Τι σημαίνει τοξικό προεκλογικό πολιτικό κλίμα; Οτι η αντιπαράθεση που θα μπορούσε να γίνεται με το «εγώ πιστεύω αυτό και διαφωνώ με τη δική σας θέση για εκείνο το ζήτημα», μετουσιώνεται σε «είσαι κλέφτης, απατεώνας, φασίστας και μόλις κερδίσω θα σε κλείσω φυλακή». Προσωπικά, πάντως, δεν θυμάμαι εκλογές που να μην έγιναν μέσα σε τοξικό πολιτικό κλίμα –με εξαίρεση, ίσως, τις εκλογές του 1996 με τους Σημίτη – Εβερτ. Αυτό δεν καταδίκασε de facto όλες τις κυβερνήσεις που προέκυψαν από τις (τοξικές) κάλπες. Αλλες κυβερνήσεις βγήκαν καλές, άλλες μέτριες, άλλες κάκιστες. Η ποιότητα του αρχηγού και της ομάδας που κέρδισε είχαν σημασία, το πολιτικό κλίμα που τις ανέδειξε ήταν μάλλον αμελητέο τελικά.

Τα γράφω διότι ήδη ο σοβαρός πολιτικός και δημοσιογραφικός κόσμος οδύρεται πάνω από την καρδάρα του διαγραφόμενου τοξικού προεκλογικού κλίματος, ελεεινολογώντας αυτό που βλέπει να έρχεται. Και αναρωτιέμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που σε τούτο τον τόπο είδαμε ήπιες, ευγενικές και πολιτισμένες εκλογές, δίχως ακρότητες. Θαρρώ ποτέ. Οι λεκτικές υπερβολές, οι μηδενιστικές αναγνώσεις, οι άδικες συκοφαντίες, οι εξωφρενικοί χαρακτηρισμοί για τους αντιπάλους και οι προσωπικές επιθέσεις ανάμεσα στους αρχηγούς και τους υπαρχηγούς των στρατοπέδων δεν εξέλιπαν ποτέ.

Εχουμε ζήσει και χειρότερα κατά καιρούς. Σπασμένα κεφάλια στους δρόμους, συρράξεις οπαδών, λιντσαρίσματα και αντισυγκεντρώσεις, αγριότητες και ξυλοδαρμούς… στη δημοκρατική μεταπολιτευτική Ελλάδα έγιναν κι αυτά, όχι στις ταραγμένες δεκαετίες του ’50 και του ’60. Ποιος θυμάται, ας πούμε, ότι στις εκλογές του ’90 είχαμε έναν νεκρό στην Κρήτη από πυροβολισμό, όταν το ένα κόμμα έκλεισε τον δρόμο στον αρχηγό του άλλου, οι οπαδοί του οποίου πέρασαν πυροβολώντας; Τα ξεχνούμε αυτά, και ορθώς, διότι και δεν ήταν ο κανόνας για το σύνολο κάθε προεκλογικής περιόδου και διότι, εν τέλει, τέτοια γεγονότα δεν σφράγισαν ποτέ τις μετεκλογικές εξελίξεις. Κατά βάση, το μετεκλογικό κλίμα δεν είχε καμία σχέση με το προεκλογικό. Να διατυπώσω μια εξαίρεση για το 2015; Ναι, αλλά κι αυτό με μέγιστη επιφύλαξη, τώρα που το βλέπουμε ιστορικά.

Στην πραγματικότητα, πάντα οι κυβερνήσεις κατήγγελλαν ότι οι αντιπολιτεύσεις καλλιεργούσαν τοξικό κλίμα στην προεκλογική αντιπαράθεση. Με τις αντιπολιτεύσεις να απαντούν ότι οι πολιτικές τους καταγγελίες υπολείπονται σε σφοδρότητα μπροστά σε αυτό που θα άξιζε στις κυβερνήσεις. Μπούρδες, τα ίδια ακούμε εδώ και δεκαετίες. Τα ίδια θα ζήσουμε, λοιπόν, και σε αυτές τις εκλογές που έρχονται. Με τον Μητσοτάκη να λέει ότι ο Τσίπρας πολιτεύεται με όπλο τον βούρκο και με τον Τσίπρα να λέει ότι είναι υπερβολικά πολιτισμένος απέναντι στον ζόφο Μητσοτάκη. Μη δίνετε παραπάνω σημασία στο κλίμα από όση τού πρέπει. Και ψάξτε κάτω από τις φωνές και τα ουρλιαχτά. Εκεί κατοικοεδρεύουν τα ουσιώδη διλήμματα που θα κρίνουν τις εκλογές.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News