Το σοκ που έχουν προκαλέσει στην κοινή γνώμη οι αποκαλύψεις σχετικά με την «Κιβωτό του κόσμου» ξεπερνά κάθε προηγούμενο. Και, δυστυχώς, η συνέντευξη που παραχώρησαν την Παρασκευή ο πατέρας Αντώνιος και η πρεσβυτέρα στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ και στον Απόστολο Μαγγηριάδη, όχι απλώς δεν έδωσε πειστικές απαντήσεις, αλλά έκανε τα πράγματα πολύ χειρότερα.

Οι καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση παιδιών που φιλοξενούνται στην «Κιβωτό», καθώς επίσης και για τις συνθήκες διαβίωσης και διατροφής τους ξεκίνησαν από το Συνήγορο του Πολίτη και οδήγησαν σε προκαταρκτική εξέταση από τη Δικαιοσύνη, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη. Η φυσιολογική και αναμενόμενη αντίδραση δυο ανθρώπων που ηγούνται της δομής, απέναντι σε τέτοιες καταγγελίες, θα ήταν να δηλώσουν συντετριμμένοι και να ζητήσουν να πέσει άπλετο φως στην υπόθεση, ώστε αν υπάρχουν ένοχοι να αποκαλυφθούν, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται. Αντί για αυτό, ο πατέρας Αντώνιος και η πρεσβυτέρα στο άκουσμα των καταγγελιών δηλώνουν «οργισμένοι» και βλέπουν… συμφέροντα που θέλουν να τους πολεμήσουν! Ενώ, όπως υποστηρίζουν, έμαθαν για τις καταγγελίες από τα ΜΜΕ και δεν έχουν άλλη σχετική ενημέρωση, επομένως δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν λεπτομέρειες, έχουν ήδη καταλήξει οι ίδιοι στο συμπέρασμα ότι δεν τρέχει τίποτα και όλη αυτή η υπόθεση είναι μια πλεκτάνη εναντίον τους. Φτάνουν μάλιστα στο σημείο να πιστεύουν ότι κάποια παιδιά τους εκδικούνται για το καλό που τους έκαναν!

Είναι λυπηρό, απογοητευτικό και τελικά εξοργιστικό να παρακολουθεί κανείς αυτή την αντίδραση από ανθρώπους που δηλώνουν ότι έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στο φιλανθρωπικό έργο, ανθρώπους υπεράνω υποψίας, οι οποίοι δεν μπορούν καν να αντιληφθούν ότι αυτά που υποστηρίζουν σήμερα δημοσίως επιδεινώνουν ακόμη περισσότερο τη θέση τους.

Οι αποκαλύψεις για την «Κιβωτό», όμως, δημιουργούν ένα ευρύτερο ζήτημα που πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά. Προκαλούν τεράστια ζημιά γιατί διαλύουν την εμπιστοσύνη σε προνοιακές δομές, στους θεσμούς προστασίας και στην Εκκλησία. Τι μαθαίνουμε; Ότι η παιδική προστασία και μάλιστα των πιο ευάλωτων δεν μπορεί να στηρίζεται μόνο στην καλοσύνη και στις αγαθοεργίες, αλλά προϋποθέτει ισχυρούς μηχανισμούς ελέγχου, εσωτερικούς και εξωτερικούς. Μέχρι τώρα η Πολιτεία ελέγχει τα excel, τη διαχείριση του budget, παίρνει έναν τυπικό απολογισμό έργου και ο κάθε οργανισμός λειτουργεί ουσιαστικά ανεξέλεγκτα.

Φυσικά δεν είναι όλοι ίδιοι, ούτε πρέπει η υπόθεση αυτή να προκαλέσει μια γενική, ισοπεδωτική καχυποψία απέναντι σε δομές που επιτελούν τεράστιο κοινωνικό έργο. Όμως, η απουσία κανόνων ουσιαστικής αξιολόγησης και λογοδοσίας είναι κάτι που πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα. Όπως επίσης και η περαιτέρω διευκόλυνση των διαδικασιών που απαιτούνται, ώστε κάποια παιδιά να υιοθετούνται από γονείς που θέλουν να αφιερώσουν μέρος της ζωής τους στη δημιουργία μιας οικογένειας.

Έχουν γίνει σημαντικά θετικά βήματα σε αυτό τον τομέα, αλλά δε φτάνουν. Τα στερεότυπα σχετικά με το ποιοι είναι «κατάλληλοι» για γονείς και ποιοι όχι δοκιμάζονται διαρκώς με το τσουνάμι των αποκαλύψεων που παρακολουθούμε τελευταία για κακοποιήσεις και εκμετάλλευση παιδιών ακόμη και από τους φυσικούς τους γονείς. Η κοινωνία αλλάζει, ο κόσμος προχωράει και το να υψώνουμε τείχη στην υιοθεσία, είτε από μονογονεϊκές οικογένειες είτε από ομόφυλα ζευγάρια, είναι προφανώς ξεπερασμένο. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι πολύ συχνά αυτοί που υψώνουν τα τείχη είναι οι ίδιοι που αδυνατούν να προστατεύσουν τις δομές που υποτίθεται ότι ελέγχουν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News