Στο Κατάρ θα δώσει τις τελευταίες του παραστάσεις στη μεγάλη σκηνή του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Το αποκάλυψε ο ίδιος ο Λιονέλ Μέσι στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Star+. Αλλη ευκαιρία να κατακτήσει το άγιο δισκοπότηρο του ποδοσφαίρου –το μόνο τρόπαιο που απουσιάζει από τη μυθική συλλογή του–, δεν θα υπάρξει.

Είναι το απωθημένο του. Για μεγάλη μερίδα φιλάθλων σε όλον τον κόσμο είναι και ένα έπαθλο που του αξίζει. Ελάχιστοι παίκτες, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, ομόρφυναν αυτό το σπορ όσο εκείνος.

Ενας από αυτούς ήταν ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ο ηγέτης της τελευταίας έκδοσης της «Αλμπισελέστε» που ανέβηκε στην κορυφή. Οταν ο «Ντιεγκίτο» χάριζε στη χώρα του το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986, ο Μέσι δεν είχε ακόμη γεννηθεί. Και όμως, ο θρίαμβος εκείνος έμελλε να τον σημαδέψει για πάντα.

Στο πρόσωπο του «Λίο», οι συμπατριώτες του δεν έβλεπαν τον καλύτερο μπαλαδόρο της εποχής του, αλλά τον διάδοχο του επίγειου Θεού τους. Οτιδήποτε λιγότερο από όσα είχε πετύχει ο Μαραντόνα δεν ήταν αρκετό για αυτούς. Από το 2005, που πρωτοφόρεσε τη φανέλα της εθνικής Αργεντινής, ο Μέσι δεν είχε να αναμετρηθεί μόνο με τους αντιπάλους της, αλλά και με το φάντασμα ενός ζωντανού θρύλου.

Στο τρίτο Μουντιάλ της καριέρας του, το 2014 στη Βραζιλία, ο σούπερσταρ της Μπαρτσελόνα ήταν ο κυριότερος (αν όχι ο μόνος) λόγος που η Αργεντινή έπαιξε στον τελικό. Εκεί, ο Γκονζάλο Ιγκουαΐν έχασε απίστευτες ευκαιρίες για γκολ, όμως για την ήττα (1-0) από τους Γερμανούς έφταιγε –ποιος άλλος;– ο Μέσι, ο οποίος είχε κάνει ό,τι καλύτερο μπορούσε. Ενα ολόκληρο έθνος τον «έστησε στον τοίχο». Ακόμη και ο Μαραντόνα, που κι αυτός είχε χάσει ένα Παγκόσμιο Κύπελλο από τους Γερμανούς το 1990. Μάλιστα, σε εκείνο το τουρνουά, στην Ιταλία, είχε ηττηθεί από το Καμερούν.

Στα γήπεδα της Ρωσίας, το 2018, ο Χόρχε Σαμπάολι παρουσίασε μια εθνική Αργεντινής χωρίς αρχή, μέση και τέλος, που τα περίμενε όλα από τον Μέσι. Οσα απίθανα κι αν έχει κάνει στο χορτάρι, του ήταν αδύνατο να τους νικήσει όλους μόνος του.

Μέχρι πέρυσι, η διεθνής καριέρα του Μέσι ήταν γεμάτη πόνο και δάκρυα. Δεν του χρέωναν τις αποτυχίες μόνο στα Μουντιάλ, αλλά και στα Κόπα Αμέρικα. Το 2011 αποδοκιμάστηκε μέσα στην ίδια του τη χώρα. Το 2016 άκουσε να τον κατηγορούν τόσο πολύ, ώστε έφτασε στο σημείο να ανακοινώσει ότι «η εθνική Αργεντινής τελείωσε για μένα». Αργότερα το μετάνιωσε και φόρεσε ξανά τη φανέλα με το εθνόσημο.

Το 2019, που είδε τον Νεϊμάρ και την παρέα του να σηκώνουν το τρόπαιο, δεν παρέλαβε καν το μετάλλιο της τρίτης θέσης μετά τον «μικρό τελικό», στον οποίο αποβλήθηκε. Με την Μπαρτσελόνα «πετούσε», ήταν το πρώτο βιολί μιας υπέροχης ορχήστρας. Στην Αργεντινή είχαν την απαίτηση να είναι… μια ορχήστρα μόνος του. Σήκωνε στις πλάτες του τις προσδοκίες ενός ολόκληρου έθνους και αυτό το ψυχολογικό βάρος τον λύγιζε.

