισθησιολόγους. Θεσμοθετεί επίσης τη δυνατότητα ενός γιατρού του ΕΣΥ, όταν τελειώσει τις βάρδιες και τις εφημερίες του, να μπορεί να δουλεύει άλλες τέσσερις ώρες στο «Ιατρόπολις» ή στην «Ευρωκλινική». Αυτή η δυνατότητα –λέει το υπουργείο– ενδέχεται να οδηγήσει κάποιους γιατρούς που δεν σκέφτονταν να μπουν στο ΕΣΥ, τώρα να το κάνουν. Πόσο κακό είναι αυτό;

Να εξηγούμαστε. Εγώ δεν είμαι διευθυντής μιας κλινικής του ΕΣΥ σαν την Παγώνη, ώστε να μπορώ να καταλάβω τις ευρύτερες και βαθύτερες παρενέργειες μιας τέτοιας αλλαγής των εργασιακών συνθηκών του ιατρικού προσωπικού. Για να διαφωνεί η Παγώνη, κάτι παραπάνω ξέρει. Πάντως, εγώ, σαν εμπειρικός καταναλωτής ιατρικών υπηρεσιών, από πρώτη ματιά δεν μπορώ να καταδικάσω το μέτρο, εξυπηρετικό μου φαίνεται. Μπορεί στην πράξη να αποδειχθεί το αντίθετο, αλλά μπορεί και να αποδειχθεί ευεργετικό. Διότι αυτή τη στιγμή τα προγραμματισμένα χειρουργεία στο ΕΣΥ σε στέλνουν για μήνες αργότερα και αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Ολες τις απόψεις τις ακούω και όλες τις θέσεις τις σταθμίζω. Αλλά με μια προϋπόθεση. Το κριτήριό μου είναι η εξυπηρέτηση των ασθενών και μόνο. Τα στερεότυπα δεν με αφορούν. Και αυτό το αξίωμα «η αποκλειστική απασχόληση είναι το θεμέλιο του ΕΣΥ» δεν το αντιλαμβάνομαι. Γιατί είναι το θεμέλιο και δίχως αποκλειστική απασχόληση δεν υπάρχει ΕΣΥ; Πώς το λέμε αβασάνιστα; Μια χαρά ΕΣΥ μπορεί να υπάρχει και με συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Οι λεκτικοί αφορισμοί είναι πιασάρικοι, αλλά δεν λύνουν πρακτικά ζητήματα. Κι όταν κάποιος διαφωνεί μ’ ένα μέτρο που προσπαθεί να λύσει ένα πρόβλημα, καλό είναι να προτείνει τη δική του λύση. Την οποία επί του προκειμένου δεν ακούω ούτε από τους συνδικαλιστές, ούτε από τα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Και μη μου πείτε ότι η λύση που αντιπροτείνεται είναι να πάει ο μισθός του γιατρού από τα 1.800-2.000 στα 5.000 ευρώ. Διότι αυτό εύκολα λέγεται, αλλά πρακτικά δεν γίνεται. Ούτε είναι αντιπολίτευση της προκοπής, σε κάθε προσπάθεια να βρεθούν έξυπνες λύσεις, να αντιπαρατίθεται το αίτημα για διπλασιασμό των κρατικών μισθών. Στους γιατρούς, στους καθηγητές, στους στρατιωτικούς, στους αστυνομικούς, σε όλους. Οι πετρελαιοπηγές μας δεν άρχισαν ακόμα να βγάζουν πετρέλαιο, όταν ξεκινήσουν το ξανασυζητάμε. Ως τότε, ας κάνουμε κάτι…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News