Τις τελευταίες ημέρες η πολιτική επικαιρότητα κινείται στον ρυθμό των λιστών και των ιστοριών που διηγούνται «πηγές πέραν πάσης αμφιβολίας». Κάθε νέα «πληροφορία» ή «αποκάλυψη», παρότι δεν συνοδεύεται από στοιχεία, αποτελεί είδηση και εκλαμβάνεται από κάποιους ως αληθής και δεδομένη.  

Ορισμένα από όσα γράφονται θυμίζουν τη φράση «φοράει γυαλιά, έχει μουστάκι, το βρήκα, είναι ο Γιώργος» που έλεγε και μια παλιά διαφήμιση. Και στη χώρα που υποτίθεται ότι έχει πρόβλημα «ελευθερίας του Τύπου», όλα περιστρέφονται γύρω από δημοσιογραφικές αναφορές και άλματα λογικής του τύπου «αυτός πρέπει να ‘ναι, δεν γίνεται να ‘ναι άλλος». 

Από μια άποψη, αυτή είναι και η ομορφιά του πλουραλισμού και της δημοκρατίας: ο καθένας είναι ελεύθερος να λέει ό,τι θέλει και στο τέλος τις ευθύνες τις καθορίζει η Δικαιοσύνη, ενώ το ποιος κυβερνά το αποφασίζουν οι πολίτες.  

Πάνω σε αυτές, λοιπόν, τις αποκαλύψεις και τους ισχυρισμούς, αληθινούς ή ψεύτικους (αδύνατο να το κρίνει ο αναγνώστης εφόσον δεν του δίνονται στοιχεία), πατάνε τα εξής:

– Η επένδυση του ΣΥΡΙΖΑ στην ανατροπή του Μητσοτάκη ή έστω στη φθορά της ΝΔ και στη δική του δημοσκοπική άνοδο, εφόσον έως τώρα δεν επιτεύχθηκε με θέσεις και προτάσεις (πού να τις βρεις, εδώ που τα λέμε).  

– Υβρεις, απίστευτα χυδαίες, από έντυπα, ιστοτόπους και λογαριασμούς στα social media, σε βάρος του Πρωθυπουργού και στελεχών της κυβέρνησης. Από κοντά συνταγματολόγοι και καθηγητές που στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ. 

– Πολλοί παίρνουν στα σοβαρά την άποψη ότι όποιος κατηγορείται για κάτι πρέπει να αποδείξει ότι δεν είναι… ελέφαντας. Σύμφωνοι, επί Στάλιν οι αποδείξεις ήταν όντως περιττές λεπτομέρειες και το έργο της «δικαιοσύνης» προχωρούσε. Στις δημοκρατία, πάλι, υπάρχουν, ρε παιδί μου, τέτοιου είδους κολλήματα, χρειάζονται οι ριμάδες οι αποδείξεις. 

– Ο Πρωθυπουργός παρουσιάζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ ως εγκέφαλος κυκλώματος υποκλοπών (ακόμη και της γραμματέως του), όπως πριν από έναν χρόνο παρουσιαζόταν ως εγκέφαλος κυκλώματος παιδεραστίας με ανήλικα προσφυγόπουλα – με το σύνθημα ΝΔ Παιδεραστές. 

Και κατά τον ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει τώρα να αποδείξει ότι δεν είναι. Ο παραλογισμός προκύπτει αβίαστα αν αντιστρέψει κανείς το παράδειγμα: αν, λχ., η ΝΔ κατηγορούσε τον Τσίπρα χωρίς στοιχεία ότι είναι πράκτορας του Ερντογάν και του έλεγε «τώρα εσύ πρέπει να αποδείξεις ότι δεν είσαι», τι θα απαντούσε ο ΣΥΡΙΖΑ; 

– Αυτές τις μέρες κυκλοφορούν επίσης απίθανες ιστορίες που υποτίθεται ότι «έπιασε το Predator». Εύκολα λες ό,τι σου κατέβει, αρκεί να κολλήσεις μετά τη φράση «το έπιασε το Predator». Κάποιοι θα σε πιστέψουν. 

– Και πάνω στο κλίμα που έστρωσαν οι λίστες διακινούνται, τέλος, «σίγουρες» πληροφορίες για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας που απαραιτήτως πρέπει να περιέχει τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα και επ’ ουδενί τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ειδικεύονται σε αυτές λούμπεν στοιχεία του πρώην καραμανλικού περιβάλλοντος, πέριξ της Πλατείας Κολωνακίου. 