Η κατάκτηση του Κόπα Αμέρικα στο «Μαρακανά», την ιστορική έδρα της Βραζιλίας, το 2021 ήταν για τον Μέσι ένα είδος εξιλέωσης – τα δάκρυα που έτρεξαν από τα μάτια του αμέσως μετά τον κερδισμένο τελικό του Κόπα Αμέρικα μαρτυρούν το μαρτύριο που πέρασε τα προηγούμενα χρόνια.

Ο άνθρωπος που τον απελευθέρωσε ήταν ο Λιονέλ Σκαλόνι, ο προπονητής που ανέλαβε την Αργεντινή το 2018. Της έδωσε αγωνιστική ταυτότητα, ξεκαθάρισε τους ρόλους μέσα στο γήπεδο, της έδειξε πώς πρέπει να λειτουργεί ώστε να αξιοποιήσει τον υπερταλαντούχο ηγέτη της, της χάρισε ηρεμία και αυτοπεποίθηση. Η ομάδα έχει συμπληρώσει 35 διαδοχικούς αγώνες χωρίς ήττα, ενώ ο Μέσι εδώ και μια τριετία πραγματοποιεί τις καλύτερες εμφανίσεις του.

One last dance for leo messi ❤️ pic.twitter.com/etOJmmlevZ

— Rafi Ahmed (@rafi_ahmed0) November 16, 2022

Στην πρόβα τζενεράλε, το τελευταίο της φιλικό ματς πριν αρχίσει η δράση στο Κατάρ, η Αργεντινή έκανε επίδειξη δύναμης συντρίβοντας τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα με 5-0. Ο Μέσι σκόραρε και έφτασε τα 91 γκολ. Είναι ο τρίτος κορυφαίος σκόρερ σε επίπεδο εθνικών ομάδων, πίσω από τον Ιρανό Αλί Νταεΐ (109 τέρματα) και τον Κριστιάνο Ρονάλντο (117).

Ποδοσφαιρικοί αναλυτές, γραφεία στοιχηματισμού και σούπερ-υπολογιστές, όπως αυτός της Stockbroker Liberum Capital (είχε προβλέψει τους νικητές της διοργάνωσης το 2014 και το 2018) έχουν απονείμει στην Αργεντινή τον τίτλο του φαβορί για το παγκόσμιο στέμμα. Κάποιοι άλλοι τής δίνουν δεύτερη ή τρίτη τύχη, πίσω από τη Βραζιλία και τη Γαλλία.

Ο ίδιος ο Μέσι δεν τόλμησε να συμπεριλάβει την ομάδα του στα φαβορί. Το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε είναι να φορτωθεί η Αργεντινή, για άλλη μια φορά, με το άγχος των μεγάλων προσδοκιών. Του φτάνει η αγωνία της Αντονέλα (η σύζυγός του), που τον ρωτάει συνεχώς τι θα γίνει, και του Τιάγκο (ένας από τους γιους του), που βλέπει στο βίντεο αγώνες της εθνικής ομάδας και του ζητά να επιστρέψει με την Κούπα, όπως εξομολογήθηκε στην αργεντίνικη εφημερίδα Ole.

«Στο Παγκόσμιο Κύπελλο πάντα συμβαίνουν πράγματα που δεν μπορείς να προβλέψεις. Δεν είμαι από αυτούς που δίνουν υποσχέσεις. Ο Θεός αποφασίζει τι πρέπει να συμβεί», τόνισε. Στο κανάλι της CONMEBOL στο YouTube, ο ίδιος χαρακτήρισε ως φαβορί τη Βραζιλία, τη Γαλλία και την Αγγλία.

Αν και στο Κατάρ έχει συγκεντρωθεί το ανφάν γκατέ των γηπέδων, όπως συμβαίνει πάντα στα Παγκόσμια Κύπελλα, ο Μέσι θα είναι το κεντρικό πρόσωπο του τουρνουά. Εάν στις 19 Δεκεμβρίου επιστρέψει στο Μπουένος Αϊρες με το παγκόσμιο τρόπαιο, θα έχει πάρει τη θέση του Ντιέγκο Μαραντόνα στις καρδιές των Αργεντινών. Εάν γυρίσει με άδεια χέρια, όλος ο κόσμος θα συζητά για τον θεό του ποδοσφαίρου, που αδίκησε έναν παίκτη ο οποίος τον δόξασε στο χορτάρι όσο λίγοι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News