Δεν συμβαίνουν όλα αυτά για πρώτη φορά. «Το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως ελληνικού κράτους», όπως έλεγε και αλησμόνητος Δημήτρης Παπαγγελόπουλος για τη Novartis τον Φεβρουάριο του 2018, ξεκίνησε και αυτό πολύ εντυπωσιακά. Στην αρχή έμειναν όλοι με ανοιχτό το στόμα με τις «μαρτυρίες» για τροχήλατες βαλίτσες που έμπαιναν στο Μαξίμου. Και οι εντυπώσεις όλο και ενισχύονταν όταν η τότε κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έστηνε δέκα κάλπες στη Βουλή για τους ισάριθμους πολιτικούς της αντιπάλους. Μέχρι που αποδείχτηκε ότι όλα βασίζονταν σε «κουκουλοφόρους μάρτυρες» και το «σκάνδαλο» για τα πολιτικά πρόσωπα μετατράπηκε σε σκευωρία. 

Ο δεύτερος γύρος της υπόθεσης των υποκλοπών άρχισε τον Νοέμβριο του 2022 εξίσου εντυπωσιακά. Ονόματα με τη σέσουλα, από «πηγές πέραν πάσης αμφιβολίας». Συνεχίστηκε με απειλές ότι θα βγουν κασέτες με συνομιλίες, βίντεο με συγκλονιστικές αποκαλύψεις, ακόμη και σεξουαλικές περιπτύξεις υπουργών με τη σύζυγο ή την ερωμένη. Μάθαμε όμως ξαφνικά ότι για τις λίστες των ονομάτων που ορισμένοι θεώρησαν δεδομένες δεν υπάρχουν αποδείξεις. «Λεπτομέρειες», θα πουν κάποιοι. 

Πάντως, με βάση όσα ανέφερε –για τις λίστες και τις αποκαλύψεις– ο δικηγόρος και υπεύθυνος Τομέα Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Μαντζουράνης, «υπάρχει αδυναμία κτήσης ή ανάκτησης των αποδείξεων, οι οποίες είτε έχουν εξαφανιστεί, με την έννοια ότι έχουν καταστραφεί, είτε έχουν φυλαχτεί σε κάποιο ντουλάπι καλοκλειδωμένες». 

Παράλληλα, αντί για ηχητικά και βίντεο που είχαν προαναγγελθεί με απειλητικό ύφος, μας είπαν ότι τελικά αυτό που προέχει είναι το ένστικτο του ρεπόρτερ της «ερευνητικής δημοσιογραφίας», που μπορεί να βγάλει μόνος του συμπεράσματα με βάση όσα λένε (ανώνυμες) πηγές. 

Και στη συνέχεια μαθαίνουμε από τις εφημερίδες ότι αναζητούνται «προστατευόμενοι μάρτυρες». Και πάνω που βγήκε η «αγγελία», η Θεανώ Φωτίου, πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, λέει λίγο-πολύ ότι όλα αυτά είναι ένα παιχνίδι μεγάλων επιχειρηματιών που χτυπάνε την κυβέρνηση. Πώς να πάει μετά να καταθέσει ο άλλος; Να βάλει πλάτη στα συμφέροντα; 

Επομένως, έχουμε ξανά μια πολιτική θύελλα που στηρίζεται σε ανώνυμους καταγγέλοντες, άγνωστης εγκυρότητας και άγνωστων επιδιώξεων. Είναι κομμάτι της δημοκρατίας. 

Αλλά καθώς μέρα με τη μέρα μετριάζεται ο αρχικός εντυπωσιασμός, οι πιο ψύχραιμοι αναζητούν τις πραγματικές διαστάσεις της υπόθεσης. Εχουν κι αυτοί δικαίωμα να διαμορφώσουν άποψη, ακόμη κι αν δεν έχουν κάποια «σίγουρη» πληροφορία που «έπιασε το Predator».

Αναγκαστικά, το αν θα βγει στον Τσίπρα το «Κουκουλοφόροι Μάρτυρες 2», θα το μάθουμε στην κάλπη. Αν αποτύχει κι αυτό, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα τα έχει δοκιμάσει όλα χωρίς αποτέλεσμα. Ολα, εκτός από πολιτικές προτάσεις που στέκουν.  

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News